فرارو- در طول تاریخ دو مقوله فلسفه و دین بیشترین مطالب را راجع به مفهوم عشق بیان کرده‌اند. درقرن گذشته روانشناسی نیز در مورد عشق به وفور اظهار نظر کرده است. امروزه علوم روانشناسی تکاملی، زیست‌شناسی تکاملی، مردم‌شناسی، علم اعصاب و زیست‌شناسی در مورد ماهیت عشق و عملکرد آن بحث‌های زیادی را مطرح کرده‌اند. در مدل‌های زیست‌شناسی مربوط به جنسیت، عشق به عنوان یک غریزه موجود در پستانداران همانند گرسنگی و تشنگی مطرح شده است. روانشناسی عشق را پدیده‌ای اجتماعی و فرهنگی قلمداد می‌کند. با این همه عشق هنوز پدیده‌ای رازآلود به نظر می‌رسد که شاید درک آن تا حدودی یک مسئله شخصی باشد. وبسایت Sdhcounselling تصویری از معنا و مفهوم عشق را در جملات بیست متفکر تاریخ جهان را ارائه کرده است که در ادامه ملاحظه خواهید کرد.
«جیمز آرتور بالدوین» (۱۹۲۴-۱۹۸۷م)، رمان‌نویس، مقاله‌نویس و نمایش‌نامه‌نویس آمریکایی بود که برای علاقه و فصاحتش در موضوع نژاد در آمریکا، به چهره‌ای مهم در آمریکا و اروپای غربی در اواخر دهه ۱۹۵۰ و اوایل دهه ۱۹۶۰ میلادی تبدیل شد.
«مایا اَنجلو» (۱۹۲۸ – ۲۰۱۴م) شاعر، خواننده، خاطره‌نویس، بازیگر و فعال حقوق مدنی اهل آمریکا بود. او هفت زندگی‌نامه از خود منتشر کرد، سه کتاب از مجموعه مقالات او چاپ شد، چندین کتاب شعر بیرون داد و با فهرستی از نمایشنامه‌ها، فیلم‌ها و نمایش‌های تلویزیونی که طی بیش از ۵۰ سال تألیف آن‌ها به طول انجامیده بود، اعتبار خاصی کسب کرد. او چندین جوایز معتبر و بیش از ۵۰ مدرک افتخاری دریافت کرد.
«توماس مور» (۱۷۷۹ – ۱۸۵۲م) شاعر و ترانه‌سرای ایرلندی بود که بیشتر به خاطر ترانه‌های «پسر مطرب» و «آخرین گل تابستان» معروف است. رمان لاله‌رخ نیز از آثار او است. توماس مور به همراه «جان موری»، از جمله کسانی بودند که پس از مرگ «لرد بایرون»، دفترچه خاطرات او را سوزاندند.
«ماریان ویلیامسون» (متولد ۱۹۵۲) سیاست‌مدار، استاد دانشگاه، نویسنده و فعال مدنی آمریکایی است که تاکنون سیزده کتاب به نگارش درآورده است.
«لوسیل بال» (۱۹۱۱ – ۱۹۸۹م)، هنرپیشه و خواننده اهل ایالات متحده آمریکا بود که بین سال‌های ۱۹۳۲ تا ۱۹۸۹ میلادی فعالیت می‌کرد و به شهرت رسید.
«راینر ماریا ریلکه» (۱۸۷۵ –۱۹۲۶م) از مهم‌ترین شاعران آلمانی زبان در سده ۲۰ میلادی بود. برخی از سروده‌ها و داستان‌های ریلکه توسط مترجمانی، چون شرف الدین خراسانی، پرویز ناتل خانلری و علی عبداللهی به فارسی ترجمه و منتشر شده است.
«آنا النور روزولت» (۱۸۸۴-۱۹۶۲ م)، همسر فرانکلین روزولت، سی و دومین رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا و بانوی اول ایالات متحده، اولین رئیس کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد و یکی از فعال‌ترین شخصیت‌های قرن بیستم در ترویج و توسعه حقوق بشر و گسترش فعالیت‌های انسان دوستانه نهاد‌های بین‌المللی بود.
«جلال‌الدین محمد بلخی» معروف به مولانا، مولوی و رومی (۱۵ مهر ۵۸۶ – ۴ دی ۶۵۲ هجری شمسی)، از مشهورترین شاعران ایرانی پارسی گوی است. نفوذ مولوی فراتر از مرز‌های ملی و تقسیمات قومی است. ایرانیان، تاجیک‌ها، ترک‌ها، یونانیان، پشتون‌ها، دیگر مسلمانان آسیای مرکزی و مسلمانان آسیای جنوب شرقی در طی هفت قرن گذشته به شدت از میراث معنوی او تأثیر گرفته اند. اشعار او به طور گسترده‌ای به بسیاری از زبان‌های جهان ترجمه شده است. ترجمه سروده‌های مولوی که با نام «رومی» در غرب شناسایی شده به عنوان «محبوب‌ترین» و «پرفروش‌ترین» شاعر در ایالات متحده آمریکا شناخته می‌شود.
