فرارو- همان گونه که شعله های آتش سوزاندن جنگل ها را آغاز می کنند به گونه ای که این رخداد اغلب در اواخر تابستان رخ می دهد اکثر حیوانات به دلایل واضح از مهلکه فرار کرده یا پناه می گیرند زیرا نمی خواهند بمیرند. با این وجود، سوسک های ملانوفیلا به سوی شعله های آتش هجوم می آورند و شروع به جستجوی رابطه جنسی می کنند.
به گزارش فرارو به نقل از وُکس؛ در حالی که چوب هنوز در حال دود شدن است آنان جفتی پیدا می کنند و با هم جفت می شوند. ملانوفیلای سیاه رنگ و تقریبا به اندازه بند انگشت از جمله گونه های کوچکی است که در سرتاسر جهان به نام سوسک های آتشین یا پیروفیل شناخته می شوند. آنان جذب شعله های آتش شده و برای تولید مثل به آتش وابسته هستند. آنان پس از تولید مثل در میان شعله های آتش تخم های خود را در پوست تازه سوخته می گذارند. سپس آن تخم ها به لاروهای کرم مانندی تبدیل می شوند.
قرار دادن عمدی خود در آتش سوزی جنگل برای تولید مثل ممکن است ایده افتضاحی به نظر برسد اما مزایای زیادی دارد. برای مثال، در آن صورت رقبای کمی وجود خواهند داشت و امکان دسترسی به غذا برای نوزادان سوسک ها بیش تر است. احتمالا به همین دلیل این رفتار تکامل یافته است. سازگاری هایی از این دست با ادامه گرم شدن جهان مفید خواهد بود و آتش سوزی های جنگلی را گسترده تر و شدیدتر می سازد. این سوسک ها به ما یادآوری می کنند که تغییرات آب و هوایی الزاما بن بستی برای تمام جیوانات نخواهد بود چرا که برخی از گونه ها ممکن است در جهانی که توسط آتش ویران شده است رشد کنند.
نکته قابل توجه در مورد آن سوسک ها این است که چگونه در وهله نخست مکان آتش سوزی های جنگلی را می یابند. مانند سیستم های امنیتی خانه و عینک های دید در شب بدنه کوچک سوسک آتش دوست دارای حسگرهای مادون قرمز داخلی است. این حسگرها که به اندام های حفره ای حسی معروف هستند تشعشعات مادون قرمز را شناسایی می کنند تشعشاتی که نماینده ای برای گرما هستند. این حفره ها که در قسمت زیرین آن حشرات قرار دارند آنان را به سوی محل آتش هدایت می کنند. هم چنین، تحقیقات انجام شده نشان می دهند که سوسک های آتش دوست ممکن است قادر به تشخیص دود با استفاده از حسگرهای موجود در شاخک های شان باشند.
حکایتی بامزه و سرگرم کننده این ایده را تایید می کند. گفته شده که در طول برگزاری بازی های فوتبال در دانشگاه برکلی کالیفرنیا در دهه 1940 میلادی حدود 20000 نخ سیگار در یک زمان روشن شد. در آن زمان مه ای از دود تنباکو بر روی استادیوم مموریال جمع شده بود. سپس انبوهی از سوسک های ملانوفیلا که جذب دود (یا شاید گرمای تنباکوی سوزان) می شدند در جایگاه ها جمع شدند امری که باعث عصبانیت تماشاچیان شده بود.
این سیستم های حسی به سوسک ها کمک می کنند تا آتش سوزی های جنگلی را از فواصل واقعا چشمگیر تشخیص دهند. نتیجه مطالعه ای صورت گرفته در سال 2012 میلادی براساس مدل سازی نشان داد که سوسک ها می توانند از آتش‌سوزی های بزرگ از فاصله 128 کیلومتری دورتر یا در ابعاد فاصله بین نیویورک و فیلادلفیا آگاه شوند و اغلب در جاهایی که آتش وجود دارد سوسک های آتش دوست نیز وجود خواهند داشت. آتش نشانان این واقعیت را به خوبی می دانند.
