احمد زیدآبادی طی یادداشتی با عنوان پس نهج‌البلاغه چه شد؟ در کانال تلگرامی خود نوشت: دکتر مسعود پزشکیان با نیکلاس مادورو تماس گرفته و «پیروزی» او را در انتخابات ریاست جمهوری ونزوئلا تبریک گفته است!
چرا این کار را کرده است؟ چون مادورو علیه آمریکا و حامی جمهوری اسلامی است و مصلحت ایجاب می‌کند که در قدرت باشد؟
من نه دشمن مادورو و حزب بولیواری او هستم و نه با مخالفانش صنمی دارم، اما در اینجا پای صداقت در انجام برگزاری یک انتخابات در میان است. انتخابات معنا و مفهوم و معیارها و چارچوب خود را دارد و تعهدی دوجانبه بین دولت و مردم برای رعایت موازین شناخته شدۀ آن است. مادورو در کشورش انتخاباتی برگزار کرده و خود را پیروز آن دانسته که در چشم یک انسان بیطرف، عادلانه نمی‌آید و ظن به تدلیس و کلاه‌گذاری در آن، لطیف‌ترین توصیف برای آن است.
حال پرسش بسیار ساده‌ام از آقای پزشکیان این است که آیا کیفیت برگزاری انتخابات ونزوئلا برای او اصلاً مهم نیست؟ و یا مردمی که آن را عادلانه ندانسته‌اند، همگی دروغگو و نیرنگ‌بازند؟ اگر بگوید که کیفیت انتخابات برایش مهم نیست، که پدیدۀ انتخابات را از اساس بی‌اعتبار و فاقد هر گونه ارزش می‌داند و اگر بگوید تمام مدعیان تقلب در انتخابات ونزوئلا دروغگو و نیرنگ‌باز و آلت‌دست بیگانگانند، چگونه و چطور آن را احراز کرده است؟
اینکه مصلحت جمهوری اسلامی اقتضا می‌کند فردی مثل مادورو در ونزئلا حاکم باشد یک حرف است و اینکه انتخابات پرمسئله در آن کشور را عادلانه بدانیم مسئله‌ای دیگر است. در اینجا به هیچ عنوان از گزارۀ اولی نمی‌توان گزارۀ دوم را نتیجه گرفت و مصلحت در یک امر را بر حقیقت در امری دیگر غالب کرد.
تمامی نکات سیاسی نهج‌البلاغه حول همین یک کلام می‌چرخد و حال پرسش دوم این است که آقای پزشکیان با وجود تسلطش بر نهج‌البلاغه چطور متوجه این اصل نشده و یا چطور نتوانسته این اصل و قاعده را با کار مادورو در انتخابات ونزوئلا به درستی بسنجد تا در مصداق‌یابی دچار خطا نشود؟
مادورو متهم است که بر سر مردمش کلاه گذاشته و تعهدش را با آنان لگدمال کرده است. در کجای نهج‌البلاغه می‌توان موردی یافت که مولاعلی بر چنین اتهامی چشم ببندد و آن را نادیده بگیرد؟
بله ما کسانی را با ادعای پیروی از مولاعلی داریم که تمام اصول و قواعد متعالی را قربانی قدرت و مصلحت خود می‌کنند اما از آقای پزشکیان انتظار نمی‌رفت که در همین گام اول، دچار چنین خطای بزرگی شود و برای خشنودی مادورو و یا خشنودی از تداوم حکومت او در ونزوئلا، نهج‌البلاغه را زیر پا بگذارد.
من وجود انواع محدودیت‌ها و تنگناها را در عرصۀ سیاست درک می‌کنم و برای همین هم در موضوعی مثل تعیین اعضای کابینه اصلاً سخت نمی‌گیرم، اما این موضوع فراتر از انتخاب فردی مناسب یا نامناسب برای یک پست است. قاعده و اصلی است که اگر زیر پا گذاشته شود، راه هر نوع حق‌کشی را هموار می‌کند.
خدا را خدا را خدا را در بارۀ نهج‌البلاغه! مبادا این متن شریف که بعد از گذشت ۱۴ سده از عمر آن، هنوز نغزترین گفتار اهل سیاست نقل حکمتی از آن است، بازیچۀ سیاست و قربانی قدرت شود!
