جبهه پایداری به زودی یکی از مشکلات اساسی جریان اصولگرایی خواهد شد. اگر تاکنون کج دارومریز و باج‌دهانه این جریان را درون خود حفظ کرده بودند، دیگر بیش از این ممکن نیست. زیاده‌خواهی جبهه پایداری به ویژه حالا که بازی به یک رقابت درون‌گروهی نزدیک شده مماشات را بیش از این امکان‌پذیر نمی‌کند.
نخستین جرقه جدی انفکاک این جریان از اصولگرایی هم بر سر انتخابات ۱۴۰۰ بروز خواهد کرد. صحبت‌های صادق محصولی دبیرکل تازه منتخب جبهه پایداری و وزیر سابق احمدی‌نژاد حاکی از همین اتفاق است.
جبهه پایداری یا در این بازی انتخاباتی پیروز می‌شود و مجلس و قوه مجریه را سهم خود می‌کند یا راهش را از اصولگرایان جدا می‌کند. وحدت تاکتیکی‌ای که بر سر انتخابات مجلس بین این گروه اصولگرایی و باقی جریان به‌ویژه طیف قالیباف رخ داد، قطعا طولانی نخواهد بود تا جایی که آن‌ها به سختی حاضر به پذیرش شهردار سابق تهران در لیست مجلس تهران شده بودند. اگر بتوانند سعید جلیلی را وارد مجلس کنند و گزینه مورد نظر خود را به پاستور برسانند، ریاست دو قوه از آن آن‌ها خواهد شد.
به نظر می‌رسد که جبهه پایداری به توان و نفوذ خود در جریان اصولگرایی و بدنه حامی‌اش آن‌چنان باور دارد که این بار قطعا زیر بار ائتلاف نخواهد رفت. صادق محصولی گفته است: «محصولی و جبهه پایداری اهل بده‌بستان نیستند برای همین ممکن است حرف‌هایی هم درباره ما بزنند. برخی می‌گویند اگر با ما وحدت کردید درست است، ولی اگر وحدت نکردید وحدت‌شکن هستید! ما معتقدیم جریانی می‌خواهد تحت عنوان پدرسالاری برای احزاب اصولگرا تصمیم بگیرد، ولی ما زیر بار این جریان نمی‌رویم».
اصولگرایان از هم‌اکنون دو دسته شده‌اند؛ شورای وحدت و شورای ائتلاف، جداگانه سعی دارند محوریت وحدت یا ائتلاف را پیش ببرند. این در حالی است که به نظر می‌رسد هر دو گروه از جذب جبهه پایداری ناکام مانده‌اند. در این صورت باید گفت حداقل تا انتخابات ۱۴۰۰ و شورا‌های شهر و روستا باید انتظار سه لیست اصولگرایانه را داشته باشیم. شورای وحدت با محوریت جامعه روحانیت فعال شده و شورای ائتلاف نیرو‌های انقلاب که در وزارت کشور به‌عنوان جبهه ثبت شده‌اند، با مسئولیت غلامعلی حدادعادل فعال است.
با این حال منصور حقیقت‌پور، فعال سیاسی اصولگرا، پیرامون اصلاح قانون انتخابات گفته: «جریان پایداری از ابتدا ساز جدایی می‌زند و در نهایت هم به وحدت جامعه اصولگرا تمکین نمی‌کند. آن‌ها خیلی زودتر نماینده خود را معرفی می‌کنند و کاری با بقیه ندارند. این کمک می‌کند تا آن‌ها به جمع‌بندی اصولی و درستی نرسند. این‌ها جریانی لحظه‌ای و دم انتخاباتی هستند و تشکلی اساسی برگرفته از اصول ثبت‌شده و اساسنامه‌ای و مرام‌نامه‌ای تحت آموزش‌های مشترک نیستند، از این رو به وحدت رسیدن در این طیف کار آسانی نیست. اعضای پایداری تا اردیبهشت‌ماه به دنبال فرد مستقل خودشان هستند تا او را به عنوان کاندیدای ریاست‌جمهوری در معرض رأی مردم قرار دهند. اما احتمالا در هفته‌های منتهی به انتخابات با اصولگرایان توافق خواهند کرد؛ به عنوان مثال چند وزارتخانه دولت سیزدهم را طلب خواهند کرد و همچنین برنامه‌شان این خواهد بود که در صورت رئیس‌جمهورشدن قالیباف، مقدمات رئیس مجلس شدن سعید جلیلی را فراهم کنند».
ناصر ایمانی، تحلیلگر سیاسی اصولگرا هم با اشاره به اینکه در انتخابات سال آینده هم این احتمال وجود دارد که پایداری با اصولگرایان ائتلاف نکند، گفته بود: «جبهه پایداری به شورای ائتلاف در سال ۹۸ نپیوست و عملا در اجماع اصولگرایان شرکت نکرد بلکه در لحظات پایانی تبلیغات انتخاباتی به یک وحدت نسبی بر لیست مشترک پیوست. در انتخابات سال آینده هم این احتمال وجود دارد که پایداری با اصولگرایان ائتلاف نکند. همچنین معلوم هم نیست که اولا آقای جلیلی نامزد انتخابات شود یا خیر و از سوی دیگر مشخص نیست که پایداری او را به عنوان نامزد خود معرفی کند. به بیان دیگر ممکن است پایداری از نامزدی غیر از جلیلی حمایت کند».
