تصمیمات و سرمایه‌گذاری‌های زیرساختی امروز مسیر فعلی و همچنین محدودیت‌ها را برای چندین دهه تعیین می‌کنند. در این مقطع حساس، شهرها باید به‌طور کل‌نگر سرمایه‌گذاری کرده تا نیازهای امروزی را برآورده کنند و در عین حال سیستم‌های آینده را قادر می‌سازند تا استانداردهای پایداری و دسترسی را برآورده سازند.
به گزارش ایسنا، در سراسر جهان، هزینه‌های سرمایه‌ای بی‌سابقه برای نوسازی زیرساخت‌های شهری برنامه‌ریزی شده که قرار است تا سال ۲۰۲۷ به بیش از ۱۳۰ تریلیون دلار سرمایه‌گذاری برسد. تمرکز در درجه اول حول کربن‌زدایی است، اما اغلب جنبه حیاتی دسترسی و جمعیت‌های ورودی که به آن نیاز دارند نادیده می‌گیرد.
ما باید طرز فکر و برنامه‌ریزی شهرهایمان را تغییر دهیم یا بعداً هزینه بیشتری را برای بهسازی در دسترسی بپردازیم. برای جلوگیری از اشتباهات گذشته، شهرها باید سرمایه‌گذاری‌هایی را انجام دهند که هم استانداردهای پایداری و هم استانداردهای دسترسی را رعایت کنند. با انجام این کار، شهرها نیازهای امروز شهروندان را برآورده کرده و عمداً برای جمعیت فردا طراحی خواهند کرد.
افراد معلول به‌عنوان بزرگترین اقلیت جهانی، جمعیتی قابل‌توجه را تشکیل می‌دهند که ۱۶ درصد از جمعیت جهان یا ۱.۳ میلیارد نفر را تشکیل می‌دهند.
علاوه بر این، جمعیت سالخورده قرار است در دهه‌های آینده به‌طور قابل توجهی رشد کند و از یک میلیارد پیش‌بینی شده تا سال ۲۰۳۰ به پیش‌بینی ۱.۶ میلیارد تا سال ۲۰۵۰ برسد که ۱۷ درصد از جمعیت تخمینی جهان را تشکیل خواهند داد.
جمعیت ناتوان و سالخورده با نرخ بالاتری از چالش‌های حرکتی مانند راه رفتن، تعادل، بینایی، درک شناختی و کاهش قدرت بدنی مواجه هستند. طراحی کلان‌شهرها، به‌ویژه شهرهای قدیمی و سیستم‌های حمل‌ونقل آنها، اغلب نیازهای این گروه‌ها را نادیده گرفته است.
در حالی که تنها یک سوم ایستگاه‌های متروی لندن به دلیل هزینه‌های مقاوم‌سازی زیرساخت‌های قدیمی‌تر، دسترسی به صندلی چرخدار دارند، شهرها می‌توانند تا حدودی با سرمایه‌گذاری در فناوری و رویکردهای طراحی بهتر که موانع تحرک را از بین می‌برد و توانایی‌های افراد را برای رفت‌وآمد بهبود می‌بخشد، برطرف کنند.
با توجه به منابع مالی بی‌سابقه به زیرساخت‌ها و تاکید جهانی فزاینده بر فناوری کمکی، اکنون زمان آن فرا رسیده است که شهرها، فناوری‌های متمرکز بر ناوبری پیشرفته را مستقیماً در محیط ساخته شده ادغام کنند.
شهرداری‌ها و شرکت‌های خصوصی می‌توانند با حصول اطمینان از اینکه دسترسی برای معیارهای سرمایه‌گذاری آنها مرکزی است، سرعت نوآوری را تسریع بخشند.
زیرساخت‌های قابل دسترس در صورت عدم نگهداری یا عدم یکپارچه بودن به سرعت غیرقابل دسترسی می‌شوند. شهرها، مانند مردمی که به آنها خدمت می‌کنند، دائماً در نوسان هستند. عملیات زیرساخت شهری و نگهداری آن اغلب توسط ترکیبی از سازمان‌های دولتی جدا از کسانی که سرمایه‌گذاری، طراحی یا ساخت آن را انجام می‌دهند، انجام می‌شود.
زیرساخت بدون مانع و قابل استفاده نه تنها به طراحی دقیق نیاز دارد، بلکه به استانداردهای عملیاتی بالایی نیز نیاز دارد. تمرکز بر نگهداری و بهره‌برداری بسیار مهم است، زیرا اختلالات می‌توانند تأثیرات شدیدی بر ساکنان معلول و مسن داشته باشند.
مفهوم «شهرهای هوشمند» که اغلب به‌عنوان مظهر نوآوری شهری مطرح می‌شوند، اغلب افراد دارای معلولیت و افراد مسن را نادیده می‌گیرد و آنها را از فرآیندهای طراحی، برنامه‌ریزی، تدارکات و اجرا خارج می‌کند.
طراحی و ساخت شهرهای در دسترس نه تنها کار خوبی است که همه مردم از آن بهره‌مند می‌شوند، بدون آنها بر اساس آمارهای جمعیتی شناخته شده ورودی، با یک بحران جهانی مواجه خواهیم شد.
برنامه‌ریزی در حال حاضر، شامل گروه‌های متنوع و آگاه، تریلیون‌ها دلار صرفه‌جویی و تحول شهری در دسترس را ایجاد می‌کند که برای اتصال و پیشرفت شهرهای ما و شهروندانشان لازم است.
apwa.org
weforum.org
