در هر سه مجموعه دل، مانکن و کرگدن، با وجود تلاشهایی که شکل گرفته است، متاسفانه رونق تجملگرایی، زندگی شبهاشرافی، پدیده تازه به دوران رسیدگی ، واسطهگری و دلالبازی، فریبکاری و نیرنگ و خیانت، بیآنکه آشکارا تقبیح شوند، به عنوان رفتارهایی عادی و عامهپسند به نمایش در میآید و به ویژه نمایش این همه تجملگرایی - که بخشی از آنها به بهانه نشان دادن یک تالار عروسی یا یک مجموعه لوازم لوکس خانگی از سوی پشتیبانان مالی تحمیل میشود - آن هم در بدترین شرایط تحریم و تحمل دشواریهای اقتصادی، بسیاری از جوانها و به خصوص خانوادههای تنگدست جامعه را به سوی نوعی خشم پنهان و یأس و دلمردگی میکشاند.
گفتگو با افشین داورپناه
افشین داورپناه، مردمشناس، معتقد است «نوکیسگی» به عنوان نتیجه نوعی بیسامانی در شرایط فرهنگی، اقتصادی و سیاسی کشور، اگر چه به طور عمومی موضوع قابل توجهی در ایران معاصر به شمار میرود، اما «نوکیسگی فرهنگی»، «نوکیسگی دانشگاهی» یا « تازه به دوران رسیدگی فرهنگی»، پدیده جدیدتر و قابل توجهتری است، به ویژه اینکه مفهوم و مصادیق «نخبگی» و «نخبهپروری» در جامعه ایران را نشانه رفته و آن را به شدت مخدوش، تضعیف و تهدید میکند. از دیدگاه او، نوکیسگی در بین اهل فرهنگ و پژوهش به مراتب تاسفبارتر از «نوکیسگی» در بین مردم عامی است.