محققان کالج علوم و هنر‌های فرانکلین در دانشگاه جورجیا در آمریکا کشف کرده‌اند که مشارکت‌کنندگان به طور کلی از صحبت کردن با یک غریبه در مقایسه با گشت‌وگذار در صفحات مجازی یا تنهایی لذت بیش‌تری می‌برند.
به گزارش راهنماتو، کریستینا لکفور، نویسنده ارشد این مقاله، می‌گوید: «مردم در دنیای واقعی این گزینه‌ها را در اختیار دارند و ما می‌خواستیم بدانیم که انتظار خودشان در مورد احساسی که ممکن بعد از صحبت کردن با یک غریبه داشته باشند چیست و سپس می‌خواستیم بدانیم که این انتظار تا چه اندازه با واقعیت هم‌خوانی دارد.»
محققان برای آنکه به این پرسش پاسخ دهند مشارکت‌کنندگان را به ۴ گروه تقسیم‌بندی کردند. دو گروه فقط قرار بود پیش‌بینی کنند که در مواجهه با دو عمل متفاوت چه احساسی را تجربه خواهند کرد و دو گروه قرار بود که در موقعیت واقعی قرار بگیرند. همه ۴ گروه باید احساس‌شان را از ۰ تا ۱۰۰ روی یک طیف از لذت مشخص می‌کردند.
لکفور می‌گوید: «ما فکر می‌کردیم که مردم میزان لذتی که از صحبت با یک غریبه تجربه می‌کنند را کم‌تر از واقعیت و میزان لذتی که از استفاده از تلفن هوشمند تجربه می‌کنند را بالاتر از واقعیت تخمین خواهند زد. اما این با نتایج‌مان در تضاد بود. همه مطالعات نشان داد که مردم درواقع در پیش‌بینی احساسی که در هر کدام از این رفتار‌ها دارند بسیار دقیق هستند.»
در بین گروه‌هایی که تعامل با غریبه‌ها را فقط تصور کردند و آن‌هایی که به واقع در این موقعیت‌ها قرار گرفتند، ارزش احساسات در جای مشابهی روی طیف قرار داشت. وقتی به هر ۴ گروه سه گزینه استفاده از تلفن همراه، تنها نشستن یا تعامل و صحبت با یک غریبه پیشنهاد شد، ارزش احساس مثبت در صحبت با یک غریبه در هر ۴ گروه بالاترین رتبه را به دست آورد، درحالیکه استفاده از تلفن هوشمند احساس مثبت کم‌تری را در مقایسه با آن تولید می‌کرد و تنها نشستن نیز در این رتبه‌بندی در آخرین جایگاه قرار می‌گرفت.
وقتی به‌طور دقیق‌تر به مشارکت‌کنندگان گفته شد که آیا فعالیت‌های خاصی (مثل تماشای فیلم یا گشت‌وگذار در رسانه‌های اجتماعی یا ارسال پیام متنی) را به تنهایی در سکوت نشستن ترجیح می‌دهند یا خیر، آن‌ها اعلام کردند که تماشای فیلم‌های شبکه‌های اجتماعی بالاترین احساسم مثبت را در آن‌ها ایجاد می‌کند و بعد از آن تعامل با غریبه‌ها و تنها نشستن در سکوت و در آخر ارسال پیام متنی برای‌شان خوشایند است. تنهایی در سکوت باز هم آخرین فعالیتی بود که آن‌ها انتخاب کردند.
با اینکه تعامل با غریبه‌ها لذت بیش‌تری تولید می‌کند، اما مردم تماشای ویدیو‌های آنلاین را ترجیح می‌دهند. چرا چنین است؟
لکفور می‌گوید درحالیکه مشارکت‌کنندگان اعلام کرده بودند استفاده از تلفن‌های هوشمند را به صحبت با غریبه‌ها ترجیح می‌دهند، اما درواقع خلق آن‌ها بعد از مکالمه با یک غریبه در مقایسه با استفاده از تلفن همراه بالاتر آمده بود. میانگین پایه احساسات مثبت بعد از صحبت با غریبه‌ها ۵ امتیاز افزایش یافته و از ۵۲.۲ به ۵۷.۶۸ (از ۱۰۰) افزایش یافته بود. درمقایسه با آن، تماشای ویدیو‌های آنلاین ۲.۴ امتیاز به ۵۴.۶۲ افزوده بود و در مقایسه با هر دو چت کردن ارزش احساسات مثبت را به ۴۷.۵۶ امتیاز تقلیل داده بود.
لکفور می‌گوید:«ما خیلی شگفت‌زده شدیم که مشاهده کردیم با اینکه بعد از صحبت با غریبه‌ها خلق و حال افراد بهبود پیدا می‌کند، اما آن‌ها هم‌چنان چت آنلاین را به صحبت کردن با غریبه‌ها ترجیح می‌دهند. معنایش آن است که مردم همیشه فواید و سودمندی‌های بالقوه صحبت با غریبه‌ها را تشخیص نمی‌دهند یا اینکه این اطلاعات را در الویت قرار نمی‌دهند. هم‌چنین می‌تواند نشان‌دهنده این باشد که صرف لذت‌بخش بودن یک فعالیت به اندازه کافی نمی‌تواند ما را برای دست زدن به آن عمل متقاعد کند.»
در تمام انواع اندازه‌گیری‌ها، تنها نشستن کم‌ترین رتبه را در ایجاد خلق مثبت در افراد ایجاد کرد. این فعالیت بیش‌ترین میزان خلق و احساسات منفی را در افراد ایجاد کرده بود. این نتایج نشان می‌دهد که مشارکت‌کنندگان انجام هر نوع فعالیتی را به انزوا ترجیح می‌دهند. اما ممکن است علتش انزوای اجباری ناشی از این آزمایش نیز باشد.
لکفور می‌گوید: «در این مطالعه هر فردی مجبور شد که تنها باشد و انتخاب دیگری نداشت. نتایج مطالعات قبلی نشان می‌دهد که وقتی آدم‌ها انتخاب داشته باشند و بتوانند آزادانه بین گذران وقت در انزوا یا فعالیت دیگری انتخاب کنند، از تنهایی لذت بیش‌تری می‌برند.»
لکفور می‌گوید:«این نتایج نشان می‌دهد که اگر وقت صرف کنیم و آگاهانه بیندیشیم، بهتر می‌توانیم بفهمیم که هر فعالیتی واقعا چه احساسی را در ما ایجاد می‌کند و بر اساس آن احساس می‌توانیم دست به انتخاب بزنیم.»
