همبستگیهای اجتماعی در ایران از اواخر دوره قاجار در حال زوال است
انتشار کتاب «چه شد؟» با عنوان فرعی «داستان افول اجتماع در ایران»، یکی از رخدادهای قابل تأمل حوزه کتابهای علوم اجتماعی فارسی است؛ زیرا اثر محسن گودرزی و عبدالمحمد کاظمیپور جدا از موضوع افول همبستگیهای اجتماعی در ایران که ورد زبان و موضوع نگرانی بسیاری از مردمان است، به زبانی ساده و سلیس و درعینحال روشمند نوشته شده است.
در گفتگو با آرمان ذاکری پژوهشگر علوم اجتماعی مطرح شد
همبستگی اجتماعی فی نفسه دارای معنای مثبت یا منفی نیست، هر چند در افکار عمومی و حتی در ادبیات نظری معمولا با معنایی مثبت شناخته میشود. اما نباید فراموش کنیم که قویترین اشکال همبستگی اجتماعی در جوامع فاشیستی یا در میان گروههای بنیادگرا دیده میشود.
بررسی نشانههای "فردگرایی" در جامعه امروز ایران
«مجموعه تحقیقات ملی ارزشسنجی در پنج ساله نخست دهه ۱۳۹۰ نشان میدهد اعضای جامعه رو به نگرشهای فردی آوردهاند، چنان که معتقدند، هرکس باید گلیم خود را از آب بیرون بکشد، در موقعیتهایی حاضر به همکاری و همیاری هستند که کمترین زیان را در پی داشته باشد، معتقدند، "خودخواهی"، امروز در جامعه، صفت مورد قبولی است!»
برخی معتقدند عرصه عمومی در جامعه ایران بهگونهای آسیبدیده و فقیر است. مردم یا در خانههایشان هستند یا در خانههایشان نیستند.