فرارو- وینی د پو یک شخصیت خرس کارتونی خوش اخلاق و زود باور است. این خصوصیات او را تبدیل به یک قهرمان غیر محتمل برای یک فیلم اسلشر (ژانری از فیلم‌های ترسناک که در آن قاتلی که معمولا دچار مشکلات روانی است با استفاده از ابزار تیغه‌ای یک یا چند قربانی را به قتل می‌رساند. هدف کلی این فیلم‌ها به تصویر کشیدن خشونت است) می‌سازد.
به گزارش فرارو به نقل از اکونومیست؛ با این وجود، این شخصیت کارتونی به شخصیت اصلی فیلم "وینی د پو: خون و عسل" یک فیلم اسلشر به کارگردانی "ریس فریک واترفیلد" تبدیل شده است. فیلم در هنگ کنگ پیش از اکران در سینما‌ها از پرده پایین کشیده شد. در سرزمین اصلی چین نیز فیلم اجازه اکران پیدا نکرد. عدم اکران به دلیل سناریوی فیلم نبود بلکه به دلیل آن بود که هر تصویری از وینی د پو باعث تیز شدن شاخک‌های مقام‌های چینی می‌شود، اما علت این موضوع و حساسیت آنان نسبت به یک شخصیت کارتونی چیست؟
هنگامی که "شی جین پینگ" در سال ۲۰۱۳ میلادی با "باراک اوباما" رئیس جمهور اسبق امریکا در کاخ سفید دیدار داشت یک هجو در رسانه‌های اجتماعی منتشر شد که نشان می‌داد آن دو شبیه پو و تایگر دوست خیالی این خرس کارتونی در کنار یکدیگر قدم می‌زنند.
رئیس جمهوری امریکا قد بلند و لاغر شبیه تایگر بود و رئیس جمهور چین در مقایسه با او کوتاه قد و فربه و شبیه شخصیت وینی د پو به نظر می‌رسید. قد اوباما ۱۸۷ متر و قد شی بین ۱۷۵ تا ۱۷۸ متر است. پس از آن بود که تشبیه شی به وینی د پو آغاز شد.
سانسور اینترنت در چین شبیه بازی موش و چکش است. انتقاد مستقیم از حزب کمونیست چین و دبیرکل ان به سرعت سانسور می‌شود و کاربران اینترنت در چین باید راه‌های ابداعی را برای انتقاد و یا تمسخر مقام‌های دولتی را پیدا کنند. در نتیجه، برای مدتی یک شخصیت خرس کارتونی به آن موش گریزان در بازی شهروندان با حکومت چین تبدیل شد.
در سال ۲۰۱۵ میلادی تصویری از عبور شی حین رژه نظامی از پشت سقف یک خودروی لیموزین با عکسی از وینی د پو که در یک خودروی اسباب بازی نشسته بود مقایسه شد. طبق گزارش Global Risks Insights سازمانی که ریسک‌های سیاسی را تحلیل می‌کند این مقایسه سانسور شده‌ترین تصویر سال چین شد. تا سال ۲۰۱۷ 小熊维尼 واژه چینی وینی پو (به معنای واقعی کلمه "خرس کوچک وینی") در اینترنت چین ممنوع شده بود.
علیرغم آن که مقایسه شی با وینی د پو اغلب سبک بود واکنش حکومت چین نسبت به آن ممکن است حساسیت بیش از حد به نظر برسد. رهبران جهان اغلب سعی می‌کنند اقتدارگرایی خود را با یک دگر خود (Alter – ego) دوست داشتنی بپوشانند. شی خود زمانی از نام مستعار "شی داد" که رسانه‌های دولتی از آن استفاده می‌کرد لذت می‌برد تا این که برخی تمسخر او را آغاز کردند.
با این وجود، رهبر چین از ویژگی رایج تری که هنوز در بین اقتدارگرایان وجود دارد رنج می‌برد: نازک نارنجی بودن. او مانند مائو کیش شخصیتی را تقویت کرده که در آن باید به عنوان معصوم نگریسته شود. او شیفته تصویر است. از کادر‌های حزب انتظار می‌رود که خِرَد شی را یاد بگیرند. هیچ اجازه‌ای برای مسخره کردن حتی در شکلی ملایم وجود ندارد.
بنابراین، ارتش چین و پلیس مخفی آن کشور وظیفه جستجوی پست‌های آنلاین و سانسور مواردی که شی در آن مورد تمسخر قرار گرفته را برعهده دارند. شرکت‌های اینترنتی ده‌ها هزار ناظر را استخدام می‌کنند تا ایده‌ها و تصاویر ممنوعه از جمله ایده‌های دوست داشتنی را ظرف مدت چند ثانیه شناسایی کرده و حذف کنند.
حساسیت سانسورچیان می‌تواند تا حدی مضحک به نظر برسد. سال گذشته مردی در حال خوردن کیک تصاویر را به صورت زنده پخش کرده بود. مقام‌های چینی نگران شدند چرا که از نظرشان آن کیک لذیذ شبیه یک تانک بود در نتیجه پخش زنده او را قطع کردند چرا که می‌ترسیدند مخاطبان با تماشای کیک رخداد‌های سال ۱۹۸۹ میلادی و سرکوب خونین معترضان جنبش دانشجویی چین در میدان تیان آنمن را به یاد آورند.
مطالب سایت‌های خبری چینی پیش از انتشار مورد بازبینی و بررسی قرار می‌گیرند. "بیل کلینتون" در سال ۲۰۰۰ میلادی در پیش بینی‌ای معروف گفته بود که رژیم استبدادی چین که مصمم است بر آن چه مردم در مورد آن می‌گویند نظارت کند در عصر گوشی‌های تلفن هوشمند و انتشار آزادانه اطلاعات آنلاین ناتوان خواهد بود. در واقع، حکومت تحت زمامداری شی بیش از اندازه توانایی خود را در حفظ کنترل نشان داده است.
