تعداد انگشت شماری از مراکز تادیبی در سراسر جهان وجود دارند که در آن‌ها قاتلان و متجاوزان در زندان‌هایی زندگی می‌کنند که به هتل‌های لوکس و استراحتگاه‌های دوران تعطیلات شبیه هستند. در برخی از زندان ها، رفاه و بازپروری زندانیان مهم‌تر از مجازات است، حتی اگر جنایات مرتکب شده توسط ساکنانش بسیار جدی باشد. با تغییر روند شرایط غیرانسانی زندان‌ها که در سراسر جهان دیده می‌شود، برخی از کشور‌ها با کاهش نرخ ارتکاب مجدد جرم، پاداش این رویه جدید خود را گرفته اند.
زندانیان در بسیاری از این زندان‌ها این فرصت را دارند که با خانواده هایشان در بیرون از زندان در تماس باشند، در حالی که حتی یکی از این زندان‌ها به بستگان زندانیان اجازه می‌دهد تا با هدف محکم نگه داشتن پیوند‌های خانوادگی و جلوگیری از آسیب‌های روانی ناشی جدایی، درون دیوار‌های زندان زندگی کنند.
دیگر زندان ها، فعالیت‌های بی شماری را برای زندانیان در نظر گرفته اند که با هر تعطیلات ماجراجویانه دیگری رقابت می‌کند، از جمله اسب سواری، آموزش تنیس، و اجرای رقص در سراسر زندان. لوکس‌ترین زندان به زندانیانش کلبه‌های خاص خودشان را به همراه یک قطعه زمین کشاورزی برای کشت می‌دهد. در ادامه فهرستی از ده زندان لوکس جهان را فراهم کرده ایم.
زندان محلی و مرکز بازپروری سبو که یک زندان ۱،۶۰۰ نفری در استان سبو، فیلیپین است، یک زندان فوق امنیتی که برای خطرناک‌ترین قاتلان و متجاوزان فیلیپینی در نظر گرفته شده است. اگر چه این زندان قرار بوده کمی بیش از ۱،۵۰۰ زندانی را در خود جای دهد، اما در سال ۲۰۲۰ به شدت شلوغ بود که ترس از گسترش سریع ویروس کرونا در آن را افزایش داد.
سبو یکی از زندان‌های متفاوت در این لیست است، چرا که شرایطش چندان خوشایند نیست. دلیل گنجانده شدن آن در این فهرست، رویکرد جدید زندان به بازپروری زندانیان است که یک سری تمرینات تفریحی و خلاقانه را به زندانیان ارائه کرده است تا آن‌ها را مشغول نگه دارد. هر زندانی ملزم به شرکت در برنامه آوازخوانی و رقص است و آن‌ها یک سری نمایش‌ها را با دریافت دستمزد برای مخاطبان خود اجرا کرده اند.
در فوریه ۲۰۲۳، گفته شد که به زندانیان موسوم به زندانیان رقصنده گفته شده که پس از دو سال وقفه به دلیل شیوع کووید ۱۹، خود را برای بازگشت به این نمایش‌ها آماده کنند. برخی از رقص‌های این زندانیان به قدری در فیلیپین محبوب شده اند که پس از پایان برنامه، تماشاگران برای امضا گرفتن از زندانیان تلاش می‌کنند.
جرم‌های صورت گرفته توسط ساکنان زندان هالدن در تضاد کامل با شهرت آن به عنوان یکی از انسانی‌ترین زندان‌های جهان است. تجاوزگران، قاتلان و پدوفیل‌ها بخش اعظم ساکنان این زندان را تشکیل می‌دهند، زندانی که پس از افتتاح آن در سال ۲۰۱۰ به پرچمدار نظام قضایی نروژ تبدیل شد.
این سازه مینیمالیستی ۱۳۸ میلیون دلاری در یک جنگل وسیع قرار دارد که بیشتر به یک هتل جنگلی شبیه است تا یک زندان فوق امنیتی. هر سلول دارای یک صفحه نمایش تلویزیونی، یک توالت با یک در برای حفظ حریم خصوصی و یک دوش حمام است. همچنین برای زندانیان حوله‌های بزرگ و نرم، یخچال‌های شخصی و پنجره‌های بدون حفاظ در نظر گرفته شده است تا چشم اندازی بدون محدودیت از جنگل خیره کننده بیرون داشته باشند.
