مرد آلتامورا نامی است که به فسیل یک انسان نئاندرتال داده شده؛ این مرد بیش از صد هزار سال قبل در یک حفره سقوط کرده و جانش را از دست داده است.
به گزارش فرادید، در سال ۱۹۹۳، یک منظرۀ عجیب و ترسناک در غاری در منطقه آلتامورا در جنوب ایتالیا کشف شد. درون غار لامالونگا که در اثر نشست زمین ایجاد شده، اسکلت تقریبا کامل و فسیل شدۀ یک انسان که درون یک سنگ جای گرفته بود پیدا شد.
اسکلت مرد آلتامورا پوشیده از «پاپ‌کورن غار» یا نشانه‌های نقطه‌مانند ریز در سراسر استخوان‌ها بود. ظاهر پاپ‌کورن مانند این اسکلت را می‌توان به راحتی توضیح داد. وقتی کلسیت (کانی کربناته و پایدارترین کربنات کلسیم) در آب باران حل می‌شود، می‌تواند روی سطح کف غار یا هر چیزی که به صورت اتفاقی آنجا باشد (که در این مورد اسکلت انسان بوده) انباشته شود.
لی-گری بوز، دانشمند فیزیک از سازمان زمین‌شناسی ایالات متحده، درباره کارکرد این ماده می‌گوید: «غار پاپ‌کورن معمولاً در نواحی سرد شکل می‌گیرد، جایی که آب روی سطوح جریان دارد. بسیاری از طولانی‌ترین سیستم‌های غار به خشک بودن گرایش دارند، با چند استثنای قابل‌توجه، این نواحی خشک از آراستگی کمتری برخوردارند. با این حال، در نواحی مرطوب، غار پاپ‌کورن یک ریخت یا ترکیب رایج است و معمولاً نشانگر محیط مرطوب و جریان هوا است. محیط رایج دیگری که پاپ‌کورن غار در آن شکل می‌گیرد، محیطی است که در آن، آب چکه می‌کند و قطرات آن می‌تواند منجر به شکل‌گیری پاپ‌کورن در شعاعی اطراف ناحیه قطره چکان شود.»
پاپ‌کورن غار به محققان در کشف دلیل احتمالی مرگ مرد مذکور کمک کرد. «بقایای جانوری یافت‌شده در برخی از دالان‌ها معمولاً عناصر استخوانی تلمبارشده در نواحی گودافتاده غار است که نشان می‌دهد توسط آب به آنجا منتقل و پراکنده شده‌اند. این در مورد اسکلت انسان صدق نمی‌کند، چون تا حد زیادی در یک ناحیه کوچک ظاهر و متمرکز شده است. بنابراین، شاید بتوان این فرضیه را مطرح کرد که پس از مرگ و تجزیه بدن، اسکلت در همان جایی که یافت شده درهم شکسته است.»
بنابراین محققان به این باور رسیده‌اند که این مرد احتمالا درون گودالی افتاده و آنجا در اثر گرسنگی شدید و از دست رفتن آب بدن، جانش را از دست داده است و بیش از یکصد هزار سال بعد، در حالی که از رسوبات شبیه پاپ‌کورن پوشیده شده توسط محققان کشف می‌شود. مرد آلتامورا هنوز هم شگفتی‌های فاش‌نشده‌ای دارد.
این اسکلت در جای خود رها شد، چون ممکن بود برهم زدنش آسیب جبران‌ناپذیری به بار بیاورد؛ بنابراین دانشمندان با اتکا به مشاهدات حضوری و عکس‌های دیگران، این اسکلت را مطالعه کرده‌اند. پس از نمونه برداری از استخوان کتف و بررسی آن، محققان توانستند با قطعیت بگویند آنطور که دیگران فرض میکنند، این اسکلت متعلق به یک هومو سپییِنس نیست، بلکه نئاندرتالی است که بین ۱۸۷۰۰۰ تا ۱۲۸۰۰۰ سال پیش جان خود را از دست داده است.
تحلیل‌های بیشتر درباره دندان این اسکلت سال ۲۰۰۲ توسط تیم دیگری انجام شد که نشان داد دندان‌های او دچار ساییدگی شده‌اند و این ساییدگی نشان از این دارد که او در زمان مرگ تاسف‌آور خود بزرگسال بوده است. یافته‌ی دیگر محققان این بود که دندان او احتمالاً چند هفته پیش از مرگ افتاده است، چون دندان‌های دیگر ردیف بالا، سمت راست برای تنظیم مجدد جایگاهشان در ردیف دندان‌ها وقت کافی داشتند.
