اینترنت کوانتومی اگر چه از سال‌ها پیش مطرح شده است، اما به‌نظر می‌رسد که تا دستیابی به آن تا پایان دهه ۲۰۳۰ قابل دسترس نباشد.
به گزارش همشهری آنلاین، اینترنت کوانتومی شبکه‌ای از رایانه‌های کوانتومی است که اطلاعات کدگذاری شده در حالت‌های کوانتومی را ارسال، محاسبه و دریافت خواهند کرد. اینترنت کوانتومی جایگزین اینترنت مدرن یا «کلاسیک» نخواهد شد. در عوض، عملکرد‌های جدیدی مانند رمزنگاری کوانتومی و محاسبات ابری کوانتومی را ارائه خواهد کرد.
در حالی‌که مفاهیم کامل اینترنت کوانتومی برای مدتی مشخص نخواهد بود، چندین برنامه تئوری‌سازی شده‌اند و بعضی دیگر مانند توزیع کلید کوانتومی در حال استفاده هستند. دانشمندان بر این باورند که اینترنت کوانتومی به‌ویژه برای مشکلاتی که متغیر‌های زیادی را شامل می‌شود، مانند تجزیه و تحلیل ریسک مالی، رمزگذاری داده‌ها و مطالعه خواص مواد مفید خواهد بود.
کامپیوتر‌های کوانتومی از واحد‌های اساسی اطلاعات مشابه بیت‌های مورد استفاده در محاسبات کلاسیک استفاده می‌کنند. این واحد‌ها «کیوبیت» نامیده می‌شوند.
با این حال، برخلاف بیت‌های رایانه‌ای معمولی که اطلاعات را به‌صورت صفر یا ۱منتقل می‌کنند، کیوبیت‌ها اطلاعات را از طریق ترکیبی از حالت‌های کوانتومی که شرایط منحصربه‌فردی هستند که فقط در مقیاس زیراتمی یافت می‌شوند، منتقل می‌کنند.
مثل بسیاری از پیشرفت‌های علمی، تا زمانی که اینترنت کوانتومی به‌طور کامل توسعه نیابد، نمی‌توان همه کار‌هایی را که اینترنت کوانتومی می‌تواند انجام دهد درک کرد.
دیوید اوسلوم، استاد مهندسی مولکولی و فیزیک در دانشگاه شیکاگو می‌گوید: «اینترنت کوانتومی یک تغییر پارادایم در نحوه تفکر ما در مورد ارتباطات امن جهانی امن است. توانایی ایجاد یک شبکه درهم تنیده از کامپیوتر‌های کوانتومی به ما این امکان را می‌دهد که پیام‌های رمزگذاری‌شده غیرقابل هک ارسال کنیم.»
اگر چه تاکنون هیچ کشوری به اینترنت کوانتومی دست نیافته، با این حال، ۲کشور آمریکا و چین توانسته‌اند در این زمینه به موفقیت‌هایی دست یافته و نتایج خود را به نمایش بگذارند؛ بنابراین به‌نظر می‌رسد که اگر ایران در این زمینه وارد مرحله تحقیق و توسعه شود، ضرورت‌های دستیابی به این فناوری را که به نوعی «لبه تکنولوژی» محسوب می‌شود، درک خواهد کرد.
