ممکن است برای شما پیش آمده باشد که بار‌ها در صفحات مجازی تصاویری از این ماهی دیده باشید، اما واقعیت زندگی این ماهی وحشتناک و در عین حال خنده دار چیست؟
به گزارش خبرآنلاین، یک دهه قبل از توصیف رسمی و نام علمی ماهی حبابی، اولین نمونه از این ماهی توسط یک کشتی تحقیقاتی در سواحل نیوزلند در سال ۱۹۸۳ یافت شد.
این ماهی را blobfish Psychrolutes microporos از خانواده ماهی‌هایی به نام Psychrolutidae نامیدند. با این حال، اصطلاح «ماهی حبابی» گاهی اوقات به طور گسترده‌تر برای توصیف سایر اعضای خانواده Psychrolutidae مانند P. marcidus استفاده می‌شود و حتی در حال حاضر، علیرغم یافتن تعداد زیادی نمونه دیگر در تور‌های ماهی گیری، شکاف‌های زیادی در درک ما از این موجود دریایی مرموز وجود دارد.
این ماهی‌های عجیب در اقیانوس اطلس، اقیانوس آرام و هند یافت می‌شوند. با این حال، برخی از گونه‌های ماهی حبابی از جمله گونه‌ای که به نام مستر بلوبی معروف است، در مناطق نسبتاً کمی یافت می‌شوند. البته برخی از گونه‌های آن در آب‌های اطراف و بین استرالیا و نیوزیلند، همیشه در اعماق بیشتر از ۵۰۰ متر زندگی می‌کنند.
با وجود ناشناخته‌ها، ماهی حبابی پس از عکس‌برداری از نمونه‌ای در سال ۲۰۰۳، شهرت گسترده‌ای پیدا کرد. این تصویر معروفی است که در همه جا از جمله در این صفحه می‌بینید.
ظاهر ژلاتینی این ماهی باعث معروف شدنش در اینترنت بود. آویزان، لزج و چندش آور، این ماهی بعد‌ها در یک نظرسنجی، زشت‌ترین حیوان جهان نام گرفت. این نمونه را در سال ۲۰۰۳، آقای بلوبی نامیدند.
قبل از اینکه این ماهی به عنوان الگوی رفتاری در اینترنت شهرت پیدا کند، باعث یک کنجکاوی در علم شد. یکی از اعضای خانواده Psychrolutidae، گاهی اوقات به عنوان یک اسکولپین یا به دلایل واضح سر چاق شناخته می‌شود. ظاهر شل و ول این ماهی در اعماق دریا که در اینترنت و فضای مجازی نیز مشهور است، کمی گمراه کننده است. این گونه فقط زمانی شبیه دسر‌های دهه ۱۹۸۰ به نظر می‌رسد که از محیط طبیعی خود حذف شده و به سطح بیاید.
گونه‌های ماهی حبابی در برخی از عمیق‌ترین بخش‌های اقیانوس، در اعماق بین ۶۰۰ تا ۱۲۰۰ متر زندگی می‌کنند. در پایین، فشار می‌تواند بیش از ۱۰۰ برابر فشار جوی باشد که در حال حاضر احساس می‌کنید. ماهی حبابی سازگاری‌های مختلفی برای زندگی در زیستگاه‌های پرفشار دارد، از جمله بدنی مرکب، با استخوان‌های نرم و ماهیچه‌های بسیار کم.
هنگامی که یک ماهی حبابی از آب خارج می‌شود، رفع فشار می‌تواند آن را منبسط کرده و باعث شل شدن پوست آن شود، ویژگی‌های آن را مخدوش کرده و به آن بینی بزرگ می‌دهد؛ و در خشکی یا عرشه یک قایق، بافت ژلاتینی حباب‌ماهی ساختار خود را حفظ نمی‌کند و حیوان به صورت توده‌ای بی‌شکل مانند یک چتر دریایی شسته شده فرو می‌رود.
