در حالی که جنگ بین اوکراین و روسیه که از ۲۴ فوریه آغاز شده است ادامه دارد، شهروندان منطقه چرنیهیف در میان بقایای جنگ به زندگی خود ادامه می‌دهند.
به گزارش فرارو، ساکنان شهر چرنیهیف اوکراین که در حملات روسیه بی خانمان شده اند، با بدن‌های مجروح خود سعی در بازگشت به زندگی عادی دارند.
چرنیهیف که یکی از شهر‌های قدیمی اوکراین در نزدیکی مرز بلاروس به حساب می‌آید، با قرار گرفتن در کناره‌های رودخانه دسنا توجه‌ها را به خود جلب می‌کند. اگرچه شهر مورد نظر در اوایل ماه مارس مورد حمله قرار گرفت، اما ارتش روسیه نتوانست آن را تصرف کند.
چرنیهیف که بیمارستان‌ها، کارخانه‌ها، مراکز ورزشی و ساختمان‌های غیرنظامی در آن مورد اصابت قرار گرفتند، تلاش می‌کند پس از این حملات به زندگی عادی بازگردد.
الکسی، یکی از اهالی شهر چرنیهیف که نخواست نام خانوادگی خود را بیان کند، اظهار داشت که بسیاری از غیرنظامیان در این حملات جان باختند و گفت: بیمارستان، مدرسه، کارخانه و داروخانه کنار ساختمان ما در شهر مورد حمله قرار گرفت. خیلی‌ها اینجا مردند. اینجا پر از اعضای بدن بود. مردم در سرما بیرون ماندند و آنچه ما دیدیم کابوس بود.
وی با بیان اینکه پدر و مادرش نیز در این حملات مجروح شدند، گفت: همسر و فرزندانم را به مکان امنی بردم، اما پدر و مادرم در خانه بودند. آن‌ها بسیار خوش شانس هستند که زنده مانده اند. آن‌ها را از اینجا بیرون آوردم و روانه آلمان کردم.
این شهروند اوکراینی با اشاره به اینکه آپارتمانش در حملات روسیه از بین رفته است، اظهار داشت که جوان است و دوباره برای یک آپارتمان جدید کار خواهد کرد.
الکسی گفت: من هنوز فکر کسانی را که این کار را انجام داده اند درک نمی‌کنم. سربازان روسی ممکن است دستورات را اجرا کرده باشند، اما حتی یک عنصر نظامی در نزدیکی خانه ما وجود نداشت. ساختمان‌هایی وجود داشت که غیرنظامیان در آن زندگی می‌کردند. آنچه اتفاق افتاد نسل کشی است.
یولیا همسر الکسی نیز گفت که برخی از اقوام او در روسیه زندگی می‌کنند و گفت: بستگان من مانند زامبی‌ها صحبت می‌کنند، آنچه را که ما به آن‌ها می‌گوییم باور نمی‌کنند. آن‌ها می‌گویند به ما حمله نمی‌کنند، آن‌ها از ما محافظت می‌کنند. شما چطور؟ از ما محافظت کن؟ من دیگر خانه ندارم. ما نیازی به محافظت نداشتیم. ما کسی را به اینجا دعوت نکردیم. زندگی ما، رویا‌های ما دزدیده شد.
نینا ۸۲ ساله با بیان اینکه با پسر معلولش در خانه زندگی می‌کرد، گفت: در زمان حملات در خانه بودیم، موج انفجار به حدی بود که از هوش رفتم، تیم‌های امدادی من و پسرم را از اینجا خارج کردند. وقتی خوب شدم متوجه شدم چه اتفاقی افتاده است، حدود یک ماه در پناهگاه ماندیم.
نینا با اشاره به اینکه آن‌ها در خانه خود برق و گاز ندارند، گفت: برای پخت غذا نزد همسایه هایم در ساختمان کناری می‌روم. منتظریم تا تیم‌های امدادی این مکان را بررسی کند. به ما گفتند که این تیم یک ماه دیگر می‌رسد نمی‌دانم چه کنم. ما به کمک نیاز داریم.
اولگا یکی از ساکنان ساختمانی که مورد اصابت قرار گرفته است، با بیان اینکه خانه اش توسط ارتش روسیه با هواپیما بمباران شده است، افزود: ما به تازگی آپارتمان خود را بازسازی کرده بودیم. تمام توانم را صرف این کار کردم. اکنون باید همه چیز را از ابتدا انجام دهم. دیگر توان مالی آن را ندارم. هیچ کس کمک نمی‌کند. همه چیز نامشخص است. ما به نوعی به زندگی خود ادامه خواهیم داد.
والنتینا، یکی از شهروندان، اقدامات ارتش روسیه را فاشیسم ارزیابی کرد و گفت: آن‌ها غیرنظامیان را به دلیل اینکه نمی‌توانستند از طریق زمینی وارد چرنیهف شوند، با هواپیما هدف قرار دادند. سربازان ما تا آخرین نفس از شهر ما دفاع کردند و اجازه ندادند روس‌ها شهر را تصرف کنند.
والنتینا با بیان اینکه غیرنظامیان شروع به بازگشت به شهر کرده اند، ابراز امیدواری کرد که این حملات دیگر تکرار نشود.
ادوارد که دو فرزند دارد توضیح داد که در جریان این حملات خانواده خود را از شهر خارج کرده است و گفت: پس از حملات خانه ام را تعمیر می‌کنم. اثاثیه خانه ام آسیب دیده است. من و خانواده ام در خانه برادرم می‌مانیم. فعلاً نمی‌خواهم فرزندانم را به اینجا بیاورم، زیرا منظره ساختمان ما ممکن است به فرزندانم آسیب روحی وارد کند.
آندری ولکوف، مدیر مرکز آموزش و ورزش المپیک چرنیهف، خاطرنشان کرد که استادیوم متصل به این مرکز به نام یوری گاگارین، اولین فردی که در فضا در اتحاد جماهیر شوروی سابق وارد شده است، نامگذاری شده است. اما این مکان نیز بمباران شد. ۹۵ درصد زیرساخت‌های مرکز ما تخریب شد و حداقل ۲ نفر در مرکز جان خود را از دست دادند.
وی گفت: رویای ساختن یک ورزشگاه جدید مطابق با استاندارد‌های اروپایی قبل از جنگ را داشتم. الان به رویایم نزدیک‌ترم. زیرا اکنون همه چیز را از ابتدا می‌سازیم. شهر ما شایسته آن است.
