با این حال، با وجود تمام کمک‌های ارائه شده، یک نقطه ضعف عمده برای برخی از قرص‌های خواب این است که کاربران تمایل دارند به اثرات آن‌ها وابسته شوند. این امر به ویژه زمانی صادق است که آن‌ها برای مدت طولانی یا در دوز‌های بسیار بالا مصرف شوند.
این راهنما اثرات قرص‌های خواب‌آور و همچنین علائمی را که ممکن است نشانه‌ای از مشکل با این کمک‌ها باشد، بررسی می‌کند و به شما کمک می‌کند تا از خطرات این داروها، به ویژه هنگامی که در ترکیب با سایر دارو‌های آرام بخش استفاده می‌شود، آگاه شوید تا از علائم مصرف بیش از حد قرص‌های خواب آور آگاه شوید و در صورت سوء استفاده از این داروها اقدامات مناسب را انجام دهید.
انواع مختلفی از دارو‌های خواب آور بدون نسخه (OTC) و دارو‌های خواب با نسخه وجود دارد. دارو‌های OTC که معمولاً توصیه می‌شوند شامل محصولات مبتنی بر آنتی هیستامین مانند ملاتونین هستند. از نظر دارو‌های تجویز شده، عوامل غیرعادی مانند دارو‌های ضد افسردگی خاص هستند که برای کمک به خواب تجویز می‌شوند. دسته دیگر دارو‌های خواب تجویزی، بنزودیازپین‌ها مانند زاناکس یا کلونوپین، یا دارو‌های مشابه بنزودیازپین مانند زولپیدم (Ambien) یا زوپیکلون (Zimovane) هستند که به‌عنوان «دارو‌های Z» شناخته می‌شوند.
این‌ها انواع دارو‌های خواب هستند که پتانسیل تحمل، وابستگی و استفاده نادرست (سوء استفاده) را دارند. برای دستیابی به اثرات خواب‌آلود و آرامش‌بخش، این قرص‌های خواب‌آور سیستم GABA را فعال می‌کنند که یک انتقال‌دهنده عصبی بازدارنده اصلی سیستم عصبی مرکزی است. این بدان معناست که قرص‌های آرام‌بخش اساساً می‌توانند مغز را کند کنند و اثرات آرام‌بخشی ایجاد کنند.
قرص‌های خواب آور برای کاهش بیدار شدن از خواب و افزایش خواب عمیق در مصرف کنندگان شناخته شده است.
این قرص‌ها اغلب در صورت نیاز مصرف می‌شوند، یعنی فقط زمانی که مشکوک به این باشد که استراحت کامل شبانه با مشکل مواجه می‌شود. با این حال، گاهی اوقات می‌توان آن‌ها را برای مصرف هر شب و برای مدت طولانی تجویز کرد.
برای هر کسی که بنزودیازپین‌ها یا دارو‌های Z را با دوز کافی بالا برای مدت زمان کافی طولانی مصرف می‌کند، ممکن است وابستگی ایجاد شود. وابستگی می‌تواند فیزیولوژیکی و روانی باشد. هنگامی که دارو قطع می‌شود، وابستگی فیزیولوژیکی با علائم ترک مشخص می‌شود.
وابستگی روانی نشان دهنده نیازی است که فرد بدون دارو نمی‌تواند آن را مدیریت کند.
هنگامی که برای به خواب رفتن به دوز‌های قوی‌تر نیاز است، می‌تواند نشان دهد که تحمل با دارو ایجاد شده است و وابستگی فیزیولوژیکی ایجاد شده است.
استفاده نادرست از این داروها متفاوت است. برخی از افرادی که برای آن‌ها این قرص‌های خواب‌آور تجویز می‌شود، بیش از آنچه تجویز شده است مصرف می‌کنند یا از این دارو برای اهداف دیگری غیر از خواب استفاده می‌کنند. این الگوی رفتاری ممکن است یک اعتیاد یا چیزی که امروزه به عنوان اختلال مصرف مواد از آن یاد می‌شود را آشکار کند.
گفتار درهم
مشکل در تمرکز
چالش‌های حافظه
حرکات ناپایدار
نوسانات خلقی
خارش
سرگیجه
سبکی سر
رویا‌ها و کابوس‌های عجیب
توهمات
خواب آلودگی در ساعات بیداری
فردی که از قرص‌های خواب آور سوء استفاده می‌کند میل به استفاده از این قرص‌ها در تمام ساعات روز حتی قبل از شب دارد. نیاز به استفاده از قرص‌ها شاید برای اثر سرخوشی باشد و نه برای ایجاد خواب. افرادی که از قرص‌های خواب‌آور سوء استفاده می‌کنند، معمولاً به دلیل مصرف مداوم قرص‌های خواب‌آور، سریع‌تر از افراد عادی تمام می‌شوند.
