این یادداشت ارسالی مخاطبان فرارو است که در راستای احترام به نظر مخاطبان منتشر شده است.
محمدسلیم عباسی؛ نگاهی گذارا و سطحی به لیست تاییدشدگان انتخابات ریاست جمهوری ۸ تیرماه نشان می‌دهد که در یک طرف این لیست ۶ نفره، ۵ نفر از مسببین قطعی وضعیت موجود با سمت و عنوان‌های بیشمار در گذشته قرار گرفته‌اند که البته یا منکر وخامت اوضاع مدیریتی کشور هستند و یا رندانه از بار مسئولیت این اوضاع اسفناک شانه خالی می‌کنند.
در طرف دوم این معادله یک نفر مدعی تغییر قرار گرفته است که البته ایشان هم علیرغم داشتن مسئولیت اولا منکر نابسامانی اوضاع فعلی نیست و ثانیا با استفاده از ضمیر "ما" در بررسی گذشته اجتماعی، اقتصادی، امنیتی و سیاسی کشور نقش خود و هیچ مدیر دیگری را در بوجود آمدن این وضعیت انکار نمی‌کند. برسی ساده این دو دیدگاه بلافاصله مخاطب را با یک پرسش اساسی روبرو خواهد کرد: رای به دروغ، پنهان کاری، آمارسازی، بحران و مدیریت آنارشیستی و در یک کلیت رای به وضعیت قهقرایی موجود؟ یا استقبال از شجاعت و شهامت خود انتقادی و رای به دورنمای اصلاح و تغییر و بهبود؟ و یا اصلا هیچکدام؟
هرچند خوشبینانه است با وجود ساختار‌های پیچیده و معیوب موجود دولت در سیاست‌گذاری و اجراء و نیز انبوه نهاد‌های موازی‌کار غیر همسو با آن حتی با انتخاب رئیس جمهور توانمند، صادق و سالم به تغییر زودهنگام در حوزه‌های مختلف داخلی و خارجی امیدوار بود، اما به مثابه یک انتخاب استراتژیک رای به مسعود پزشکیان در دو افق ۴ ساله ریاست جمهوری به ۲ دلیل توجیه پذیر است.
۱_ به نظر می‌رسد که چراغ سبز حاکمیت به اصلاح طلب شناسنامه دار و شجاعی مانند پزشکیان ناشی از خستگی مفرط هرم نظام از پوچ درآمدن شعار‌های مدعیان خالص سازی و جریان تمامیت‌خواه در قالب دولت‌های در سایه، جریان‌های فشار و خصوصا ناکارآمدی دولت یکدست شده ۳ ساله اخیر باشد که احتمال می‌رود به صورت مشروط تمکین به صندوق رای را در دستور کار قرار داده باشند.
۲_هژمونی هوچیگران و مدعیان خالی از تجربه، دانش و مهارت مدیریت اجرایی کشور در دولت قبلی کشور را در حوزه‌های مختلف به ورطه خطرناک و ناپایداری کشانیده است که بدون شک و صد البته این آسیب در یک افق زودهنگام و با تعویض بسیاری از این مدیران صرفا متظاهر و شعارگرا به افراد توانا، آگاه، ذی تجربه و دلسوز و عملگرا قابل تعدیل است.
علی ایحال طبیبی حاذق باید تا بیماری‌های تورم، رکود، فقر، بی‌کاری، فلاکت، گرانی، نا امیدی عموم مردم و جهان گریزی دولت و در یک کلام عدم مشروعیت نسبی داخلی و انزوای بین المللی ما را درمان کند و چه کسی بهتر از مسعود پزشکیان آن هم در فرآیندی دمکراتیک که از چراغ جادوی صندوق رای بیرون بیایید.
