شاید بتوان در کلام خود چیزی را پنهان کرد اما همیشه نمی‌توان پیامی که بدن انتقال می‌دهد را کنترل کرد. آگاهی از اصول اولیه‌ی زبان بدن می‌تواند به شما کمک کند نشانه‌های هشدار دهنده در رفتار دیگران را پیش از صرف وقت و انرژی خود برای تعامل با آن‌ها شناسایی کنید.
به گزارش روزیاتو، نشانه‌هایی که در ادامه از آن‌ها صحبت خواهیم کرد می‌گویند که شخص مقابل‌تان صادق و قابل اعتماد نیست.
خودداری از نگاه مستقیم همیشه نشانه‌ی دروغگویی نیست. اما اگر متوجه شدید که فرد مقابل‌تان دائماً نگاهش را از شما می‌دزدد (نگاه خود را اغلب به سمت گوشه‌های راست یا چپ چشم‌هایش می‌برد)، ممکن است در حال دروغ گفتن باشد. با این حال، نباید آن را با نگاه رو به پایین اشتباه بگیرید. آدم‌ها معمولاً زمانی که سعی دارند چیزی را به خاطر آورند به سمت پایین نگاه می‌کنند. برای آنکه از راست بودن صحبت‌های فرد مقابل‌تان مطمئن شوید می‌توانید درباره‌ی چیزهایی که می‌گوید سؤالات جزئی از او بپرسید یا از او بخواهید که ماجرا را برعکس برایتان تعریف کند.
اغلب افراد از این تکنیک آگاهند و سعی می‌کنند از تماس چشمی خودداری کنند. برای مثال، اغلب ورق بازهای باتجربه هنگام حقه زدن، نگاه خود را به سمت دیگری می‌برند تا طبیعی جلوه کنند. در یک تماس چشمی صادقانه، نگاه در حین مکالمه گهگاه به سمت دیگری می‌رود و حالت چهره نیز در واکنش به صحبت‌ها تغییر می‌کند.
اگر کسی را دیدید که تمام روز از صفحه‌ی موبایلش چشم برنمی دارد، این امر می‌تواند نشانه‌ی ترس او از مواجهه یا نگرانی‌اش از پیام‌هایی باشد که ممکن است هر لحظه روی صفحه‌ی تلفن همراهش ظاهر شوند. اگر شریک عاطفی یا دوست شما یکباره این عادت را پیدا کرده، نباید از کنار آن ساده عبور کنید. مثلاً اگر سخت می‌تواند در زمان خوردن غذا با شما مکالمه داشته باشد و تمام مدت درگیر نوتفیکیشن‌های تلفن همراه خود است، سعی کنید حواس‌تان به کارهایش باشد و در صورت لزوم با او رو در رو شوید.
به طور کلی، آدم‌ها یا زوج‌ها هنگام مکالمه، بدن، پاها یا سر خود را به سمت یکدیگر خم می‌کنند. اگر متوجه تغییری در حالت بدن فرد مقابل‌تان و نحوه‌ی پاسخگویی او به سؤالات خود شدید، ممکن است نشانه‌ی این باشد که او دارد چیزی را از شما پنهان می‌کند. این رفتار گاهی به شکل مجازی رخ می‌دهد، زمانی که ساعت‌ها منتظر پاسخی از سمت او می‌مانید. آدم‌ها ممکن است از این روش برای فاصله گرفتن از دیگران استفاده کنند.
این امر می‌تواند به این معنی هم باشد که فرد مقابل‌تان واقعاً علاقمند به مکالمه نیست و ترجیح می‌دهد آنجا را ترک کند. در این حالت سعی کنید مکالمه را برای او خیلی سخت نکنید و بپذیرید که آن شخص ارزش وقت گذاشتن ندارد.
پلک کزدن امری طبیعی است. اما حواس‌تان به پلک زدن غیر طبیعی باشد، زمانی که فرد خیلی زیاد یا خیلی کم پلک می‌زند. کم پلک زدن نشانه‌ی این است که فرد سعی دارد به چیزی که واقعاً نیست تظاهر کند. چه از سر علاقه‌ی ساختگی به یک مکالمه باشد و چه دروغ بافی، هنگام مکالمه با دیگران به دنبال این رفتار بگردید. برای مثال، شعبده بازهای باتجربه کمتر از معمول پلک می‌زنند تا برای اجرای حقه‌ی بعدی خود رفتاری طبیعی داشته باشند.
۵۵ درصد از مکالمات ما به شکل غیرکلامی انجام می‌شود و از قضا، دست‌ها و پاها نقش بزرگی در آن دارند. ضربدری کردن دست‌ها می‌تواند نشانه‌ی داشتن حالت تدافعی یا تلاش برای مراقبت از خود باشد. ضربدری کردن پاها هم می‌تواند نشانه‌ی معذب بودن باشد. نشانه‌هایی مانند باز کردن بیش از حد دست‌ها هم ممکن است فرد را پرتوقع یا فریبکار نشان دهد.
آدم‌ها اغلب به طور ناخودآگاه از زبان بدن‌شان برای دور کردن توجه از خود استفاده می‌کنند. در ارتباط کلامی آن‌ها سعی می‌کنند از صحبت درباره‌ی خود پرهیز کنند و موضوع بحث را به سمت فرد مقابل خود برگردانند.
استفاده از دست‌ها هنگام صحبت با دیگران خوب است، چرا که به تأکید بر نکات کلیدی صحبت‌های خود کمک می‌کند و دیگران را درگیر مکالمه می‌کند. با این حال، همچون هر چیز دیگری، استفاده از دست‌ها تا زمانی خوب است که در حد تعادل باشد. در حقیقت، پژوهش‌ها نشان داده کسانی که هنگام صحبت از هر دو دست خود استفاده می‌کنند احتمالاً در حال دروغگویی هستند. افراط در استفاده از دست‌ها فرد را کمتر باورپذیر و دستپاچه نشان می‌دهد. این امر درمورد زمانی که حرکات دست فرد با کلام او همخوانی نداشته باشد هم صدق می‌کند و ممکن است به این معنی باشد که فرد از چیزی صحبت می‌کند که از آن آگاه نیست.
صادقانه بودن حرکات دست را از روی محل قرارگیری دست‌ها می‌توان تشخیص داد. دست‌ها باید در ارتفاع کمر قرار داشته باشند و به شکل محدود و در لحظات بخصوصی مورد استفاده قرار گیرند. به علاوه، افراد هنگام متوقف کردن مکالمه، سرعت حرکات دست خود را هم کاهش می‌دهند.
هنگام مکالمه به تغییرات صدای فرد مقابل خود توجه داشته باشید. دروغگوها اغلب صدای زیرتری نسبت به صدای نرمال دارند. گرچه زیری یا لرزش صدا لزوماً به معنای دروغگویی نیست، اما اگر بتوانید علاوه بر زیری صدا، نشانه‌های هشدار دهنده‌ی دیگری هم در زبان بدن شخص مقابل‌تان پیدا کنید، تصمیم گیری درباره‌ی قابل اعتماد بودن یا نبودن او برایتان ساده‌تر می‌شود.