رعایت احتیاط در هنگام استفاده از قرص‌های خواب آور برای ایجاد خواب خوب بسیار مهم است. این امر به ویژه در مواردی که ممکن است همزمان با دارو‌های خواب تجویز شده، مواد دیگری به بدن وارد شود، صادق است.
الکل
هنگامی که الکل مصرف می‌شود، می‌تواند باعث خواب آلودگی شود و بر تفکر تأثیر بگذارد. قرص‌های خواب آور نیز اثر مشابهی دارند. هنگامی که این دو ماده با هم بیش از حد مورد استفاده قرار گیرند، آرام بخش می‌تواند شدید شود و به طور بالقوه منجر به سرکوب تنفس و حتی مرگ شود.
اگر ترکیب شوند، نتیجه آن‌ها می‌تواند واکنش شدیدی را در بدن ایجاد کند که باعث ایجاد مشکل در تمرکز و انجام وظایف می‌شود.
دارو‌های مسکن
در حالی که مسکن‌ها (مانند مواد افیونی) می‌توانند به بدن در مدیریت درد کمک کنند، ترکیب آن‌ها با بنزودیازپین می‌تواند خطرناک باشد. هر دوی آن‌ها بر سطح هوشیاری، شناخت و عملکرد تنفسی تأثیر دارند. هنگامی که این دو بیش از حد باشد، همچنین می‌تواند منجر به مصرف بیش از حد شود.
در مواردی که قرص‌های خواب آور بیش از حد تجویز شده مصرف شوند، خطر بالقوه تجربه مصرف بیش از حد وجود دارد.
علائم اولیه این ممکن است شامل موارد زیر باشد:
گفتار دچار ابهام می‌شود
تغییرات تنفسی رخ می‌دهد
تغییر در احساسات و تفکر مشاهده می‌شود
در صورت بروز این موارد مهم است که فوراً به دنبال کمک پزشکی باشید. موارد شدید مصرف بیش از حد قرص خواب می‌تواند منجر به مرگ شود.
قرص‌های خواب‌آور اغلب می‌توانند ابزار مفیدی برای کسانی باشند که مشکل خواب دارند. با این حال، استفاده نادرست از این داروها می‌تواند کشنده باشد. در صورت بروز اعتیاد به این داروها، روش‌های زیر ممکن است در نظر گرفته شود:
کاهش دوز دارو
برای کمک به سم زدایی مناسب بدن از قرص‌های خواب، به طور کلی کاهش تدریجی دوز انجام می‌شود. این فرآیند به نام مخروطی شدن شناخته می‌شود و ممکن است با یا بدون دارو‌های اضافی انجام شود.
برای اطمینان از اینکه این فرآیند به طور ایمن و مؤثر انجام می‌شود، توصیه می‌شود که کاهش میزان دوز دارو تحت نظارت پزشک انجام شود.
مشاوره حرفه‌ای
برای افرادی که درگیر سواستفاده دارویی هستند و ممکن است مشکلی با دارو‌های خواب تجویزی داشته باشند، صحبت با پزشک خود اولین قدم است. آن‌ها می‌توانند استراتژی‌ها و درمان‌هایی را برای کمک به شما برای غلبه بر این مشکل توصیه کنند.
درمان
تکنیک‌هایی مانند درمان شناختی-رفتاری می‌توانند در صورت وجود به مدیریت میل به قرص‌های خواب کمک کنند و می‌توانند به بررسی افکار و رفتار‌های مشکل‌ساز که ممکن است در مصرف مشکل‌ساز شما نقش داشته باشند، پرداخته و آن را مدیریت کنند.
لذت بردن از یک استراحت شبانه خوب چیزی است که همه ما به آن امیدواریم. زمانی که قرص‌های خواب آور به درستی استفاده شوند، می‌توانند همان کمک اضافی باشند که برای ترویج استراحت سالم نیاز داریم. با این حال، در صورت سوء استفاده و استفاده بیش از حد، می‌تواند عواقب منفی داشته باشد.
برای مدیریت مشکل قرص‌های خواب‌آور، مهم است که به دنبال کمک متخصص باشید.
منبع: سلامت نیوز
