سرانه آب شرب هر نفر در شبانه‌روز در تهران حدود ۱۳۰ لیتر است، اما در حال حاضر مصرف واقعی حدود ۸۰ لیتر بالاتر از الگو یعنی۲۱۰ لیتر است و ضرورت دارد به مساله مدیریت مصرف توجه ویژه شود.
به گزارش ایسنا، فیروز قاسم زاده سخنگوی صنعت آب با بیان اینکه تأمین مصارف آب در سطح کشور از طریق سدها، ایستگاه‌های پمپاژ، چاه، چشمه، قنات و نهار‌ها صورت می‌پذیرد و بر اساس آماربرداری سراسری مرحله دوم منابع و مصارف آب، حدود ۴۵ درصد از منابع آب سطحی و ۵۵ درصد از منابع آب زیرزمینی تأمین می‌شود، اظهار کرد: در مصارف بخش شرب کشور نیز سهم آب سطحی و زیرزمینی تقریبا مشابه همین درصدهاست.
وی با بیان با توجه به کاهش ورودی به مخازن سد‌های کشور در سال‌های اخیر، درصد پرشدگی مخازن سد‌های مهم کشور متفاوت بوده و برخی سد‌های کشور در شرایط کنونی خالی و برخی دارای شرایط پرشگی کامل هستند، افزود: همین امر باعث شده برنامه منابع و مصارف سدها در سطح حوضه‌های آبریز کشور به‌صورت جدی و دقیق تنظیم و پایش شود و در سد‌هایی همچون سد کرخه، سد زاینده رود، سد‌های استان تهران و مواردی از این قبیل که حجم ذخایر پایین است، تأمین آب با رعایت اولویت تأمین شرب و تضمین عدم کمبود آب برای شرب در ماه‌های آتی دنبال شود.
سخنگوی صنعت آب اظهار کرد: توجه ویژه به مدیریت مصرف آب، فاکتور کلیدی در مدیریت منابع آبی است که باید به صورت ویژه به این مهم توجه شود.
قاسم‌زاده با اشاره به پیامد‌های افت سطح آب زیرزمینی، گفت: خشک شدن رودخانه‌ها و تالاب‌ها، از بین رفتن پوشش گیاهی، افزایش گرد و خاک، فرونشست زمین، ایجاد فروچاله‌ها و شکاف‌های طولانی در دشت‌ها و شور شدن آب زیرزمینی در این مناطق از پیامد‌های جدی افت سطح آب‌های زیرزمینی خواهد بود.
وی درباره اقدامات انجام یافته در قالب طرح احیا و تعادل بخشی منابع آب زیرزمینی تاکید کرد: فعالیت‌های مهمی در حوزه انسداد چاه‌های غیرمجاز، تجهیز چاه‌ها به ابزار اندازه گیری، جلوگیری از اضافه برداشت چاه‌های مجاز، اجرای پروژه‌های تغذیه مصنوعی و فرهنگ‌سازی انجام شده، اما این اقدامات کافی نبوده و اثر بخشی لازم را نداشته و همین امر باعث شده است انحراف از برنامه‌های طرح مذکور در حوزه کاهش کسری مخزن آبخوان‌ها وجود داشته باشد.
سخنگوی صنعت آب، مدیریت مصرف آب یا به عبارت بهتر مصرف بهینه آب در بخش‌های مختلف مصرف را یک ضرورت جدی برای دستیابی به اهداف مدیریت منابع آبی دانسته و از آن به‌عنوان کلیدی‌ترین فاکتور در احیا و تعادل بخشی آبخوان‌ها یاد کردکه با مشارکت تمام ذیعنفعان و ذی‌مدخلان قابل دستیابی خواهد.