خارج از بخش‌های خصوصی و راحت زندان، هر قسمت از یک اتاق تفریح جمعی برخوردار است که زندانیان می‌توانند در آن به تماشای سریال، فیلم و بازی‌های ویدیویی بپردازند. همچنین یک استودیو برای ضبط موسیقی و یک سالن ورزشی پیشرفته نیز در این زندان وجود دارد و زندانیان می‌توانند در کلاس‌های آموزشی برای تقویت مهارت‌های خود شرکت کنند.
همانند هالدن، محکومان در سولنتونا سلول‌های خصوصی خود با تخت‌های راحت و سرویس بهداشتی جداگانه دارند. آن‌ها همچنین یک سالن ورزشی کاملاً مجهز در اختیار دارند که در آن می‌توانند تناسب اندام خود را حفظ کنند. همچنین یک آشپزخانه باز برای پخت غذا، و یک اتاق ساده که در آن می‌توانند لم دهند و تلویزیون تماشا کنند نیز وجود دارد.
این زندان که یکی دیگر از زندان‌های فوق امنیتی در این فهرست است، جایگاه خود را به خاطر ابتکار‌های زیست محیطی اش به دست آورده است. این زندان به خاطر نصب سقف سبز عظیم ۱،۱۰۰ متر مربعی گیاهان و چمن، برنده جایزه پروژه‌های عمومی BREEAM ۲۰۱۹ شد. سارا جاگرمو، از مدیران این طرح، گفته است که این فضای سبز «از سقف در برابر تابش [خورشیدی]، بارش باران و تغییرات دمایی محافظت می‌کند» و به «تسهیل جریان آب‌های سطحی به داخل ملک کمک می‌کند، در حالی که گرده افشانی… برای حشرات را نیز ممکن می‌سازد».
آن‌ها همچنین یک سیستم تهویه مطبوع و یک اتاق خاص را طراحی کرده اند که در آن می‌توان چندین دسته مختلف زباله را جمع آوری کرد. شیشه عایق اطراف کل سازه نیز به تنظیم دمای داخل زندان کمک می‌کند.
زندان فوهلسبوتل هامبورگ که در واقع در یک اردوگاه کار اجباری سابق نازی‌ها قرار دارد، از آنچه که ممکن است تاریخش نشان دهد، لوکس‌تر است. سلول‌های لوکس و بزرگ، ماشین‌های لباس شویی و کف‌های بدون لکه، همگی در دسترس زندانیانی قرار دارند که دوران محکومیت طولانی خود را سپری می‌کنند.
این مرکز در گذشته به خاطر رویکردش در مجازات زندانیان مورد انتقاد قرار گرفته بود، اما زندانیان از کیوسک‌های تلفن که می‌توانند هنگام صحبت با اعضای خانواده در خلوت استفاده کنند، سپاسگزار هستند.
زندان فوق امنیتی چمپ – دولون در سال ۱۹۷۷ ساخته شد تا تنها ۲۰۰ زندانی را در خود جای دهد و از آنجا که ۶۰ درصد زندانیان آن در انتظار محاکمه بودند، این زندان به شدت شلوغ شد. پیش از تزریق ۳۲ میلیون دلار پول نقد در سال ۲۰۱۱ برای توسعه و نوسازی، سلول‌های این زندان کاملاً پر شده بودند و بیماری‌ها به راحتی در میان جمعیت زندان پخش می‌شدند. شورش‌ها نیز به طور معمول رخ می‌داد.
با این سرمایه گذاری، مقامات این زندان را بازسازی کردند و زندانیان اکنون دارای سلول‌های سه برابر وسعت قبلی با حمام‌های خصوصی هستند. همچنین یک بازسازی بزرگ در فضای باز زندان صورت گرفته است و فعالیت‌های زیادی برای سرگرم کردن زندانیان در نظر گرفته شده است. برخی می‌گویند این کار باعث می‌شود زندانیان احساس کنند به جای وقت گذرانی و گذراندن دوران حبس، در خوابگاه دانشجویی زندگی می‌کنند.
زندان آرانخوز در مادرید اولین زندان در نوع خود است، زندانی که برای دور هم نگه داشتن خانواده‌ها طراحی شده است. گفته می‌شود این زندان تنها زندان در جهان است که سلول‌هایی مخصوص خانواده‌ها دارد و کودکان نوپا می‌توانند در آن به مهد کودک بروند و بازی کنند و در عین حال با پدر و مادر قاتل و قاچاقچی مواد مخدر خود در داخل زندان بمانند.
واحد‌های بزرگ که «سلول‌های پنج ستاره» نامیده می‌شوند، دارای تختخواب‌های بچگانه و تصاویر شخصیت‌های دیزنی روی دیوار‌ها هستند. در بیرون حتی یک زمین بازی برای بچه‌ها وجود دارد. هدف از طراحی این زندان این است که کودکان با والدین زندانی خود ارتباط برقرار کنند در شرایطی که آنقدر خردسال هستند که واقعیت حبس را به طور کامل درک نکنند، و زندانیانی که به دنبال بازپروری هستند مهارت‌های فرزندپروری را بیاموزند.
