احمد زیدآبادی طی یادداشتی در کانال تلگرامی خود نوشت: «مرحوم مدرس می‌گفت: مجلس جای روضه خواندن نیست. حرف ما هم همین است.» این سخنِ شیخ حمید رسایی است که با اشاره به نطق آقای پزشکیان در مجلس مطرح کرده است!
زنده‌یاد سیدحسن مدرس که این حرف را زده، خودش از جمله رجال تراز اول ملی و دینی در این کشور بوده است، مردی که به رغم تکفیر «مشروطیت» توسط برخی از هم‌لباسان خود، چندین دور نمایندۀ مردم تهران در مجلس مشروطه بود و در تمامی عمرش گامی جز در جهت حمایت از منافع ملی، دفاع از اصول مشروطیت و مقابله با خودکامگی برنداشت و سرانجام جان بر سر این راه گذاشت.
مردی شجاع و توانمند همراه با سعۀ‌صدری بی‌نظیر به طوری که وثوق‌الدوله را بر سر قرداد ۱۹۱۹ بر زمین زد اما پس از ختم غائله از حضور او در مجلس شورای ملی چنان دفاع صادقانه و صریحی کرد که در تاریخ ماندگار شده است.
حالا امثال آقای رسایی کجا و مرحوم مدرس کجا؟ کسانی که تمام وقت‌شان صرفِ حذف افراد کارآمد، سرکوب هر صدای مخالف، حمایت از هر اقدام محدودکننده و تنگ‌نظرانه و انحصارطلبانه است، چه نسبتی با مدرس دارند؟
مدرس حق داشت بگوید که مجلس جای روضه خواندن نیست، چون خود به امور مملکت‌داری دانا و در بیان راه‌حل‌های ملی توانا بود، اما کسانی که مملکت‌داری را در آزار دادن مردم و حذف رجال کشور می‌بینند، اگر همان روضه بخوانند حقا که برای این کشور مفیدتر است. گرچه من بعید می‌دانم که حتی توان روضه خواندن داشته باشند!
