فرارو-اگر دانشمندان روزی بخواهند ربات‌های انسان نمای واقع بینانه را در جوامع مستقر کنند، باید یک نسخه مصنوعی از هر ویژگی انسانی ایجاد کنند و سپس همه آن‌ها را در قالب یک ربات در کنار یکدیگر قرار دهند.
به گزارش فرارو، این ویژگی‌ها به دو دسته تقسیم می‌شوند: دسته اول ویژگی‌های ذهنی مانند هوشیاری، خودمختاری، تخیل و رفلکس‌های بدن و دسته دوم موارد فیزیکی مانند حرکت مایعات، کنترل چشم، راه رفتن و پوست. پوست عرق کرده و لطیف، جزء لاینفک بدن انسان است.
دانشمندان ژاپنی در روز پنجشنبه ۹ ژوئن در مقاله‌ای در مجله Matter از طراحی انگشت رباتیکی که با پوست زنده پوشیده شده است، خبر دادند. این پوست نمونه اولیه پوست ساخته شده از سلول‌های واقعی و زنده انسان است. "شوجی تاکوچی" استاد دانشگاه توکیو، در بیانیه‌ای گفت: «من فکر می‌کنم پوست زنده راه‌حل نهایی برای اعطای ظاهر و لمس موجودات زنده به به ربات‌ها است. زیرا پوست زنده دقیقا همان ماده‌ای است که بدن موجودات را می‌پوشاند.»
این ماده نه تنها دارای شباهت به پوست انسان و توانایی احساس است، بلکه به دلیل ساخته شدن از سلول‌های واقعی پوست دارای ویژگی خود ترمیم شوندگی و آب گریزی نیز می‌باشد. این پوست با اتصال به یک ربات می‌تواند بریدگی‌ها و خراش‌های خود را مانند پوست انسان ترمیم کند. پوست جدید رباتیک اولین قدم به سمت ایجاد ربات‌هایی است که با پوست زنده پوشیده شده اند. این پوست هنوز به اندازه پوست طبیعی قوی نیست و برای حفظ خود به کمک نیاز دارد. این تیم تحقیقاتی قصد دارند به منظور واقعی‌تر شدن فولیکول‌های مو، ناخن‌ها و غدد عرق را نیز به پوست اضافه کنند.
پوست سیلیکونی که در حال حاضر هنگام ساخت موجودات مصنوعی استفاده می‌شود، نمی‌تواند ظاهر انسان را تقلید کند. به عنوان مثال ظرافت‌هایی همچون منافذ انعطاف پذیر یا چین و چروک‌هایی که با افزایش سن ایجاد می‌شوند را ندارد. "تاکوچی" همچنین گفت تلاش‌هایی که در گذشته برای ایجاد پوست انسان انجام شده اند، به موفقیت‌های کمی دست پیدا کرده اند. آن‌ها نیازمند صنعتگرانی ماهر هستند تا ورق‌هایی از پوست رشد یافته در آزمایشگاه را برش داده و آن‌ها را بر روی انگشت ربات‌ها قرار دهند.
او گفت: «ما برای پوشاندن کارآمد سطوح با سلول‌های پوست از یک روش قالب‌گیری مستقیم بافت پوستی استفاده کردیم که منجر به پوشش پوستی بدون درز روی انگشت رباتیک شد.» این تیم یک انگشت رباتیک استاندارد را در یک استوانه پر از محلول ویژه‌ای غوطه ور کردند که شرایط مناسبی را برای رشد پوست زنده فراهم می‌کرد. این محلول با کلاژن پر شده بود، پروتئینی که به الاستیسیته و کشش پوست کمک می‌کند. آن‌ها همچنین از "فیبروبلاست‌های پوستی انسان" یا همان سلول‌های پوستی نیز به این منظور استفاده کردند.
این دو جزء با یکدیگر بافت پوست را تشکیل می‌دهند. هر دو این‌ها در بدن انسان نیز یافت می‌شوند. پس از آن مخلوط کلاژن و فیبروبلاست در اطراف انگشت رباتیک جمع شد و آن را مانند یک پرایمر پوستی به صورت محکم پوشاند. این اولین لایه پوست بود. سپس لایه دوم فیبروبلاست‌ها را با نوع جدیدی از رده سلولی به نام کراتینوسیت‌های اپیدرمی انسانی تعویض کرد؛ به این دلیل که این سلول‌ها حدود ۹۰ درصد از خارجی‌ترین لایه پوست بدن ما را تشکیل می‌دهند. در نهایت، هنگامی که کراتینوسیت‌ها به پرایمر فیبروبلاست چسبیدند، این مکانیسم تقریباً کامل شد و پوست زنده برای انگشت رباتیک تشکیل شد.
"تاکوچی" گفت: «این انگشت دارای محیطی عرق کرده بود که به نظر می‌رسید واقعی است.» اگر چه این پوست هنوز در مراحل اولیه خود قرار دارد، اما می‌تواند یک گام امیدوارکننده رو به جلو برای نسل بعدی رباتیک باشد. این تیم می‌گوید مفهوم پوست زنده آن‌ها ممکن است روزی به جنبه ذهنی ساخت ربات انسان نما نیز ورود پیدا کند؛ افزودن نورون‌های حسی!
منبع: cnet
