ریتم شبانه‌روزی بدن ما تعیین می‌کند که چه زمانی بیدار باشیم و چه زمانی بخوابیم. نور، تاریکی، هورمون‌ها و مولکول‌ها روی این روند تاثیر دارند، اما در این زمینه، مولکول آدنوزین نقش مهم‌تری ایفا می‌کند.
آدنوزین به گیرنده‌های خاصی در مغز متصل می‌شود و بنابراین اثر خواب را نشان می‌دهد. کافئین این گیرنده‌ها را مسدود می‌کند، بنابراین آدنوزین نمی‌تواند به آن‌ها متصل شود.
قهوه این گونه ما را هوشیار می‌کند. با این حال، محققان فرض می‌کنند که بدن سعی می‌کند این اثر را جبران کند. این بدان معناست که در حالی‌که کافئین به گیرنده‌ها متصل می‌شود، بدن آدنوزین بیشتری تولید می‌کند. بنابراین، پس از نوشیدن قهوه، برخی از ما خواب‌آلود می‌شویم و احساس خستگی می‌کنیم.
اگر در رختخواب فقط از این پهلو به آن پهلو بچرخید و به‌اندازه کافی نخوابید، در طول روز خسته و خواب‌آلود خواهید بود. تلاش برای از بین بردن خستگی با مصرف قهوه می‌تواند به چرخه منفی منجر شود. کسانی که احساس خواب‌آلودگی می‌کنند، قهوه بیشتری می‌نوشند تا بیشتر احساس بیداری کنند، اما مصرف قهوه در این شرایط می‌تواند خواب را مختل و شما را بیش از پیش خسته کند. بزرگ سالان سالم نباید بیش از ۴۰۰ میلی‌گرم کافئین در روز مصرف کنند؛ یعنی حدود چهار فنجان قهوه.
کافئین دارای اثر ادرارآور است؛ یعنی اگر قهوه می‌نوشید، باید بیشتر ادرار کنید. در نتیجه، کسانی که زیاد قهوه می‌نوشند، به‌دلیل تکرر ادرار در معرض خطر کم‌آبی بدن قرار دارند. کم‌آبی خفیف می‌تواند منجر به خستگی شود.
نوشیدن قهوه در صبح می‌تواند به مقاومت به انسولین کمک کند و تأثیر منفی بر تحمل گلوکز بدن داشته باشد. نوشیدن قهوه در صبح باعث می‌شود بدن گلوکز کمتری را تحمل کند. در نتیجه نوشیدن قهوه همراه با صبحانه باعث افزایش قند خون می‌شود. هنگامی که قند خون دوباره کاهش می‌یابد، می‌تواند احساس خستگی ایجاد کند.
منبع: روزنامه خراسان
