مراکز شهری به عنوان مهد جامعه بشری اولیه عمل می کردند و به عنوان قطب فرهنگ، تجارت و نوآوری تبدیل شدند.برخی از شهرها در آزمون زمان مقاومت کرده اند و هزاران سال است که سکونت دائمی خود را حفظ کرده اند.
به گزارش پارسینه به نقل از historydefined، در اینجا، ده مورد از شهرهای باستانی جهان را بررسی می‌کنیم، که هر کدام دارای تاریخ منحصر به فردی هستند.
جریکو اغلب به‌عنوان قدیمی‌ترین شهر جهان شناخته می‌شود و شواهدی از سکونت در آن به حدود ۱۱۰۰۰ سال پیش می‌رسد.
این شهر باستانی که در دره اردن واقع شده است، ۲۳ لایه از سکونتگاه ها را در طول هزاران سال به خود دیده است.
یافته های باستان شناسی، از جمله بقایای یک دیوار سنگی و یک برج، سازمان اجتماعی پیشرفته ای را در ۹۰۰۰ سال قبل از میلاد نشان می دهد.
امروزه جریکو یک شهر ساده با جمعیتی حدود ۲۰۰۰۰ نفر است که نشان دهنده حضور ماندگار آن در طول دوره های تاریخی بیشمار است.
دمشق مدعی عنوان قدیمی ترین شهری است که دائماً مسکونی بوده است و ریشه در حدود ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد دارد.
موقعیت استراتژیک آن در چهارراه آسیا و آفریقا به اهمیت آن به عنوان یک مرکز فرهنگی و تجاری در طول تاریخ کمک کرده است.
در طول زمان، تمدن های مختلفی بر دمشق تأثیر گذاشته اند، از جمله امپراطوری های هلنیستی، رومی، بیزانسی و اسلامی.
بناهای برجسته مانند مسجد بزرگ دمشق که قدمت آن به قرن هشتم بازمی‌گردد، تاریخ غنی آن را برجسته می‌کند. امروزه، دمشق شهری پرجنب‌وجوش باقی مانده است.
بیبلوس، یکی دیگر از شهرهای باستانی خاورمیانه، در حدود ۵۰۰۰ سال قبل از میلاد تاسیس شد. در ابتدا یک دهکده ماهیگیری بود، اما تا ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد به یک شهر بندری مهم تبدیل شد.
بیبلوس به ویژه به دلیل مشارکت در توسعه الفبای فنیقی، پیش درآمد الفبای مدرن، مشهور است.
بیبلوس در طول تاریخ خود تحت کنترل امپراتوری های مختلف از جمله مصر، روم و عثمانی بوده است. امروزه این محوطه باستانی کوچک دارای جمعیتی در حدود ۱۰۰۰۰۰۰ نفر است.
تاریخ حلب به حدود ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد باز می گردد. این شهر به دلیل قرار گرفتن در جاده ابریشم مرکز مهم تجارت بوده است.
در طول قرن ها، حلب بخشی از امپراطوری های متعددی از جمله هیتی، آشوری، بابلی و ایرانی بوده است.
ارگ حلب، یک قلعه عظیم، به عنوان گواهی بر اهمیت تاریخی آن ایستاده است. با وجود درگیری های اخیر، حلب همچنان نماد میراث فرهنگی غنی سوریه است.
شوش، یکی از قدیمی ترین شهرهای جهان است که دائماً مسکونی بوده است، در حدود ۴۲۰۰ سال قبل از میلاد تأسیس شد و مرکز اصلی امپراطوری های عیلامی، پارس و اشکانی بود
این شهر باستانی مکان های کهن قابل توجهی از جمله بقایای کاخ های هخامنشی را در خود جای داده است. اهمیت تاریخی شوش در متون باستانی مختلف از جمله کتاب مقدس برجسته شده است.
شوش امروزه همچنان یک مکان مهم فرهنگی و تاریخی در ایران است.
فیوم، واقع در جنوب غربی قاهره، قدمت آن به حدود ۴۰۰۰ سال قبل از میلاد برمی گردد. فیوم که در مصر باستان به شیدت و بعدها در دوره یونانی به کروکودیلوپلیس معروف بود، مرکز کشاورزی و تجاری مهمی بود.
این شهر در دوران پادشاهی میانه مصر نقش حیاتی ایفا کرد و در دوران حکومت رومیان به شکوفایی خود ادامه داد. امروزه، فیوم یک شهر پر رونق با جمعیتی حدود ۴۳۳۰۰۰ نفر است که به میراث طولانی خود به عنوان مرکز تجارت و فرهنگ ادامه می دهد.
آتن، یکی از مشهورترین شهرهای باستانی، از حدود ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح، مسکونی بوده است. این شهر در حدود ۱۴۰۰ سال قبل از میلاد در طول تمدن Mycenaean تبدیل به یک دولت شهر برجسته شد.
آتن به خاطر کمک هایش به دموکراسی، فلسفه و هنر تحسین می شود. مکان‌های تاریخی کلیدی شامل آکروپولیس و پارتنون است.
امروزه آتن یک کلان شهر شلوغ و پایتخت یونان با جمعیتی بیش از ۳ میلیون نفر است که به میراث خود به عنوان مرکز فرهنگ و تاریخ ادامه می دهد.
پلوودیو، یکی از قدیمی ترین شهرهای اروپا، تاریخچه ای دارد که به ۴۰۰۰ سال قبل از میلاد باز می گردد.
این شهر در طول دوره رومی تبدیل به یک شهر بزرگ شد و دارای ویرانه‌های رومی متعددی است که به خوبی حفظ شده‌اند، از جمله یک تئاتر و استادیوم باستانی
تاریخ غنی پلوودیو در معماری متنوع آن منعکس شده است که چندین دوره تاریخی را در بر می گیرد.
اکنون پلوودیو دومین شهر بزرگ بلغارستان است که به خاطر صحنه فرهنگی پر جنب و جوش و اهمیت تاریخی اش شناخته شده است.
تاریخ بیروت حداقل به ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد برمی گردد. این شهر در سوابق مصر باستان ذکر شده است و تا سال ۱۴ قبل از میلاد به یک مستعمره مهم روم تبدیل شد.
بیروت علیرغم اینکه در طول تاریخ خود توسط زلزله ها و درگیری ها ویران شده است، همیشه موفق به بازسازی و پیشرفت بوده است.
در دوران مدرن، این شهر به یک مرکز تجاری و فرهنگی بزرگ در خاورمیانه تبدیل شد. امروزه، بیروت شهری پویا با جمعیتی حدود ۲.۴ میلیون نفر است که ترکیبی غنی از تأثیرات باستانی و مدرن را در خود جای داده است.
غازیانتپه که تا سال ۱۹۲۱ با نام آنتپه شناخته می شد، تاریخی دارد که به امپراطوری هیتی ها در حدود ۳۶۵۰ سال قبل از میلاد باز می گردد.
این شهر در طول دوره های مختلف تاریخی از جمله امپراطوری روم، بیزانس و عثمانی مرکز فرهنگی و اقتصادی مهمی بوده است.
غازیانتپه به خاطر میراث آشپزی خود، به ویژه باقلوا و پسته آن مشهور است.
امروزه این شهر با جمعیتی بیش از ۲ میلیون نفر پر رونق است و اهمیت تاریخی و شور و نشاط فرهنگی خود را حفظ کرده است.
