زمانی که واژه بدون قید و شرط در مسئلهای به کار برده میشود به معنای این است که هیچ "اما" و "اگر" نمیتواند موضوع مورد نظر را تحت تاثیر قرار دهد. دلیل تاکید بر این سخن به خاطر این است که امکان دارد برخی افراد تنها با ذکر دلایل و علتهایی، خود یا دیگران را بپذیرند و قبول داشته باشند. در حالی که اگر یک فرد بدون شرط خود را بپذیرد، بی تردید در احترامهای دریافتی نیز، تفاوتهای قابل توجهی احساس خواهد کرد.
اگر افراد به پذیرش بیقید و شرط انسانها و خود توجه کافی داشته باشند، شأن و کرامت انسانی خود را افزایش خواهند داد. حال این، به چه معناست؟ به بیان سادهتر؛ یک فرد باید با تمام داشتهها و نداشتههای خودش، آشنا باشد. اگر اخلاق ناپسندی در خود سراغ دارد، هر چه زودتر در جهت از بین بردن آن تلاش کرده و با تقویت اخلاق پسندیده، در وهله اول باعث رشد مقام انسانی خود و در وهله بعدی، افزایش محبوبیتش نزد دیگران بشود.
حتما این سخن را شنیدهاید " شخصی که خود را دوست دارد باعث میشود تا دیگران نیز، او را دوست داشته باشند". اگر چنین شرایطی وجود داشته باشد، محبوبیت فرد افزایش یافته و عزت نفس او نیز، بیشتر میشود.
احترام به تفاوتها را زمانی مشاهده خواهید کرد که خودتان، نظر و سلیقه مستقلی داشته باشید.
در بحث پذیرش بیقید و شرط انسانها، فرد باید بتواند علیرغم هر نوع سلیقه و علاقهای که دارد، با علایق و سلایق دیگران کنار بیاید.
البته لازم به تذکر است که هیچگاه نباید سلایق و علایق دیگران را در اولویت قرار داد. مسلما در وهله اول، آن چیزی که لازم است برای فرد مهم و در اولویت باشد، سلیقه خود اوست. چرا که امکان دارد یک فرد خجول و بدون عزت نفس، بنا بر رودربایستیهای رایج و یا خجالت و سایر موارد، سلایق و علایق دیگران را اولویت بداند که در اینصورت، امکان دارد در موقعیتهایی بدلیل اتخاذ چنین رویکردی بسیار متضرر بشود!
پذیرش بیقید و شرط انسانها از مباحث بسیار مهم و قابل بحث در حوزه مددکاری اجتماعی میباشد و حتی به عنوان یکی از موضوعات کارزارهای رسانه ایِ انجام شده توسط مددکاران اجتماعی ایران نیز بوده است.
پذیرش در مددکاری اجتماعی بدین صورت است که مددکاران اجتماعی، قریب به اتفاق بر این نکته اتفاق نظر دارند که میبایست همه انسانها را، با هر نوع علایق و سلایق و هر نوعِ نگاهشان (پیرامون مباحث مختلف) پذیرفت. البته منهای مواردی که رویکرد یک فرد میتواند آسیب جدی برای خود آن فرد و یا سایر انسانها به همراه داشته باشد که در چنین مواردی، نوع رویکردِ مددکار اجتماعی برای مددکاران متخصص، تعریف شده و مشخص میباشد.
به یاد داشته باشیم که پیش نیاز این رویکرد (پذیرش بی قید و شرط انسانها) در ابتدای امر این است که یک فرد، با خودش به صلح رسیده و خودِ واقعیاش را دوست داشته باشد، در این صورت شان و کرامت انسانیاش افزایش یافته و متقابلا، شأن و کرامت سایر انسانها را نیز (به صورت کاملا قلبی و واقعی) به رسمیت خواهد شناخت و به ظرفیت بی بدیل پذیرش بی قید و شرط انسانها دست خواهد یافت.
با توجه به اهمیت موضوع، لازم و ضروریست آموزش آحاد مختلف جامعه، مبتنی بر حساس سازی پیرامون شأن و کرامت انسانی، با هدف ارتقاء سطح پذیرش تفاوتهای انسانی در جامعه صورت بپذیرد و امید است مددکاران اجتماعی، با توجه به رویکردهایی که بدان مسلط هستند، جهت تسهیلگری و تدریس در فرایندهای آموزشیِ مذکور در اولویت باشند.
منبع: سلامت نیوز