"لین کیمسی" حشره شناس در دانشگاه کالیفرنیا می گوید: " آتش نشانان سرزمین های وحشی از این سوسک ها نفرت دارند. وقتی روی خط آتش کار می کنید به خصوص در اطراف درختانی که در حال سوختن هستند سوسک ها به تعداد زیاد وارد شده و به محل تجمع شما می آیند و شما را گاز می گیرند. گزش ناشی از گاز گرفتن می تواند کمی شبیه نیش زنبور باشد. در نتیجه، گاهی اوقات آتش نشانان برای محافظت از خود از تجهیزات مشابه وسایل زنبورداران استفاده می کنند".
وقتی سوسک های نر به آتش سوزی جنگل می رسند یک نکته به ذهن شان متبادر می شود: رابطه جنسی. محققان توضیح می‌دهند که آنان اغلب روی درختی نزدیک به چوب سوخته یا درخشان یا خاکستر داغ نشسته اند و وقتی سوسک ماده ای پیدا می کنند سعی می‌کنند به شدت با آن جفت شوند. سپس ماده ها زیر پوست درختان سوخته تخم می گذارند. ساده ترین دلیلی که آنان این کار را انجام می دهند آن است که فرزندان شان یعنی لاور سوسک صرفا می توانند بر روی چوب درختان سوخته باقی بمانند. این امر تا حدی منطقی است: وقتی درختی توسط شعله سوخته سیستم دفاعی ضعیفی دارد و یا اصلا سیستم دفاعی ای ندارد به سوسک ها اجازه می دهد به راحتی از چوب زیر پوسته آن عبور کنند. کیمسی می گوید: "سوسک ها می توانند وارد آنجا شده و آزادانه تغذیه کنند".
سوسک های آتش دوست احتمالا به چند دلیل دیگر نیز در آتش سوزی های جنگلی تخم می گذارند. اکثر حشرات تمایل دارند از مناطقی که به تازگی سوخته اند دوری نمایند. در نتیجه، لاروهای سوسک با رقبای کم تری مواجه هستند. هم چنین، در این مناطق معمولا شکارچیان کم تری مانند پرندگان حضور دارند. اگرچه در یک مثال قابل توجه از تکامل برخی از گونه ها مانند دارکوب پشت سیاه برای خوردن لارو حشرات مرتبط با آتش تکامل یافته اند.
هم چنین شواهدی وجود دارد که نشان می دهد لارو سوسک ها در این محیط ها سریع تر رشد می کنند زیرا گرما رشد را تسریع نماید. این بدان معناست که سوسک ها در زمان کمتری بچه های بیش تری تولید می کنند.
افزایش دما در ارتباط با تغییرات آب و هوایی در حال حاضر یک مشکل برای بسیاری از اکوسیستم ها و گونه ها است. امواج گرمایی برای مرجان ها کُشنده هستند و باعث کوچک شدن پرندگان شده و به طور کلی بخش عمده ای از سیاره زمین را برای زندگی با وضعیت بدتری مواجه می سازند.
با این وجود، دست کم در کوتاه مدت سوسک های آتشین ممکن است این روندهای منفی را به چالش بکشند. تغییرات آب و هوایی احتمالا آتش سوزی های جنگلی را گسترده تر و شدیدتر می کند و دانشمندان گمان می کنند که این سوسک ها صرفا با آتش می توانند رشد کنند.
کیمسی می گوید در حال حاضر این صرفا حدس و گمانه زنی است. او می افزاید:"ما نمی‌دانیم وقتی آتش‌سوزی وجود ندارد سوسک های آتش دوست چه می کنند. با این وجود، واضح است که در تغییرات آب و هوایی این سوسک ها احتمالا یکی از برندگان خواهند بود. در واقع، جهان غرق در آتش ممکن است دنیایی مملو از سوسک ها باشد".
