روزنامه اعتماد نوشت: مردم می‌بینند، مقایسه می‌کنند و برای‌شان محل سوال می‌شود و اگر این سوال‌ها به درستی پاسخ داده نشود آن وقت مسائل و مشکلات دیگری از راه می‌رسد. یکی از جدیدترین محل‌های اشکال وضعیت پرونده فردی است به نام شهره موسوی نایب‌رییس زنان فدراسیون فوتبال.
سومین جلسه هیات‌رییسه فدراسیون فوتبال در حالی روز شنبه برگزار شد که اگر شهره موسوی نایب‌رییس زنان فدراسیون فوتبال در آن شرکت نمی‌کرد، خود به خود کنار گذاشته می‌شد. شهره موسوی فروردین امسال به اتهام کلاهبرداری در پرونده‌ای با بیش از ۳ هزار شاکی و چند هزار میلیارد تومان پول بازداشت شده بود. موسوی در این مدت یک بار به صورت تصویری از زندان در جلسات هیات‌رییسه شرکت کرد تا سمت خود را از دست ندهد.
روز شنبه شهره موسوی این‌بار نه به صورت آنلاین که به شکلی فیزیکی در ساختمان فدراسیون حضور پیدا کرد. طبق اعلام فدراسیون فوتبال «جلسه هیات‌رییسه فدراسیون فوتبال با حضور مهدی تاج، مهدی محمدنبی، منصور قنبرزاده، شهره موسوی، احسان اصولی، احمدرضا براتی، میرشاد ماجدی، خداداد افشاریان، طهمورث حیدری، محمدرضا ساکت، بهرام رضاییان و داود پرهیزکاری برگزار شد»
حضور شهره موسوی در این جلسه آن‌قدر تعجب آور بود که بلافاصله توجه رسانه‌ها را به خود جلب کرد. موسوی بعد از جلسه نیز بدون اینکه پاسخی به خبرنگاران بدهد ساختمان فدراسیون را ترک کرد. شهره موسوی نگفت چطور از زندان بیرون آمده یا پرونده‌اش به کجا انجامیده. او نگفت آزاد شده یا با قید وثیقه بیرون است یا مرخصی گرفته. موسوی با یک پراید قدیمی که به نظر می‌رسید تاکسی اینترنتی است از آن نقطه دور شد.
از همان زمان تا به این لحظه هیچ‌کدام از مقامات قوه قضاییه نیز در این رابطه اطلاع‌رسانی نکردند. با این حال فرض بر این است که روال قانونی طی شده تا شهره موسوی توانسته در جلسه هیات‌رییسه فدراسیون شرکت کند و بعد هم به تنهایی و بدون مشکل برود پی زندگی‌اش. همان‌طورکه قبلا این ظرفیت برای او مهیا شده بود که بتواند از زندان تماس تصویری بگیرد.
این‌ها به خودی خود مشکلی ندارند، اما همان‌طورکه در ابتدای نوشته آمده، در مقام مقایسه سوال‌برانگیز می‌شوند. به عنوان مثال همان روز شنبه همسر احسان پیربرناش خبرنگار ورزشی و طنزپرداز که چند روز پیش بازداشت شد توییت کرد: «امروز شنبه ۱۴ آبان که احسان برای دومین بار تماس گرفت فهمیدم یک دقیقه خیلی کمتر از آن است که هم صدایش را بشنوم، هم از دلتنگی خودم بگویم و هم تلفن را برسانم به کیان تا بعد از ۷ روز چند ثانیه با پدرش صحبت کند. اطلاع دیگری از وضعیت احسان نداریم.» سایر خانواده‌های بازداشتی‌ها و مخصوصا خبرنگاران هم توییت‌های مشابهی در این چند روز منتشر کرده‌اند از سخت بودن ارتباط‌گیری با عزیزان‌شان و بی‌اطلاعی از وضعیت آنها.
اینکه هم شهره موسوی هم فردی مثل احسان پیربرناش هر دو مرتبط به حوزه ورزش هستند بار احساسی داستان را زیاد می‌کند. در چنین شرایطی و با کنار هم قرار دادن این‌ها هر آدمی ناگزیر می‌شود به پرسیدن این سوال که چه تفاوتی میان شهره موسوی و یک خبرنگار وجود دارد؟ دست‌کم روی کاغذ و از لحاظ افکار عمومی اتهام موسوی خیلی سنگین‌تر از یک خبرنگار است. اتهام موسوی در صورت اثبات، اخلال در نظام اقتصادی کشور است. پس چطور می‌شود که او حتی امکان تماس تصویری با خارج از زندان برای فعالیت کاری را هم دارد، اما به یک خبرنگار تنها فرصت یک مکالمه ۶۰ ثانیه‌ای با اعضای خانواده‌اش داده می‌شود؟ اگر در قانون به خوبی چنین ظرفیت‌هایی وجود دارد که یک فرد بتواند امکان تماس تصویری با بیرون را طبق ضوابط خاص داشته باشد یا حتی بیرون برود تا در جلسه‌ای شرکت کند، چرا این ظرفیت برای همه استفاده نمی‌شود؟ البته هیچ‌کس امروز به دنبال برقراری تماس تصویری با بازداشت‌شده‌ها نیست. خانواده‌ها همین که بتوانند به صورت کامل با عزیزان‌شان ارتباط بگیرند و وضعیت آنها را بدانند خوشحال می‌شوند.
با مساعدتی که قوه قضاییه و سایر مسوولان به شهره موسوی کردند او این فرصت را دارد تا همچنان نایب‌رییس فدراسیون فوتبال بماند. او حالا می‌تواند دست‌کم سه جلسه دیگر در نشست‌های هیات‌رییسه غیبت کند بدون اینکه جایگاهش به خطر بیفتد. تنها اتفاقی که می‌تواند در حال حاضر موسوی را از فدراسیون فوتبال دور کند این است که رسیدگی به پرونده او زودتر تمام شود و با حکم قضایی مجرم شناخته شود. در این صورت او خود به خود کنار خواهد رفت. حال انتظار می‌رود این مساعدت که ضوابطش در قانون هم پیش‌بینی شده در حق سایر بازداشتی‌ها هم صورت بگیرد. برای رفع نگرانی خانواده‌ها و دوستان، برای رفع سوالات و شبهه‌ها و برای اینکه مشخص شود عدالت برای همه انسان‌ها به یک شکل اجرا می‌شود.
