روزنامه کیهان با انتقاد از اظهارنظر مخالفان صدور حکم محارب نوشت: در قانون آمده، محارب باید «قصد مال، جان یا ناموس مردم» و یا «قصد ارعاب» داشته باشد؛ یعنی مرتکب با کشیدن سلاح قصد جان مردم را داشته باشد (صرف‌نظر از اینکه آسیبی به جان مردم برساند یا خیر) یا قصد مال مردم (فارغ از اینکه مال مردم را ببرد یا نه) یا قصد ناموس مردم (چه تعرضی به ناموس مردم رخ دهد یا خیر) و یا قصد ترساندن مردم.
کلمه «مردم» افاده عمومیت دارد و چنانچه کسی برای جمعی از افراد که در یک مکان عمومی مانند خیابان، سینما، پارک، مجتمع تجاری، استادیوم و... حضور دارند سلاح بکشد یا برای دانشجویان یک دانشگاه یا کسبه یک بازار یا کارمندان یک اداره یا مأموران پلیس حاضر در یک خیابان و... سلاح بکشد عنوان مردم محقق شده و اخراج صنف خاصی از مخاطبان مرتکب از شمول عنوان مردم مطابق با قانون و اراده مقنن نیست.
نکته آنکه، مجموعه دو عامل فوق‌الذکر یعنی کشیدن سلاح به قصد‌های مذکور در بند دوم باید منجر به ناامنی در محیط شود؛ بنابراین وقتی مردم با ترس و احساس عدم امنیت محیط را ترک کنند، کسبه مغازه‌ها را ببندند، راکبین خودرو‌ها و وسایل نقلیه از تردد در آن محیط پرهیز کنند یعنی ناامنی ایجاد شده است.
به‌طور خلاصه وقتی کسی با عیان کردن و نشان دادن و کشیدن سلاح، قصد جان، مال یا ناموس مردم یا ارعاب مردم را داشته باشد و عمل مادی او موجب ایجاد ناامنی شود محاربه محقق شده و نیازی به وقوع جرح یا قتل یا آسیب مال دیگری نیست.
در پرونده محسن شکاری به‌موجب ادله موجود در پرونده، فیلم‌ها و تصاویر ضبط‌شده، اقرار مرتکب و شهادت شهود، نامبرده به قصد جان مردم، آنجا که می‌گوید رفتیم تا مأمور بزنیم- قمه را کشیده و موجب ایجاد ناامنی در خیابان شده به‌نحوی‌که کسبه از ترس مغازه‌ها را بسته و مردم نیز از ترس محل را ترک می‌کنند و لذا سه رکن مصرح در ماده ۲۷۹ قانون مجازات اسلامی محقق شده و وی مشمول حکم محارب شده است.
