نتایج یک پژوهش علمی جدید نشان داد داشتن یک شریک زندگی ممکن است به پایین نگه داشتن قند خون افراد کمک کند، حتی اگر این رابطه چندان هم ایدهآل نباشد.
درباره مزایای سلامتی ازدواج موفق تحقیقات فراوانی انجام شده است. پژوهشی در هاروارد در سال ۲۰۱۶، نشان داد افراد متاهل کمتر ریسک میکنند، بهتر غذا میخورند و سبک زندگی سالمتری دارند. اما این مطالعه جدید به بررسی مولفههای خاص در سلامت و ارتباط آن با وضعیت و کیفیت تاهل پرداخت نه فقط متاهل بودن.
کاترین فورد، نویسنده این مطالعه، میگوید: «به گمان من ازدواج و زندگی مشترک به سرمایهگذاری عاطفی خاصی در یک دوره زمانی طولانی نیاز دارد. برجسته بودن این نوع رابطه احتمالا به این معنا است که از دست دادن آن ممکن است پیامدهایی برای سلامتی داشته باشد؛ مثلا آثاری بر میانگین سطح قند خون.»
بر اساس این تحقیق، سه هزار و ۳۳۵ فرد بزرگسال ۵۰ تا ۸۹ ساله که دیابت نداشتند، از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۳ بررسی شدند تا مشخص شود آیا داشتن رابطه بر سطح قند خون آنها تاثیر میگذارد یا خیر. در زمان آزمایش، نزدیک به ۷۶ درصد پاسخدهندگان گفتند که شریک زندگی دارند یا ازدواج کردهاند. از پاسخدهندگان در مورد میزان کشمکش در رابطهشان هم سوال شد. شرکتکنندگان هر سال به کارشناس مراجعه میکردند تا آزمایش خونی به نام آزمایش اچبیای۱سی (HbA۱c) انجام دهند؛ آزمایش ساده و رایج که برای اندازهگیری سطح قند خون استفاده میشود.
به گفته دانشمندان، آنها به این نتیجه رسیدند که داشتن یک رابطه، بدون توجه به فشارها و کشمکشهای درونی آن، به پایین نگه داشتن قند خون افراد منجر میشود. آنها در پایان این مطالعه نتیجه گرفتند: «به طور کلی، نتایج ما نشان داد که روابط زناشویی/زندگی مشترک بدون توجه به ابعاد حمایتی یا فشار شریک زندگی، با میزان اچبیای۱سی رابطه معکوس دارد.»
به همین ترتیب به نظر میرسد که این روابط در برابر سطح اچبیای۱سی بالاتر از آستانه پیش از دیابت، اثر محافظتی دارند.
افزایش حمایت از سالمندانی که به دلیل طلاق یا مرگ شریک زندگی، با تجربه از دست دادن یک رابطه زناشویی یا زندگی مشترک مواجهاند و همچنین از بین بردن کلیشههای منفی در مورد داشتن روابط عاشقانه دیگر پس از این تجارب، ممکن است نقطه شروعی برای توجه به خطرات سلامتی ناشی از این موضوع باشد؛ به طور خاصتر خطر بالا رفتن قند خون مرتبط با تغییر وضعیت زناشویی و زندگی مشترک در سالمندان.»
منبع: ایندیپندنت