لائوتسه، با نام اصلی «لی اره»، معروف به «استاد کهن» یا «پیر استاد» بوده‌است. تا آنجایی که مدارک تاریخی نشان می‌دهد، او به احتمال زیاد، اولین فیلسوف مشهور چینی در زمان سلسله چو می‌باشد. اما برخی بر این باورند که چنین شخصی هرگز وجود نداشته‌است. «لائوتسه» در قرن پنجم یا ششم قبل از میلاد، «آیین تائو» را پایه‌گذاری کرد. وی از فلاسفه بزرگ چین به‌شمار می‌رود. لائوتسه به معنای حکیم سالخورده است. بنا به افسانه‌های چینی، نام او «وین لی» می‌باشد که در سال ۶۰۴ ق. م. در ایالت «چو» متولد شده و در سال ۵۲۴ ق. م. نیز وفات یافته‌است. کتاب مقدس آیین او تائو ته جینگ (کتاب طریقت و تقوی) شامل ۸۱ قطعه کلمه قصار است.
«هلن آدامز کِلِر» (۱۸۸۰ – ۱۹۶۸م)، نویسنده نابینا و ناشنوا و فعال سوسیالیست آمریکایی بود. هلن کلر از زمانی که در دانشگاه «رادکلیف» دانشجو بود، نگارش را آغاز کرد و این حرفه را ۵۰ سال ادامه داد. علاوه بر «زندگی من»، ۱۱ کتاب و مقالات بیشماری در زمینه نابینایی، ناشنوایی، مسائل اجتماعی و حقوق زنان به رشته تحریر درآورده است.
«اسکار فینگل اُ. فِلاهرتی ویلز وایلد» (۱۸۵۴ -۱۹۰۰م)، که به نام هنری اسکار وایلد شناخته می‌شود شاعر، داستان‌نویس، نمایش نامه نویس و نویسنده داستان‌های کوتاه ایرلندی بود. وایلد مجموعه داستان «شاهزاده خوشبخت و دیگر قصه‌ها» را برای دو پسرش نوشت. مضمون بیشتر داستان‌های شاهزاده خوشبخت اثبات انسان بود از طریق عشق ورزیدن به دیگران و رسیدن به زیبایی درونی است.
«ونسان وَن گوگ» یا «وینسنت ویلم فان خوخ» (۱۸۵۳-۱۸۹۰م) یک نقاش هلندی بود که کار او تأثیر گسترده‌ای بر هنر سده ۲۰ (میلادی) داشت. او از کودکی به نقاشی علاقه داشت، ولی تا اواخر دهه دوم زندگی‌اش نقاشی نکرد. او بسیاری از کار‌های شناخته شده اش را در دو سال آخر زندگی‌اش تکمیل کرد. وی در یک دهه بیش از۲۱۰۰ کار هنری تولید کرد که شامل ۸۶۰ نقاشی رنگ روغن و بیش از ۱۳۰۰ نقاشی با آبرنگ، می‌شود.
«آلبرت الیس» (۱۹۱۳ - ۲۰۰۷)، یک روان‌شناس آمریکایی بود که بنیانگذار و رئیس افتخاری نهاد آلبرت الیس نیویورک بود.
«یوهان ولفگانگ فون گوته» (۱۷۴۹-۱۸۳۲ م)، شاعر، ادیب، نویسنده، نقاش، محقق، انسان‌شناس، فیلسوف و سیاست‌مدار آلمانی بود. او یکی از کلید‌های اصلی ادبیات آلمانی و جنبش وایمار کلاسیک و همچنین رمانتیسیسم به‌شمار می‌رود. وی یکی از مردان بزرگ فرهنگی قرون ۱۸ و ۱۹ اروپا و یکی از افراد برجسته ادبیات جهان محسوب می‌شود.
«مارتین لوتر کینگ جونیور» (۱۹۲۹-۱۹۶۸م)، رهبر جنبش حقوق مدنی آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار بود. وی سخنرانی ترتیب داد به نام «من رویایی در سر دارم» که حدود ۲۵۰ هزار نفر جمعیت داشت.
«اُنوره دو بالزاک» (۱۷۹۹ - ۱۸۵۰)، نویسنده نامدار فرانسوی است که او را پیشوای مکتب واقع‌گرایی (ادبیات) اجتماعی می‌دانند. «کمدی انسانی» نامی است که بالزاک برای مجموعه آثار خود که حدود ۹۰ رمان و داستان کوتاه را دربرمی‌گیرد برگزیده است. توصیفات دقیق و گیرا از فضای حوادث و تحلیل نازک‌بینانه روحیات شخصیت‌های داستان، بالزاک را به یکی از شناخته شده‌ترین و تأثیرگذارترین رمان نویسان دو قرن اخیر تبدیل کرده است.
«جویس دیان برادرز» (۱۹۲۷-۲۰۱۳ م)، جامعه شناس، مجری تلویزیونی و ستون نویس معروف آمریکایی بود.
«دیوید ری ویلکرسون» (۱۹۳۱-۲۰۱۱ م)، یک کشیش آمریکایی بود که بیشتر به خاطر کتاب‌ها و تأسیس یک برنامه ترک اعتیاد برای جوانان مشهور بود.
«سِر چارلز اسپنسر چاپلین» (۱۸۸۹-۱۹۷۷)، معروف به چارلی چاپلین و چارلی، یکی از بزرگترین و مشهورترین بازیگران و کارگردانان سینما و همچنین آهنگساز برجسته هالیوود و برنده جایزه اسکار است. چاپلین یکی از محبوب‌ترین و بزرگترین هنرمندان قرن بیستم میلادی و تاریخ سینما است.
