طبق آمار ارائه شده توسط مرکز پزشکی دانشگاه مریلند از هر ۲۰۰ هزار مورد دوقلوی متولد شده در جهان یک مورد آنها دوقلو‌های به‌هم چسبیده هستند که البته ۴۰ تا ۶۰ درصد این موارد مرده به دنیا می‌آیند و ۳۵ درصد از دوقلو‌های به‌هم چسبیده‌ای که زنده می‌مانند تنها یک روز دوام می‌آورند.
به گزارش ایسنا، دوقلوی مقترن یا دوقلوی به‌هم‌چسبیده نوعی دوقلوی همسان است که به صورت درون‌رحمی به یکدیگر متصل هستند. این پدیده نادر دارای احتمالی میان ۱ مورد در هر پنجاه هزار تولد تا ۱ مورد در هر ۲۰۰ هزار تولد است و بیشتر در آفریقا و آسیای غربی مشاهده می‌شود.
بیش از نیمی از دوقلو‌های بهم چسبیده پیش از تولد، در رَحِم می‌میرند. تنها یک‌چهارم دوقلو‌های بهم چسبیده شرایط امتداد حیات را دارا خواهند بود. از دیدگاه آماری، دوقلو‌های مقترن دارای جنسیت مونث بیش از سه برابر جنسیت مذکر تولد می‌یابند. عمده‌ترین دلیل رخداد این نوع پدیده، جهش یا اختلال در میوز است.
حتما لاله و لادن را یادتان می‌آید؛ خواهران دو قلوی بهم چسبیده ایرانی که دقیق ۲۰ سال پیش در چنین روزی در یک عمل جراحی به قصد جداسازی در سنگاپور از دنیا رفتند.
لاله علاقه داشت در تهران بماند و روزنامه‌نگار شود. لادن علاقه‌مند بود به شهرستان خودشان برگردد و به وکالت بپردازد، اما به دلیل شرایط خاص هر دو آنها در رشته حقوق تحصیل کرده بودند.
این دوقلو‌های بهم چسبیده ایرانی اول در بیمارستان رها شدند، بعد توسط یک پزشک به فرزندی قبول شدند، سپس پدر و مادر واقعی‌شان را پیدا کردند و در نهایت در ۱۵ سالگی مستقل شدند و خودشان در آپارتمانی مجزا زندگی می‌کردند. آنها سال‌ها صبر کرده بودند تا بتوانند زندگی جدا از هم را شروع کنند؛ زندگی که بتوانند در آن ازدواج کنند، تنهایی به مسافرت بروند و شغلی داشته باشند. برای این کار جراحی لازم بود و این عمل در سال ۱۹۸۸ به تشخیص دکتر سمیعی، بیش از اندازه پرخطر و غیر قابل انجام تشخیص داده شد.
اما بعد از اینکه یک تیم پزشکی در سنگاپور موفق شدند، دوقلو‌های ۱۸ ماهه‌ای را که از سر به هم چسبیده بودند با موفقیت از هم جدا کند، لاله و لادن با واسطه خبرنگار آسوشیتدپرس در ایران به آینده‌ای جدا از هم امیدوار شدند.
دکتر سمیعی قبلا در مورد این جراحی توضیح داده بود که به علت وجود چند رگ بزرگ حیاتی مغزی مشترک بین دو خواهر، جراحی عملا ممکن نیست. پزشکان منتقد انجام جراحی معتقد بودند که شانس زنده‌ماندن خواهر‌ها کم است و حتی در صورت زنده ماندن یکی از آنها، ممکن است آسیب‌های مغزی جبران‌ناپذیر و فلج همیشگی از عواقب این جراحی باشد. حالا بعد از گذشت سال‌ها از آن عمل جراحی، مقالات پزشکی به این مساله اشاره می‌کنند که حتی از نظر اعضای تیم جراحی هم بیشترین شانس برای زنده‌ماندن خواهر‌ها و موفقیت جراحی‌شان ۵۰-۵۰ بوده است که معنی‌اش شانس محض است.
