شرق نوشت: این غایبان را می‌توان آن‌ها را در سه سطح تقسیم‌بندی کرد:
۱- آن‌ها که دعوت شدند، اما نیامدند: در این دسته ابراهیم رئیسی مهم‌ترین فرد بود. علاوه بر آن به‌طور طبیعی علیرضا زاکانی نیز باید در این جمع حاضر می‌شد، اما درحالی‌که عموم اعضای شورای شهر در این همایش حضور داشتند، او غیبت داشت.
۲ -آن‌ها که عامدانه نادیده گرفته شدند: در این دسته جریان پایداری، دبیرکل و رئیس شورای مرکزی آن یعنی صادق محصولی و مرتضی آقاتهرانی قرار دارند. علاوه بر آن جریان «شریان» که بخشی از بدنه دولت در وزارت راه با هدایت مهرداد بذرپاش فعالیت می‌کنند نیز به این همایش دعوت نشدند. اما در عین حال حدادعادل گفته بود که با آن‌ها هنوز جلساتی برای وحدت تشکیل نشده است.
۳- آن‌ها که دعوت نشدند و نیامدند: در این دسته نیز شورای وحدت، محمدرضا باهنر و جریان نزدیک به علی لاریجانی قرار دارند. محمدرضا باهنر که از ابتدای امسال بار دیگر در سیاست فعال شده بود، از جلسات منظمی با شورای ائتلاف حرف می‌زد. او در یکی از اولین نشست‌های عمومی شورای ائتلاف که اوایل امسال برگزاری شد به عنوان سخنران حضور داشت. اما این بار وحدت در میان اصولگرایان به جایی رسید که او را نیز به این شورا دعوت نکردند. باهنر که پیش‌تر حتی اصلاح‌طلبان را به حضور در انتخابات دعوت می‌کرد حالا با سردرگمی در میان خود اصولگرایان روبه‌رو شده و با دعوت‌نشدنش به نشست اصولگرایان نمی‌داند در کجای سیاست ایستاده است.
جریان پایداری تاکنون به فعالیت‌های انتخاباتی جریان اصولگرایی واکنشی نداشته است. شورای ائتلاف تلاش کرده تا ضمن تأکید بر اینکه توانسته چهار هزار نفر را از سراسر کشور به این همایش بکشاند، سایر جریان‌های اصولگرایی را دچار حیرت کرده و از دور خارج کند. اما جریان پایداری و شریان که حامیان دولت را تشکیل می‌دهند، ظاهرا اهمیتی به این نوع وحدت آن‌ها نمی‌دهند.
رئیس کمیته انتخاباتی جریان «شریان» ضمن اشاره به فشار‌های نامتعارف شانا برای ائتلاف معتقد است که به اسم مشارکت بالا قصد دارند رقیبان درونی (بخوانید پایداری و شریان) را حذف کنند.
به اعتقاد اعضای شریان، شورای وحدت در میان سازمان رأی خودش هم «مقبولیت» ندارد: «واقعیت این است که شورای ائتلاف به دلیل رنجی که از عدم جذابیت و مقبولیت در سازمان رأیش می‌برد، همواره از همان استراتژی همیشگی «بترسان و حکومت کن» یا «النصر بالرعب» یا همان استراتژی همیشگی لولوهراسی استفاده می‌کند. این جریان سال‌ها حیات سیاسی خود را با این راهبرد ادامه داده که اگر به ما رأی ندهید لولو شما را می‌خورد، اصلاح‌طلبان حاکم می‌شوند، مجید انصاری رئیس مجلس می‌شود، تیم حسن روحانی و لاریجانی درحال لشکرکشی‌اند. برای همین همواره در انتخابات‌ها نیاز به یک لولو دارد تا کف جامعه را بترساند که چاره‌ای جز رأی‌دادن به آن‌ها ندارید. این مجموعه مطمئن است که اگر رقابت بین نیرو‌های درون انقلاب باشد، چون حرفی برای گفتن و عملکردی برای ارائه ندارد، طبعا اقبالی هم ندارد». (یادداشت عضو ارشد شریان)
به هر ترتیب، نفس تشکیل چنین جمعی در غیاب پایداری، شریان و شورای وحدت، اهمیت بسیاری دارد. در کنار آن عدم حضور ابراهیم رئیسی و علیرضا زاکانی و سعید جلیلی نشانه دیگری است که نشان می‌دهد اصولگرایان در حال رقابت با یکدیگر هستند. این همایش را باید «قدرت‌نمایی» اصولگرایان برای «جریان حامی دولت رئیسی» ارزیابی کرد. حالا باید منتظر واکنش جریان دولت بود. این قدرت‌نمایی به‌طور حتم بی‌پاسخ نخواهد ماند.