سیمون وات، زیست‌شناس، کمدین و متخصص ارتباط علمی که انجمن حفاظت از حیوانات زشت را راه‌اندازی کرد، می‌گوید: «تصویری که همه از آن می‌دانند واقعاً وحشتناک است، زیرا یک تصویر مرده است. در حیات وحش، آنها دقیقاً پادشاه یا ملکه زیبایی نیستند، اما در این حد هم، افسرده به نظر نمی‌رسند، اگر ما هم به عنوان یک انسان بالعکس، به عمق ۱۲۰۰ متری بدون هیچگونه ابزار محافظ یا دستگاه تنفسی برویم، قطعا بسیار منزجر کننده بنظر خواهیم آمد.»
در اعماق، ماهی حبابی شبیه ماهی است. آنها دارای سر‌های کمی پیازی، چشمان سیاه و سفید و باله‌های پردار هستند. بدن آنها، به رنگ خاکستری مایل به صورتی و تا قسمت دم، کمی شبیه به قورباغه است. ماهی حبابی معمولا کمتر از ۳۰ سانتی متر طول و کمتر از ۲ کیلوگرم وزن دارد.
ماهی حبابی کمتر از ۳۰ سانتی متر طول دارد، بدنی نرم و بدون دندان دارد. به جرات می‌توان گفت خطری ندارد؛ اما اکثریت قریب به اتفاق مردم، هرگز با ماهی حبابی برخورد نخواهند کرد، مگر اینکه به اندازه کافی خوش شانس باشند که یک نمونه مرده را در موزه یا تور ماهیگیری ببینند. این حیوانات در اعماق اقیانوس زندگی می‌کنند، بنابراین برای یافتن زنده آنها به زیردریایی نیاز دارید.
حتی در سال ۲۰۱۹، دیلی میل استرالیا گزارش داد که مردی که در بازار ماهی سیدنی کار می‌کرد، یک ماهی حبابی خورد. به نظر نمی‌رسید که او از هیچ عارضه بدی رنج ببرد. به هرحال بعید است که چنین ماهی به صورت تجاری در دسترس باشد حتی اگر خوردن آن ضرری نداشته باشد.
با کمترین تلاش ممکن. مانند بسیاری از ماهی‌های اعماق دریا، ماهی حبابی مثانه شنا ندارد، اندامی شبیه کیسه هوا که به ماهی‌ها کمک میکند تا سطح شناور خود را کنترل کنند. اگر این کار را می‌کردند، تحت فشار له می‌شدند. درعوض، ترکیب بدن چرب ماهی حبابی وارد عمل می‌شود، در واقع چگالی آن کمتر از آبی است که در آن زندگی میکند.
وات می‌گوید: «اگر به نحوه شناور شدن روغن روی آب فکر می‌کنید، باید گفت داشتن محتوای چربی بالا به این معنی است که آنها را شناورتر میکند.» ماهی حبابی به سادگی در آب یا بستر دریا حرکت میکند و تا حد زیادی ساکن می‌ماند و حدالامکان انرژی کمتری مصرف میکند.
وات می‌گوید: «این کار باعث صرفه جویی در کار می‌شود.» تنبل بودن یک استراتژی بقا است و چاق بودن برای کمک به تنبلی هم یک استراتژی بقا است. مطمئنا، همه ما می‌توانیم با آن ارتباط برقرار کنیم.
با توجه به بی‌حالی ذاتی، حباب‌ماهی‌ها تصور می‌شود هر چیزی را که درست از جلوی آنها رد می‌شود می‌خورند. شناور و خنثی بودن آنها به این معنی است که آب آنها را با خود می‌برد. وقتی سخت پوستان کوچک، حلزون‌های دریایی یا سایر مواد خوراکی خیلی نزدیک شوند، تبدیل به غذایشان می‌شوند.
مشخص نیست که آیا حباب ماهی واقعاً در خطر انقراض است یا خیر، این موضوع تا حدی به این دلیل است که در دنیای بیگانه اعماق اقیانوس زندگی میکند و اطلاعات کمی در مورد آنها موجود است. به عنوان مثال، پژوهشگران نمی‌دانند تعداد آنها چقدر است، آیا آنها شکارچیان طبیعی دارند، چگونه تحت تأثیر اسیدی شدن اقیانوس‌ها قرار می‌گیرند یا چقدر عمر می‌کنند.
