فاصله طبقاتی در کشور غوغا میکند. یک طبقه ثروتمند در بالاترین شرایط رفاه از چنان زندگی اشرافی برخوردارند که میتوان آنها را به نمونههای جهانی معروفی مثل اوناسیس و راکفلر تشبیه کرد و یک طبقه فقیر در شرایط بسیار سختی زندگی میکنند .
محمد ماکویی
به این ترتیب، پنهانسازی موجودیت کولبرها و سوخت برها و دیگر حمل کنندههایی که کسی از وجود آنها خبر ندارد، نه تنها ایشان را به انجام اعمال خلاف قانون تشویق یا وادار میکند، بلکه مانع از این میگردد که آنهایی که دست در کار خیر دارند به یاریشان شتافته و به ایشان "این راهش نیست" را خاطر نشان نمایند.
اگر بخواهیم ارزیابی از کارنامه انقلاب پس از ۴۰ سال داشته باشیم، باید گفت که به نظر میرسد ما بیشترین دستاورد را در «استقلال» داشتهایم؛ اما شاید کمترین توفیقات مربوط به آرمان « عدالت اجتماعی » باشد. این در حالی است که تمام هم و غم امام (ره) برقراری عدالت و عدم تبعیض در بین مردم بود.
غلامرضا ظریفیان در گفتگو با فرارو بررسی کرد
در دوران پهلوی صرفا یک عده خاص از امکانات و ثروت بسیاری برخوردار بودند، اما بخش عمده جامعه فاصله زیادی با این افراد از لحاظ ثروت و قدرت داشتند. اصلا به همین دلیل بود که حضرت امام در آن دوره مباحثی مانند جنگ فقر و غنا را مطرح کردند
پاکتچی در نشست « عدالت اجتماعی از منظر امام علی(ع)» گفت: امیرمؤمنان(ع) بین عدالت و وفاق اجتماعی نسبت مستقیم میبینند و فرازهایی در نهجالبلاغه دارند؛ از جمله این که عدل مردم را اصلاح میکند و عدل موجب پابرجایی مردم است و ایشان در یکی از کلمات قصار میگویند عدل حیات است.
«اصطلاح " عدالت اجتماعی " برای مدتی از دستور کار روشنفکران و جوامع حذف شد. برای اینکه بفهمیم که آیا بازگشته یا خیر، ما بایستی ماهیت ساختاری نزاعهای اجتماعی را بررسی کنیم. با این حال، در ابتدا باید بپذیریم که هر جامعه یا گروهی پویایی خاص خودش را دارد که تناقضات و تفاوتهایی را نشان میدهد. آلبرت هیرشمن، استدلال میکند که هر جامعهای نزاعهای خاص خودش را دارد. او ادعا میکند که دو نوع نزاع وجود دارد: "نزاع کمتر یا بیشتر" و "نزاع این یا آن".»
در ادبیات توسعه، مسیری به نسبت طولانی در زمینه نسبت عدالت اجتماعی و توسعه طی شده است. در این مسیر تلقیهای اولیه این بود که عدالت اجتماعی میتواند برای رشد تولید ملی مخاطرهآفرین باشد.
نظر جلال الدین فارسی در مورد عدالت اجتماعی و تحقق آن