فرارو- «آلودگی برای سلامتی مضر است» این جمله‌ای معروف است. هوای آلوده خطر سکته مغزی، بیماری قلبی و فهرستی از بیماری‌های تنفسی را افزایش می‌دهد که آسم و سرطان ریه را شامل می‌شود. سطوح بالای آلودگی با بهره‌وری پایین در محل کار و نمرات ضعیف در آزمون‌های تحصیلی نیز مرتبط است. با این وجود، آلودگی ممکن است تاثیر شوم‌تری نیز داشته باشد و می‌تواند باعث افزایش میزان موارد خودکشی شود.
به گزارش فرارو به نقل از اکونومیست، «کلودیا پرسیکو» و «دیوید مارکوت» از دانشگاه آمریکایی در واشنگتن موارد خودکشی را در سراسر آمریکا در فاصله سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۰ میلادی مورد ارزیابی قرار دادند. آنان ارتباط میان این ذرات ریز و ذرات ریز هوایی که با نام PM2.5 شناخته می‌شوند را مورد ارزیابی قرار دادند. این ذرات به دلیل آن که کم‌تر از ۲.۵ میکرون هستند می‌توانند از طریق ریه‌ها وارد جریان خون شوند.
میزان خودکشی به دلایل زیادی متفاوت است. بنابراین، آن دو پژوهشگر بر ارتباط تغییرات روزانه در تعداد موارد خودکشی در مکان‌های خاص با سطوح آلودگی هوا ناشی از تغییر جهت باد تمرکز کردند. برای مثال، در بوستون ساکنان شمال شرقی آنجا که از مناطق صنعتی وارد شهر می‌شوند هوا را با پنج میکروگرم در متر مکعب PM2.5 بیش از ساکنان غربی از ایالت ماساچوست دریافت می‌کنند. پژوهشگران این الگوهای آلودگی مربوط به باد را برای هر شهرستان در آمریکا مورد ارزیابی قرار داده و آن را با آمار خودکشی روزانه مطابقت دادند.
تجزیه و تحلیل آنان که به عنوان مقاله‌ای توسط دفتر ملی پژوهش‌های اقتصادی در کمبریج در ماساچوست منتشر شد، نشان داد که یک میکروگرم بر متر مکعب در PM2.5 در یک مکان مشخص با افزایش متوسط نرخ روزانه خودکشی مرتبط است. اگر این افزایش تنها کم‌تر از ۰.۵ درصد اما در مدتی زمانی طولانی ادامه یابد پذیرش در بیمارستان برای اقدام به خودکشی، افزایشی ۵۰ درصد دارد.
این نتایج حتی زمانی که عواملی مانند دما و پوشش ابر نیز تحت کنترل قرار گرفتند قوی بودند و نشان می‌دهد می‌تواند بر خلق و خوی افراد تاثیر بگذارد و هم با جهت باد مرتبط باشد. با این وجود، تنوع جغرافیایی وجود داشت. دکتر پرسیکو و دکتر مارکوت دریافتند که تاثیر آلودگی بر میزان خودکشی در شهرستان‌های فقیرتر در نقاطی که نرخ بیکاری بالاتری وجود دارد و در مناطقی که قوانین لیبرال‌تری در مورد مالکیت اسلحه دارند، در بیش‌ترین سطح قرار دارد؛ زیرا دسترسی به سلاح گرم خودکشی احتمالی را آسان‌تر کرده و فکر را تبدیل به عمل می‌کند.
آنان اشاره می‌کنند کیفیت بد هوا باعث بدتر شدن خلق و خوی افراد می‌شود که به نوبه خود احتمال این که فردی افکار خودکشی را تجربه کند افزایش می‌دهد. در یک تحلیل جداگانه آنان داده‌هایی از نظرسنجی‌هایی که از افراد در مورد خلق و خو و وضعیت روانی‌شان سوال پرسیده شده بود را گردآوری و ارزیابی کردند. آنان این موضوع را مورد بررسی قرار دادند که آیا پاسخ‌ها به سطح آلودگی در شهرهای محل زندگی پاسخ دهندگان در ماه‌های منتهی به نظرسنجی مرتبط بوده است یا خیر.
آنان دریافتند که یک روز اضافی در یک ماه معمولی که در آن سطوح PM2.5 بالاتر از ۳۵ میکروگرم بر متر مکعب بود با افزایش ناچیز اما ثابتی در تعداد دفعاتی که افراد گزارش می‌دهند احساس افسردگی می‌کنند، از انجام کارها لذت نمی‌برند یا خسته هستند و یا فاقد انرژی می‌باشند مرتبط است. هم چنین، آنان افزایش حدود ۱ درصدی تعداد افرادی که از سوی پزشک مبتلا به افسردگی تشخیص داده شده بودند را مشاهده کردند.
نتایج پژوهش‌های قبلی نشان داده که آلودگی و به طور خاص انواع PM2.5 می‌تواند باعث واکنش التهابی در اندام‌هایی از جمله مغز شود. بسیاری از پژوهشگران بر این باورند که التهاب ممکن است عملکرد طبیعی مسیرهای پاداش مغز را که برای تنظیم خلق و خوی فرد مهم می‌باشند را مختل نماید. برخی از آزمایش‌ها نشان داده‌اند که داروهای ضد التهابی می‌توانند خلق و خوی افراد مبتلا به افسردگی را بهبود بخشند.
سایر مطالعات نشان داده‌اند که افرادی که از افسردگی رنج می‌برند به طور مداوم دارای غلظت بالاتری از پروتئین به نام سیتوکین هستند که در هنگام التهاب در خون آنان آزاد می‌شود و قربانیان خودکشی که پس از مرگ مورد بررسی قرار گرفته‌اند سطوح بالاتری از سیتوکین‌های التهابی را در مغز خود داشته اند.
در آمریکا، میانگین سطوح PM2.5 در مناطق پرجمعیت تقریبا دو برابر توصیه سازمان بهداشت جهانی یعنی حداکثر پنج میکروگرم در متر مکعب است. نتیجه مطالعه‌ای که در سال ۲۰۲۱ میلادی منتشر شد نشان می‌دهد که دستیابی به این رقم ممکن است جان ۱۰۰ هزار نفر را در سال نجات دهد.