با این حال لاله و لادن خواستار جداسازی بودند. جداسازی به هرقیمتی! برای همین ۱۷ تیرماه سال ۱۳۸۲ در سنگاپور زیر تیغ دکتر کیت‌گوا رفتند تا شاید راهی به سوی آرزوهایشان پیدا کنند. عمل جراحی در بیمارستان «رافلز» آغاز شد و ۵۲ ساعت زمان سپری شد.
پزشکان بیش از ۸۰ درصد بافت‌ها را از یکدیگر جدا کرده‌اند که خونریزی شروع می‌شود. گردش خون در بدن لادن مختل می‌شود و لادن جان می‌سپارد. بعد از مرگ لادن، بلافاصله فعالیت پزشکان برای نجات لاله که به حالت اغما فرورفته‌است، شروع می‌شود. یک ساعت و نیم بعد، با وجود تزریق خون و تلاش بسیار پزشکان، لاله هم درمی‌گذرد و این پایان یک آرزوی مشترک بود!
اما لاله و لادن تنها دوقلو‌های عجیب دنیا نبودند...
ابیگیل و بریتانی در ۷ مارس ۱۹۹۰ به دنیا آمدند. تولد دوقلو‌ها هم برای پزشکان و هم برای والدین آنها که انتظار یک دختر را می‌کشیدند، یک شگفتی بزرگ بود. سونوگرافی دوقلو بودن یا هیچ اختلالی در رشد بدن جنین را نشان نداده بود. مادر دوقلو‌ها بعد از زایمان متوجه شد که اتفاقی افتاده است. پزشکان وحشت زده بودند و تا مدتی بچه را به او نشان نمی‌دادند. اما به محض اینکه والدین آنها بالاخره دوقلو‌ها را دیدند، عاشق آنها شدند و ترس پزشکان از بین رفت.
والدینشان هم هر کاری می‌توانستند کردند تا خواهران دوقلو حس کنند مثل بچه‌های عادی هستند. آنها یک مدرسه عادی برای دختران پیدا کردند، جایی که دوقلو‌ها یاد گرفتند به ظاهر دیگران توجه نکنند و دوستان خوبی پیدا کردند. همچنین خانواده آنها هرگز به کسی اجازه نداد روی دوقلو‌ها آزمایش کند، حتی اگر این آزمایش به پیش بینی رشد آینده و شرایط جسمی آنها کمک می‌کرد.
دو سر، دو پا، دو دست، دو ستون فقرات، سه ریه، دو قلب، یک کبد، دو معده، سه کلیه، یک سیستم گردش خون مشترک و اندام تناسلی مشترک؛ آناتومی این دختران منحصر به فرد است و پزشکان هنوز کاملا درک نمی‌کنند که بدن آنها چطور این قدر خوب کار می‌کند.
یکی سمت راست بدن و دیگری سمت چپ بدن را کنترل می‌کند، اما دوقلو‌ها باهم حرکت می‌کنند، دو گواهینامه رانندگی دارند، دوچرخه‌سواری می‌کنند، و مانند هر جوان دیگری در دهه دوم عمر خود زندگی روزمره‌شان را سپری می‌کنند. این دوقلو‌های شگفت‌انگیز از زمان تولد در مجله‌ها و برنامه‌های تلویزیونی حضور پررنگی داشته‌اند.
چانگ و انگ بانکر در سال ۱۸۱۱ در سیام (تایلند امروزی) متولد شدند. کبد‌های این دوقلو‌ها به‌هم پیوند خورده بود و با دانش پزشکی امروز به راحتی می‌شد این دو برادر را از هم جدا کرد، اما از آنجایی که عمل جراحی جداسازی در آن زمان ریسک بالاتری داشت، دوقلو‌های سیامی تا پایان عمر به‌هم چسبیده باقی‌ماندند.
مانند بسیاری از دوقلو‌های به‌هم چسبیده در گذشته، آنها با این ویژگی خارق‌العاده خود جهان را می‌گشتند و از راه نمایش خود به عنوان شگفتی‌های پزشکی کسب درآمد می‌کردند. سرانجام، این دو با دو خواهر ازدواج کردند، در کارولینای شمالی سکونت گزیدند و روی هم‌رفته صاحب بیش از بیست فرزند شدند.
