مؤسسه تحقیقات اوتیسم در کالیفرنیا توصیه می‌کند که اگرچه تشخیص این بیماری به پزشک نیاز دارد، اما والدین و مراقبان باید از علائم آن آگاه باشند.
کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است علائم اجتماعی، ارتباطی و رفتاری مختلفی داشته باشند.
به گفته این مؤسسه، این علائم می‌تواند شامل مشکل در برقراری ارتباط با افراد دیگر باشد که اغلب در اوایل کودکی آشکار می‌شود.
علامت دیگر می‌تواند لحن صدا باشد. به گفته این مؤسسه، برخی از افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است در تنظیم یا تعدیل لحن صدای خود مشکل داشته باشند. آن‌ها ممکن است خیلی بلند، خیلی آرام یا با صدایی یکنواخت صحبت کنند.
تماس چشمی ضعیف یا اجتناب از تماس چشمی یکی دیگر از علائم رایج است. کودک مبتلا به اوتیسم همچنین ممکن است در تشخیص و استفاده از حالات چهره، حرکات فیزیکی و زبان کلی بدن مشکل داشته باشد.
رفتار‌های تکراری نشانه‌های رفتاری رایجی هستند که می‌تواند شامل تکان دادن، چرخیدن یا تکان دادن دست‌ها و بازو‌ها یا تکان دادن انگشتان در مقابل چشمانشان باشد.
کودکان مبتلا به اوتیسم نیز ممکن است با اسباب بازی‌ها یا اشیا دیگر به روش‌های غیر معمول بازی کنند که ممکن است شامل فشردن مکرر کلید‌های چراغ یا چرخاندن خستگی ناپذیر سکه‌ها باشد.
رفتار‌های تشریفاتی، مانند خوردن غذا‌های یکسان در هر وعده غذایی یا خیلی زود ناراحت شدن پس از هر تغییری در برنامه‌ها، می‌تواند نشانه دیگری باشد.
برخی از افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است با کوبیدن سر خود به دیوار، گاز گرفتن دست یا خاراندن پوست به خود آسیب برسانند. این مؤسسه خاطرنشان می‌کند که رویکرد‌های پزشکی، حسی، تغذیه‌ای و رفتاری زیادی برای درمان این رفتار‌ها وجود دارد.
اگر فرزندشان درگیر خودآزاری است، والدین باید فوراً با پزشک کودک خود صحبت کنند.
شرایط خاصی می‌تواند همراه با اوتیسم رخ دهد، از جمله تشنج، حساسیت‌های حسی، اضطراب، اختلالات خواب و اختلالات گوارشی، متابولیک و سیستم ایمنی.
