باور غالب این است که مبتلایان به اوتیسم نسبت به درد بی تفاوت هستند، احتمالاً به دلیل تمایل به خودآزاری. دکتر تامی بار-شالیتا، از دانشکده پزشکی ساکلر در دانشگاه تل آویو در اسرائیل، گفت: با این حال، «این فرض لزوماً درست نیست».
شالیتا در یک نشست خبری گفت: "ما می‌دانیم که خودآزاری می‌تواند ناشی از تلاش برای سرکوب درد باشد و ممکن است آن‌ها به خود صدمه بزنند تا به طور ناخودآگاه مکانیسم فیزیکی که "درد را مهار می‌کند" را فعال کنند.
محققان می‌خواستند بدانند که آیا افراد مبتلا به اوتیسم بیشتر از جمعیت عمومی آسیب می‌بینند یا خیر.
شالیتا توضیح داد که حدود ۱۰ درصد از جمعیت عمومی از اختلال عملکرد مدولاسیون حسی رنج می‌برند. این به معنای سطحی از حساسیت بیش از حد حسی است که می‌تواند در عملکرد عادی روزانه اختلال ایجاد کند، مانند مشکل در نادیده گرفتن یا تطبیق با نور‌های وزوز یا سوسوزن یا زمزمه کردن کولر‌ها یا فن ها.
بار-شالیتا گفت: مطالعات گذشته نشان داده است که افراد مبتلا به این اختلالِ تعدیل حسی، درد بیشتری را تجربه می‌کنند. این اختلال در افراد مبتلا به اوتیسم به میزان ۷۰ تا ۹۰ درصد رخ می‌دهد. این یکی از معیار‌هایی است که برای تشخیص اوتیسم استفاده می‌شود و با شدت اوتیسم مرتبط است.
این مطالعه شامل ۵۲ بزرگسال مبتلا به اوتیسم با عملکرد بالا و ۵۲ فرد سالم بود. محققان از آزمون‌های روان‌فیزیکی برای ارزیابی درد برای بررسی ارتباط بین محرک و پاسخ استفاده کردند.
یک محقق با استفاده از کامپیوتر، مدت و شدت محرک را کنترل می‌کند. از فرد معاینه شده خواسته شد تا شدت درد را در مقیاس ۰ تا ۱۰۰ رتبه بندی کند.
این مطالعه نشان داد که افراد مبتلا به اوتیسم بیشتر آسیب می‌بینند و مکانیسم سرکوب درد آن‌ها کمتر موثر است.
«باور رایج این بود که ظاهراً آن‌ها «به درد بی‌تفاوت هستند» و گزارش‌هایی وجود دارد که کارکنان پزشکی بر اساس این باور غلط با آن‌ها رفتار کرده‌اند. نتایج مطالعه ما نشان می‌دهد که در اکثر موارد، حساسیت به درد افراد مبتلا به اوتیسم در واقع بیشتر از اکثر افراد جامعه است، در حالی که آن‌ها در سرکوب موثر محرک‌های دردناک ناموفق هستند.
شالیتا گفت: ما امیدواریم که یافته‌های ما برای متخصصان و متخصصان این جمعیت مفید باشد و به پیشرفت درمان شخصی کمک کند.
منبع: سلامت نیوز