دیزی و ویوالت هیلتون سال ۱۹۰۸ متولد شدند. مادر آنها فقط نوزده سال داشت که در رستوران مشغول به کارگری بود. او دختران خود را به صاحب کارش فروخت که او نیز برای درآمد زایی دیزی و وایولت را به جهانگردی می‌برد. آنها از قسمت ران و لگن بهم متصل بودند؛ البته این مشکل جسمی باعث شهرت برای خواهران هیلتون شد و از این طریق آنها در کشور‌های آلمان، استرالیا و همچنین آمریکا مشغول به اجرای نمایش، خوانندگی و رقاصی شدند. به دلیل رنج و آزاری که سال‌ها توسط صاحب رستوران کشیده بودند موفق شدند از او شکایت کنند و در سال ۱۹۳۱ به زندگی مستقلی دست یابند. پس از چندی دیزی و وایولت به صورت حرفه‌ای به کار نمایش رو آوردند.
خواهران دوقلو پس از طی زندگی پرفراز و نشیب، اجرای نمایش و یک ازدواج ناموفق وارد یک مغازه همبرگرفروشی در منطقه فلوریدا شدند. پس از اجرای یک نمایش صاحب دوقلو‌ها آنها را بدون پرداخت دستمزد به حال خود رها کرد و خواهران هیلتون ناچار به فعالیت در فروشگاه مواد غذایی شدند تا وقتی که در سال ۱۹۶۹ درگذشتند.
این دو برادر متولد ۱۹۵۱ میلادی هستند که در اوهایو به دنیا آمده و به طرز عجیبی از قسمت ران تا استخوان سینه به یکدیگر وصل شده‌اند. آنها مسن‌ترین دوقلو‌های بهم چسبیده دنیا هستند که هنوز زنده هستند. نام آنها در کتاب رکود‌های گینس به ثبت رسیده است. از آن جایی که مادرشان آنها را تنها گذاشت، دانی و رانی همراه با پدر و نامادری‌شان زندگی کردند. برادران گالیون با ۳۰ سال اجرای برنامه‌های نمایشی در آمریکا توانستند به کسب درآمد پرداخته و امورات زندگی را بگذرانند.
هم‌اکنون آنها در اوهایو مشغول به زندگی کردن هستند. هیچ‌گاه مدرسه‌ای حاضر به پذیرش دانی و رانی برای تحصیل نشد؛ به همین دلیل آنها سواد زیادی ندارند، اما هنوز هم گاهی اوقات در تلویزیون دیده می‌شوند.
لوری و جورج دوقلو‌های به‌هم چسبیده از ناحیه سر که ۳۰ درصد مغزشان مشترک است، در سال ۱۹۶۱ متولد شدند. آنها در یک مرکز نگهداری بیماران با اختلالات ذهنی در پنسیلوانیا بزرگ شدند، اما در دهه دوم زندگی‌شان موفق شدند، ثابت کنند دچار اختلال ذهنی نیستند. به این ترتیب لوری و جورج از این مرکز آزاد شدند و توانستند به کالج بروند.
جورج با نام هنری «ربا شاپل» به اجرای موسیقی کانتری در سطح بین‌المللی پرداخته است، برنده جایزه موسیقی. L.A برای بهترین هنرمند نوی کانتری شده‌است و برای فیلم هالیوودی Stuck on You آهنگی خوانده است. لوری زندگی آرام‌تری دارد. او در بخش خشکشویی یک بیمارستان کار می‌کند و گاهی هم برنامه‌های موسیقی جورج را مدیریت می‌کند. او در سال ۲۰۰۶ نامزد کرد، اما نامزدش در اثر تصادف با یک راننده مست درگذشت.
این دوقلو‌ها در کمال تعجب پزشکان پنجاه سالگی را هم رد کرده‌اند و اکنون در آپارتمان خود در آمریکا زندگی می‌کنند.