زندان لئوبن که در بخش کوهستانی اتریش واقع شده است، بار‌ها در زمره بهترین زندان‌های جهان قرار گرفته و اغلب با یک هتل پنج ستاره مقایسه می‌شود. این زندان با بقیه زندان‌ها متفاوت است، زیرا برای تنها ۲۰۵ مجرم غیرخشن طراحی شده است. هر زندانی «سلول» خاص خود را به همراه یک حمام، آشپزخانه، تلویزیون و پنجره‌ای با ابعاد کامل برای دیدن مناظر دیدنی در اختیار دارد. در بخش تفریحی خارج از سلول، زندانیان می‌توانند بسکتبال بازی کنند، در باشگاه فضای باز تمرین کنند یا در مرکز آب درمانی خوش بگذرانند. دیگران می‌توانند به راحتی و بدون مانعی در داخل زندان قدم بزنند و آزادانه معاشرت کنند.
مرکز اصلاح و تربیت اوتاگو در میلتون، نیوزیلند در سال ۲۰۰۷ برای زندانیان مرد با امنیت پایین تا متوسط افتتاح شد. این زندان توسط حصاری با امنیت بالا احاطه شده است، اما در داخل آن فضای زیادی برای ورزش و اختلاط زندانیان وجود دارد. یک ساختمان جداگانه برای اقامت زندانیان مورد استفاده قرار می‌گیرد که گفته می‌شود اتاق‌های بسیار راحتی دارد.
اما جایی که اوتاگو واقعا متمایز می‌شود، رویکرد آن به بازپروری و فراهم کردن مهارت‌هایی برای محکومان است که می‌توانند پس از آزادی از آن‌ها استفاده کنند. از جمله آموزش‌های ارائه شده می‌توان به مهارت‌های نجاری، مهمان نوازی و حتی مهندسی اشاره کرد.
زندان HMP Addiewell نیز بر روی ایجاد مهارت‌های تولیدی برای ۷۰۰ زندانی خود تمرکز دارد و هدف آن این است که هر زندانی که از این مرکز خارج شود چیزی یاد گرفته باشد تا به موفقیت آن‌ها در خارج از زندان کمک کند.
به گفته سرویس زندان‌های اسکاتلند، ادیول به عنوان «زندان یادگیری» طراحی شده است که در آن از محکومان خواسته می‌شود به رفتار مجرمانه خود و «شرایطی که منجر به زندانی شدن آن‌ها شد» فکر کرده و راه حلی مناسب برای شروع یک زندگی بدون خلاف پیدا کنند. هدف عنصر یادگیری از اقامت آن‌ها در این زندان، «بهبود چشم انداز اشتغال پذیری آن ها» است. هر هفته، زندانیان باید ۴۰ ساعت از آنچه که مقامات آن را «فعالیت هدفمند» می‌نامند را انجام دهند.
زندان باستوی که در سال ۱۹۸۲ در جزیره‌ای متروکه قرار گرفت، در یک فضای یک مایل مربعی محسور شده با درختان کاج ساخته شده است و مناظر خیره کننده‌ای از اقیانوس دارد. در این زندان حداکثر ۱۰۰ قاتل و متجاوز زندگی می‌کنند که به فعالیت‌های هیجان انگیزی مانند اسب سواری، ماهیگیری، آموزش تنیس و حمام آفتاب دسترسی دارند.
محکومین به جای سلول، کلبه‌هایی برای زندگی در زمین‌های کشاورزی خود می‌گیرند تا کار کنند. سرآشپز باستوی به جای نودل‌های قابلمه‌ای که در زندان‌های انگلیسی یافت می‌شود، چیز‌هایی مانند «ماهی با سس سفید، با میگو» و همچنین «کنسرو مرغ تا ماهی آزاد» را برای زندانیان سرو می‌کند.
به گزارش گاردین، گفته می‌شود زندان باستوی با وجود حداقل امنیت و ماهیت وحشتناک جنایات زندانیان خود، کمترین نرخ ارتکاب مجدد جرم زندانیان را در اروپا دارد. تنها ۲۰ درصد از محکومان نروژی در عرض دو سال از تاریخ آزادی شان در سال ۲۰۱۰ دوباره به زندان افتاده اند و آمار باستوی حتی از ۱۶ نفر هم کم‌تر است.
منبع: روزیاتو
