درحالیکه از ابتدای فصل جدید لیگ برتر شاهد استفاده از VAR در این مسابقات بودیم و با احتساب دیدار امشب استقلال و ملوان، تعداد بازی‌های مورد استفاده در ۲ هفته ابتدایی به ۵ دیدار می‌رسد، همچنان ناهماهنگی‌هایی بین صدا و سیما فدراسیون فوتبال در بحث استفاده از کمک داور ویدیویی وجود دارد.
شب گذشته مجری یکی از برنامه‌های تلویزیونی پیش از بازی تراکتور و پرسپولیس با پوزخند زدن مدعی شد تصاویر کمک داور ویدیویی که در بازیها استفاده می‌شود، همان تصاویر دوربین‌های تلویزیونی است که البته این موضوع تا حدی زیر سوال بردن فدراسیون فوتبال در ورود VAR است، اما باید نگاهی دقیق‌تر به این ماجرا داشت.
سیستم تصویربرداری VAR دارای حداقل و حداکثر پنل تصویربرداری است. در حالت حداقلی از ۴ دوربین، متوسط تا ۱۶ دوربین، سطح عالی ۳۲ دوربین و حداکثر ۶۴ دوربین برای برگزاری بازی با VAR استفاده می‌شود.
در واقع اگر بنا باشد با سیستم کمک داور نیمه خودکار یک بازی را تحت پوشش قرار داد به ۳۲ تا ۶۴ دوربین در ورزشگاه نیاز است.
حتی در پایتخت کشورمان سازمان صدا و سیما مسابقاتی در سطح دربی را حداکثر با ۱۶ دوربین تصویربرداری می‌کند. یعنی پوشش تصویری مسابقات در ایران و تهران که مرکز رسانه‌ای کشور است به سختی به حد متوسط می‌رسد.
از طرفی طبق اصل ۴۴ قانون اساسی، صدا و سیما انحصارا در اختیار دولت است و به‌کارگیری تجهیزات تصویربرداری تا ضبط و پخش آن در اختیار دولت قرار دارد. همچنین با توجه به تحریم‌های ظالمانه علیه ایران، این امکان برای فدراسیون فوتبال نیز مقدور نیست که دوربین‌های سوپر اسلوموشن را خرید یا اجاره کند و خرید پک کامل نیز هزینه‌های سرم سام آور و امکانات زیادی را می‌طلبد.
با این وجود دولت تایید تجهیزات VAR را به سازمان صدا و سیما منوط کرده است. سازمانی که باید امکان تجهیز و خرید وسایل مرتبط با تصویربرداری بازیها را فراهم کند. درحالیکه تاکنون در شهرستان‌ها امکانات پخش تصاویر فول اچ دی با دوربین‌های سوپر اسلوموشن و پوشش بازی در زوایای اضافه‌تر فراهم نشده است.
در چنین حالتی فدراسیون فوتبال که دستگاه VAR را تهیه کرده و حتی در صدد تهیه دوربین‌ها نیز رفته نباید به این فکر بیفتد که زحمات سایر ارکان را هم خود به دوش بکشد. آن هم در شرایطی که همچنان معضل پرداخت نشدن حق پخش پابرجا است.
