(عکس) جنجال بشقاب پرنده‌ای که کنار هواپیمای مسافربری دیده شد

انتشار تصاویر عجیبی از یک شی دیسک شکل بر فراز یک شهر بزرگ، حیرت بسیاری را به همراه داشت. واقعیت این ماجرای عجیب چیست؟

به گزارش خبرآنلاین، در روز هفتم نوامبر سال ۲۰۰۶ بود که یکی از کارمندان فرودگاه بین‌المللی O’Hare در شیکاگو یک شی فلزی شبیه به بشقاب را دید که در آسمان در حال پرواز بود.

طبق مشاهدات گزارش شده، این شی تنها ۵ دقیقه در آسمان دیده شد، ولی حداقل ۱۲ نفر از کارکنان خطوط هوایی یونایتد ایرلاین شاهد آن بودند.

در آن زمان، این اتفاق به تیتر یک اخبار بین‌المللی تبدیل شد و دلیل آن هم تصاویر منتشر شده توسط اداره هوانوردی فدرال آمریکا بود. این اداره در گزارش خود به این نکته اشاره کرده بود که شی رویت شده، یک ابر بزرگ بوده و مارک هامرگرن، ستاره‌شناسی که در آن زمان با آسمان نمای Alder همکاری می‌کرد نیز آن را تائید کرد.

اما در هر صورت این ابهام هنوز حل نشده و سوژه بحث و گفتگوی بسیاری از محققان درباره حیات فرازمینی و یوفوهاست.

حالا و نزدیک دو دهه بعد، ۳۰ دکتر فیزیکدان مطرح دنیا که با Applied Physics (یک گروه تحقیقاتی با بودجه خصوصی) همکاری دارند، بر این باورند که بشقاب پرنده رویت شده در فرودگاه شیکاگو، نشانه‌ای از یک منظومه نظری بین ستاره‌ای است که با نام “Alcubierre warp drive” شناخته می‌شود.

ایده "Warp drive" یا پیشتازان فضا اولین بار در سال ۱۹۹۴ توسط میگل آلکوبیر فیزیک‌دان نظری سرشناس مطرح شد و طبق آن، شی می‌تواند با خم کردن بافت زمان و مکان به دور خود، بین ستاره‌ها حرکت کند.

یک Warp Drive به چه شکل است؟

الکسی بابریک، فیزیکدان نظری و مدیر ارشد علمی فیزیک کاربردی در سال ۲۰۲۱، برای اولین بار محاسبات خود را در توصیف شکل کامل یک Alcubierre warp drive منتشر کرد. او بر این باور است که باصرفه‌ترین شکل انرژی، شکل تخت آن است و در این رابطه گفته: «برخی از مدل‌های فضا- زمان warp drive حکایت از آن دارند که شکل فضاپیما و هندسه خمش فضا- زمان حاصل از آن می‌تواند به میزان قابل توجهی نیاز به انرژی را کاهش دهد. بسته به طراحی خاص warp drive و طبق قوانین نسبیت عام، این فضاپیمای سرنشین‌دار ممکن است به شکل بشقاب یا کره باشند.»

اعضای تیم AP در سال ۲۰۰۶ به این نکته اشاره کرده بودند که یوفوی رویت شده در فرودگاه O’Hare شیکاگو، شبیه چندین مورد از یوفو‌های کلاسیک، سنتی و مسطح بوده. شاهدان عینی نیز گفته بودند که قطر این بشقاب پرنده بین ۶.۵ تا ۲۷ متر بوده.

جان هیلکویچ، ستون نویس شیکاگو تریبون اعلام کرده که ده‌ها نفر از کارگران خط هوایی، رویت یوفو در فرودگاه شیکاگو را گزارش کرده بودند و گویا برخی از این کارمندان حتی با بخش کنترل ترافیک هوایی تماس نیز گرفته بودند.

در نهایت صدای ضبط شدن آن تماس تلفنی نیز توسط مرکز قانون آزادی اطلاعات آمریکا منتشر شد. برندان ملچر، فیزیکدانی که در دانشگاه سیراکیوز به مطالعه درباره ماده تاریک پرداخته و با تیم AP درباره تجزیه و تحلیل بشقاب پرنده فرودگاه O’Hare کار کرده در این باره یادآور شده که حرکات یوفوها، با حرکت Alcubierre warp drive مطابقت دارد.

ملچر در این باره گفت: «طبق گفته شواهد، منطقی به نظر می‌رسد ادعا کنیم که یک شی فلزی با قطر حدود ۱۵ متر در ارتفاع ۴۵۰ متری بالاتر از گیت مسافران در فرودگاه بین المللی شیکاگو در حریم هوایی مشخصی معلق بود. بعد از مدت زمانی، این شی بلافاصله ۳۰۰ تا ۶۰۰ متر برثانیه، شتاب گرفت.»

اعضای تیم AP همچنین به این نکته اشاره کردند که هیچ هواپیمایی در حال حاضر و یا در سال ۲۰۰۷ وجود نداشته که بتواند به حالت معلق در هوا قرار گرفته و بعد مستقیما با شتابی حیرت‌آور به سمت بالا به حرکت در بیاید.»

در هر حال هنوز هم شواهد مربوط به بشقاب پرنده فرودگاه شیکاگو در حد حکایت و حرف و حدیث باقی مانده و به همین دلیل هم فیزیکدانان اعتراف کردند که تحقیقات آن‌ها فراتر از حدس و گمان‌های آگاهانه نخواهد رفت. ملچر دراین باره ادامه داد: «تنها راه برای بررسی کامل مطالعاتی از این دست، گردآوری اطلاعات بیشتر است. میزان تردید‌های مطرح شده توسط شاهدان باید باعث نگرانی شود و از همین رو ما باید این انگ خطرناک بودن ماجرا را از بین ببریم. پیگیری حقایق باید تبدیل به یک هنجار شود و نباید به سرکوب حقایق و گفتمان علمی بپردازیم.»

اعضای تیم AP، مورد فرودگاه شیکاگو را به عنوان یک آزمایش فکری می‌بینند و به آن به چشم راهی برای به اشتراک گذاشتن تلاش‌هایشان برای پروژه Physical Warp drives می‌نگرند. طبق اعلام این تیم، با وجود فقدان شواهد درباره پرونده O’Hare، هنوز احتمال وجود یک فضاپیمای Warp drive وجود دارد.

این در حالی است که اداره هوانوردی فدرال آمریکا در نهایت اعلام کرد که این شی تنها یک پدیده آب و هوایی عجیب بوده، ولی بسیاری از افراد این موضوع را نمیپذیرند.