تا قبل از دهه ۲۰ شمسی در پایتخت خبری از پارک‌های معروف و بزرگ نبود و تهرانی‌ها برای تفریح خانوادگی به باغ‌های اطراف شهر و شمیران یا امامزاده‌های صالح، قاسم و داوود (ع) می‌رفتند.
به گزارش همشهری آنلاین، رفتن به امامزاده‌ها برای اهالی پایتخت مصداق یک تیر دو نشان بود، چون در کنار سیاحت، ثواب زیارت را هم می‌بردند و دلی سبک می‌کردند. البته برخی پایتخت‌نشین‌ها هم عصر‌های جمعه و روز‌های تعطیل، خود را با هر وسیله‌ای به شمیران و سرپل تجریش می‌رساندند و بساط تفریح و خوش‌گذرانی را در دامنه کوه‌های شمال تهران پهن می‌کردند. ناگفته پیداست که در این گشت و گذار و تفریح خانوادگی، کودکان هم حظ و سهمی می‌بردند و اسباب تفریح جداگانه‌ای نداشتند.
اما رشد جمعیت و توسعه پایتخت سبب شد تا مکان‌هایی رسمی برای تفریحات عمومی ساخته و اولین لوناپارک یا شهربازی تهران متولد شود. این شهربازی که «فان‌فار» نام داشت در سال ۱۳۴۰ در حوالی میدان ونک ساخته شد و تمام وسایل سرگرم‌کننده آن یک چرخ‌فلک بزرگ و چند ماشین برقی و تاب و سرسره و الاکلنگ بود. در این پارک مردم برای اولین بار با سوار شدن به چرخ‌فلک لذت مهیج معلق ماندن بین زمین و آسمان را تجربه کردند.
فان‌فار با داشتن وسایل بازی متنوع و اسباب‌بازی‌های لوکس برقی مکان محبوب بازی برای بچه‌ها و بزرگ‌تر‌ها به حساب می‌آمد و استقبال اهالی پایتخت از این شهربازی بی‌نظیر بود، به طوری که به گفته اهالی قدیمی ونک، این محدوده در دهه ۴۰ روز‌های شلوغی را تجربه می‌کرد و یکی از ایستگاه‌های معروف سرگرمی و تفریح مردم بود.
با گذر سال‌ها و با افزایش جمعیت پایتخت، مجموعه فان‌فار دیگر پاسخگوی نیاز شهروندان نبود و تهرانی‌ها شهربازی بزرگ‌تری می‌خواستند. از این رو شهربازی مدرن و بزرگی در اراضی اوین ساخته شد که تا سال ۸۵ هم ماندگار بود و بعد‌ها به دلایلی از جمله ایجاد ترافیک در این محدوده از پایتخت برچیده شد.
