تحقیقات جدید نشان می‌دهد که بدخوابی ممکن است با گلوکوم (آب سیاه)، یکی از دلایل اصلی نابینایی، مرتبط باشد.
به گزارش مهر به نقل از هلث دی نیوز، این مطالعه توسط محققان دانشگاه سیچوان در چین بر روی بیش از ۴۰۰۰۰۰ نفر برای بررسی ارتباط بین خواب و کاهش بینایی انجام شد.
عارضه گلوکوم با از دست دادن تدریجی سلول‌های حساس به نور در چشم و آسیب عصب بینایی مشخص می‌شود. در صورت عدم درمان، می‌تواند باعث نابینایی غیرقابل برگشت شود. ۱۱۲ میلیون نفر در سراسر جهان ممکن است تا سال ۲۰۴۰ تحت تأثیر این عارضه قرار گیرند.
برای این مطالعه جدید، محققان انواع رفتار‌های خواب را در نظر گرفتند. این موارد شامل خواب زیاد و همچنین کم خوابی، بی خوابی و خواب آلودگی در طول روز، شب زنده داری یا سحرخیزی و همچنین خروپف بود.
این مطالعه مدت خواب طبیعی را ۷ تا ۹ ساعت تعریف کرد. محققان از سوابق پزشکی و داده‌های مرگ برای ردیابی سلامت و طول عمر همه شرکت کنندگان تا اولین تشخیص گلوکوم، مرگ، یا پایان نظارت در سال ۲۰۲۱ استفاده کردند.
در طول یک دوره نظارت متوسط ۱۰.۵ ساله، محققان ۸۶۹۰ مورد گلوکوم را شناسایی کردند.
خواب آلودگی مکرر در طول روز با ۲۰ درصد بیشتر خطر ابتلاء به این بیماری همراه بود. این خطر با بی خوابی ۱۲ درصد و با خواب کوتاه یا طولانی ۸ درصد افزایش می‌یابد. خروپف با ۴ درصد خطر بیشتر عارضه گلوکوم همراه بود.
در مقایسه با افرادی که الگوی خواب سالمی داشتند، افرادی که خروپف می‌کردند یا خواب‌آلود بودند ۱۰ درصد بیشتر در معرض ابتلاء به گلوکوم بودند. افراد مبتلا به بی خوابی و کسانی که الگوی خواب بیش از حد زیاد یا خیلی کم داشتند، ۱۳ درصد بیشتر در معرض این بیماری بودند.
در مقایسه با افرادی که این بیماری را نداشتند، شرکت‌کنندگان مبتلا به گلوکوم معمولاً مسن‌تر و مرد بودند، فشار خون بالا یا دیابت داشتند و در برخی مواقع سابقه سیگار کشیدن داشتند.
محققان به توضیحات بیولوژیکی قابل قبولی برای این ارتباط اشاره کردند. محققان توضیح دادند که فشار داخلی چشم، عامل کلیدی در ایجاد گلوکوم، زمانی که فرد دراز می‌کشد و زمانی که هورمون‌های خواب از بین می‌روند، افزایش می‌یابد، همانطور که در بی خوابی اتفاق می‌افتد.
نویسندگان خاطرنشان کردند که افسردگی و اضطراب، که احتمال دارد با بی خوابی همراه باشد، ممکن است فشار داخلی چشم را نیز افزایش دهند، که احتمالاً به دلیل تولید نامنظم کورتیزول است.
آن‌ها عنوان کردند که دوره‌های تکراری یا طولانی مدت اکسیژن پایین به دلیل آپنه خواب (قطع ناگهانی تنفس در طول خواب) نیز ممکن است به عصب بینایی آسیب برساند.
این یافته‌ها بر نیاز به خواب درمانی در افرادی که در معرض خطر بالای ابتلاء به گلوکوم هستند، تاکید می‌کند.
