از دیرباز نام سفالگری تداعی گر لالجین شهر کهن سفالگری در استان همدان بوده که با همت هنرمندان تلاشگر این خطه، امروزه آن را با نام هایی چون «شهر جهانی سفال» یا «پایتخت سفال» می شناسیم. پیشینه‌ی ساخت ظروف و اشیاء سفالی در این منطقه به بیش از هفت هزار سال پیش بازمی گردد و بنا بر شواهد این شهر در ادوار کهن،مرکز تولید سفال در کل منطقه‌ی خاورمیانه بوده است. سفالگری برای مردمان این خطه نه تنها یک شغل برای امرار معاش و گذران زندگی است، بلکه چنان با تار و پود زندگی آنها پیوند خورده است که بیش از هر چیز باید آن را یک سبک و شیوه‌ی زندگی برای آنها به شمار آورد که در طول تاریخ با تمامی توان خویش از آن صیانت کرده اند. از جمله یکی از برهه های دشوار تاریخی برای حیات سفالگران لالجین هجوم بیرحمانه‌ی مغول به این سرزمین بود که علاوه بر ویرانی های بسیار منجر به مرگ بسیاری از هنرمندان لالجین شد، با این حال، با تلاش شبانه روزی هنرمندانی که خود سفالگری را سینه به سینه از نسل های پیشین آموخته بودند،آن را دوباره به مجرای حیات بازگرداندند.
