تحقیقات جدید نشان می‌دهد یکی دیگر از پیامد‌های مخرب آپنه خواب این است که این مشکل با صرع در اواخر عمر مرتبط است.
به گزارش سلامت نیوز، صرع دیررس به تشنج‌هایی گفته می‌شود که تنها پس از ۶۰ سالگی شروع می‌شوند.
دکتر «ربکا گوتسمن»، رئیس بخش سکته مغزی در مؤسسه ملی اختلالات عصبی و سکته مغزی آمریکا، اشاره کرد که این وضعیت ممکن است با بیماری‌های زمینه‌ای قلبی یا مغزی مرتبط باشد.
وتسمن خاطرنشان کرد: «در مقایسه با سایر گروه‌های سنی، افراد مسن بالاترین موارد جدید صرع را دارند که در بیش از نیمی از آن‌ها هیچ دلیل مشخصی وجود ندارد.»
ارتباط بین آپنه خواب و سلامت ضعیف مغز مدت هاست مشاهده شده است، اما ارتباط بین آپنه و صرع به طور خاص هنوز به خوبی درک نشده است.
محققان داده‌های بیش از ۱۳۰۰ نفر را که در مطالعه‌ای در مورد تنفس اختلال خواب و بیماری قلبی ثبت‌نام کرده بودند، بررسی کردند.
ارتباط بین صرع و اختلالات تنفسی آپنه خواب قوی بود: افرادی که اشباع اکسیژن آن‌ها در طول خواب به کمتر از ۸۰ درصد رسید، وضعیتی که به عنوان هیپوکسی شبانه شناخته می‌شود، سه برابر بیشتر از افرادی که این وضعیت را نداشتند، در معرض ابتلاء به صرع دیررس قرار داشتند.
این مطالعه نشان داد که احتمال ابتلاء به صرع دیررس در افراد مبتلا به هر شکلی از آپنه خواب در اواخر زندگی در مقایسه با افرادی که چنین سابقه‌ای ندارند، دو برابر بیشتر بود.
به گفته محققان، این مطالعه نشان می‌دهد که صرع دیررس ممکن است با سایر بیماری‌های مغزی مانند سکته مغزی و زوال عقل مرتبط باشد که به نظر می‌رسد در بین افراد مبتلا به آپنه خواب شایع‌تر است.
آیا تحت کنترل گرفتن آپنه خواب (مثلاً با استفاده از دستگاه CPAP) می‌تواند به جلوگیری از صرع دیررس کمک کند؟
دکتر «کریستوفر کاروسلا»، نویسنده اصلی این مطالعه و استادیار عصب‌شناسی در دانشگاه جانز هاپکینز در مریلند، گفت: «کشف یک علت برگشت‌پذیر برای ایجاد هر نوع صرع یک هدف آرزویی برای محققان یا پزشکان صرع است. امیدواریم این مطالعه اولین گام کوچک در این راستا باشد و همچنین تشویقی برای ارزیابی و درمان اختلالات خواب در بیماران مبتلا به صرع باشد.»
