ایران ورزشی نوشت: گرچه علی خطیر از جهات بسیاری مقصر در به وجود آمدن برخی مصایب کنونی در باشگاه استقلال به حساب می‌آید و حتی استراتژی او درمواجهه با کادر فنی عمیقاً زیر سؤال رفته -به خصوص آن روز که در یک برنامه تلویزیونی علیه نکونام صحبت کرد -، اما سرمربی استقلال نیز کم در چالش‌های فصل جاری بی‌تقصیر نیست و خود در برخی موارد آتش بیار معرکه شده است.
جواد نکونام از همان روز‌های آغازین حضور خطیر در باشگاه استقلال به نوعی سر ناسازگاری با مدیر باشگاه استقلال گذاشت و به زعم نزدیکان به باشگاه در مسائلی مداخله کرد که ارتباطی با حیطه وظایفش نداشت.
اگر این نقل را که می‌گویند نکونام حتی به رنگ کاشی‌های باشگاه استقلال هم ایراد گرفته، بزرگنمایی بدانیم، اما پر واضح است که در ماجرای انتخاب عوامل رسانه‌ای، سرمربی استقلال همکاری لازم با مدیریت باشگاه نداشت و کوشید از همان روز‌های آغازین کاسه‌اش را سوا کند و تیم مورد اعتماد خود را بر امور رسانه‌ای مسلط کند.
این استراتژی استقلال را به جایی رساند که در چهار هفته ابتدایی لیگ برتر عملاً مدیر رسانه‌ای نداشت، در حالی که طبق قوانین باشگاه استقلال نیز به مانند همه باشگاه‌های حاضر در لیگ برتر باید فردی را در این سمت قرار بدهد.
سرمربی استقلال، اما بدون توجه به برخی ملاحظات همچنان اصرار به حضور افرادی در کنار خود دارد که به دلایلی هنوز مورد تأیید باشگاه استقلال قرار نگرفته‌اند و درست یا غلط گزینه‌های مورد نظر او از باشگاه دور مانده‌اند.
شگفتی از سیاست‌های گاه ستیزه‌جویانه نکونام، اما از نقطه‌ای اوج می‌گیرد که می‌بینیم سرمربی آبی‌ها بی رودربایستی به گوش تصمیم‌گیران در باشگاه استقلال می‌رساند تا زمانی که گزینه‌های مورد اعتمادش در بخش‌های رسانه‌ای فعال نشوند حاضر به پذیرش علی سامره به عنوان سرپرست نیست! و بی آنکه عقبه چنین چهره‌ای را مورد توجه قرار دهد، حکم به خروج او از تمرین تیمش می‌دهد تا شاید فشار حاصل خطیر را به عقب براند.
برخورد نکونام با سامره درحالی نگاه‌ها را به سوی خود جلب کرده که سرمربی استقلال چهار سال حضور درخشان منصوب باشگاه در سمت سرپرستی تیم را نادیده انگاشته و از یاد برده. سامره در دوران جوانی تا چه اندازه محبوب دل همین هوادارانی بود که اکنون برای او هورا می‌کشند.
بی‌تفاوتی نکونام به کارنامه سامره در باشگاه استقلال به حدی آزاردهنده است که صدای بسیاری از پیشکسوتان این باشگاه را هم درآورده، اما هریک به دلایلی ترجیح می‌دهند دراین برهه که هواداران به نکونام گرایش بیشتری در قیاس با خطیر دارند، بابت اخراج سامره حرفی به میان نیاورند، اما بی‌تعارف رفتار سرمربی استقلال با سامره نه در شأن خودش است و نه در شأن باشگاهی که همواره آقای سرمربی از قدمت و سابقه آن سخن به میان آورده است.
البته شاید بتوان به کار بردن برخی جملات پرطمطراق از زبان نکونام در وصف باشگاه استقلال و هوادارانش را نوعی نمایش تلقی کرد و گرنه چنانچه سرمربی استقلال به جملاتی که گاه در توصیف استقلال و هوادارانش به زبان می‌آورد، اعتقاد راسخ داشت هیچ گاه اجازه نمی‌داد بازیکنان در حضور او ۵ روز تمرینات را تحریم کنند ودر حالت اعتصاب قرار بگیرند.
نکونام خود یک فصل و اندی در این باشگاه بازی کرده و با فضای اقتصادی باشگاه به خوبی آشنا است. باشگاه استقلال گرچه در موارد متعددی در زمان مقرر مطالبات بازیکنان و مربیان خود را پرداخت نکرده است، اما درنهایت هیچ دستمزدی را بدون پرداخت باقی نگذاشته و این رسمی دیرینه در باشگاه استقلال است که به غلط جا افتاده، اما نکونام بدون توجه به این مسأله پشت بازیکنانی درآمده که به سادگی انضباط باشگاه را نادیده میگیرند و به راحتی از حضور در تمرینات خودداری می‌کنند.
عجیب‌تر اینکه جواد نکونام به جای حل مشکلات باشگاهش در پنجمین روز اعتصاب بازیکنان ناگهان با چهره‌ای خندان در دفتر کار مهدی تاج ظاهر می‌شود و روشن نیست که نکونام چرا و به چه دلیل در شرایطی که با مدیران استقلال در تضاد فکری است و روز‌های متمادی از اعتصاب می‌گذرد این چنین در ساختمان فدراسیون فوتبال ظاهر می‌شود؟
