فرارو- "یانان" جایی است که مائو تسه تونگ به طور قطعی و به شکلی خشن بر قدرت عالی‌اش بر حزب کمونیست چین مهر تایید زد. کارشناسان توضیح می‌دهند که چگونه شی به شکل دادن تصویر خود به عنوان تجسم امروزی "رهبر بزرگ" ادامه می‌دهد.
به گزارش فرارو به نقل از گاردین، تحلیلگران می‌گویند که دهه بعدی قدرت "شی جین پینگ" باعث خواهد شد که چین بیشتر به ایدئولوژی مائوتسه تونگ بازگردد. روندی که با سفر (در واقع، به نوعی زیارت) او به شهری دورافتاده که به عنوان مهد انقلاب حزب کمونیست شناخته می‌شود، بر آن مهر تاییدی زده شد.
چند روز پس از آن که "شی جین پینگ" رئیس جمهور چین سومین دوره خود را به عنوان دبیرکل حزب کمونیست چین به دست آورد، اعضای کمیته دائمی دفتر سیاسی تازه منصوب شده‌اش (که بالاترین نهاد تصمیم گیری چین محسوب می‌شود و اکنون مملو از متحدان شی می‌باشد) را به "یانان" در شانشی استانی در شمال غربی چین برد؛ جایی که حزب کمونیست چین در بحبوحه جنگ‌های داخلی از ۱۹۳۵ تا ۱۹۴۸ میلادی عقب نشینی کرد و قدرت خود را بازسازی نمود.
یانان جایی است که مائو قدرت عالی خود را در حزب کمونیست ایجاد نمود. به نقل از تلویزیون دولتی شی جین پینگ تاکید کرد که حزب در روستای یانان چگونه با اتکا به سیاست‌های مائو و نظراتش از محاصره نظامی اقتصادی جان سالم به در برد. تحلیلگران می‌گویند که شی جین پینگ در تبلیغات سفر خود به "مکه سرخ" وضعیت فعلی خود را به عنوان وارث سیاسی مائو تسه تونگ نشان داده و بازگشت چین به ایدئولوژی‌های کمونیستی را اعلام کرده است.
چن دائویین، دانشیار سابق دانشگاه علوم سیاسی و حقوق شانگ‌های می‌گوید: «شی ژن "سرخ" بودن خود را نشان داد و این که وارث جزم گرایی ایدئولوژیک است».
هو پینگ، تحلیلگر سیاسی در ایالات متحده که دوره انقلاب فرهنگی چین را بخاطر دارد می‌گوید: «یانان جایی بود که "خورشید سرخ" طلوع کرد. جایی که مائو قدرت عالی خود را ایجاد کرد. سفر شی نه تنها درودی به مائو بود بلکه نمایشی بود مبنی بر آن که شی خود آن خورشید سرخ تازه طلوع کرده در آسمان چین است».
بازدید از یانان با ۱۰ سال پیش زمانی که شی برای اولین بار به قدرت رسید در تضاد کامل بود. او در آن زمان از "شنژن" شهر پررونق هم مرز با هنگ کنگ، بازدید کرد که به طور گسترده به عنوان ادای احترام به سیاست "اصلاحات و گشایش" تحت رهبری "دنگ شیائوپینگ" رئیس جمهور اسبق چین تعبیر شده بود. دنگ شیائوپینگ پس از کشتار میدان تیان آنمن از سفر خود به جنوب چین در سال ۱۹۹۲ میلادی برای نمایش تعهدش به اجرای اصلاحات اقتصادی استفاده کرد. این در حالیست که یانان جایی بود که مائو کارزار به اصطلاح "اصلاح"، اما در واقع، "یکسوسازی" خود را در فاصله سال‌های ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۴ میلادی راه اندازی کرد تا از طریق پاکسازی رقبای سیاسی‌اش و القای جزم‌های مارکسیست - لنینیستی صفوف را "پاکسازی" کند. در جریان آن کارزار اعضای حزب تحت تمرین‌های "شکل‌دهی مجدد فکر" و "انضباط حزبی مشت آهنین" قرار گرفتند.
شی از محل برگزاری هفتمین کنگره حزب در سال ۱۹۴۵ میلادی بازدید کرد. او در جریان این بازدید گفت که کنگره نشان دهنده ایجاد "بلوغ" سیاسی، ایدئولوژیک و سازمانی حزب است و کارزار یکسوسازی را برای "اتحاد حزب تحت پرچم مائو تسه تونگ" مورد ارزیابی قرار داد.
پروفسور "میشل بونین" از مدرسه عالی علوم اجتماعی می‌گوید که این اولین کنگره در چین بود که براساس یک مدل استالینیستی و تمامیت خواهانه برگزار می‌شد و تحت رهبری یک رهبر با موقعیتی خداگونه متحد شد که اندیشه او تنها ایدئولوژی هدایت کننده حزب بود.
او می‌افزاید: «این دقیقا همان چیزی است که مبلغان شی برای سالیان متمادی تبلیغ کرده‌اند. شی کارزار "یکسوسازی" تحت رهبری مائو را مثبت قلمداد کرد در حالی که این موضوع را نادیده گرفت که آن کارزار افراطی‌ترین اشکال شستشوی مغزی، شکار مخالفان و شکنجه روحی و جسمی را به همراه داشت و منجر به "وحدت مبتنی بر وحشت محض" شد».
تحلیلگران می‌گویند که موضع شی در حمایت از راه مائو در طول دهه در قدرت بودن شکل گرفته است، اما در چند سال گذشته به طور فزاینده‌ای آشکارتر شده است. چند ماه پس از به قدرت رسیدن شی یک فرمان داخلی حزبی معروف به سند شماره ۹ به کادر‌ها دستور داد تا با هفت نفوذ ظاهرا خرابکارانه مقابله کنند. این موارد "دموکراسی مبتنی بر قوانین اساسی غربی"، "ارزش‌های جهانشمول"، حقوق بشر، مفاهیم غربی، چون استقلال رسانه‌ها و مشارکت مدنی را شامل می‌شدند.
شی در سال ۲۰۱۳ میلادی زمانی که اعلام کرد "۳۰ سال اصلاحات و گشایش نمی‌تواند ۳۰ سال پیش از آن را نفی کند" حمایت خود از دوران مائو و بدبینی نسبت به اصلاحات دنگ را نشان داد.
سلطنت شی جین پینگ هم چنین شاهد تشدید کنترل ایدئولوژیک و سرکوب گسترده صد‌ها مخالف، فعال، پژوهشگران لیبرال، روزنامه نگاران و وکلا با طرح اتهاماتی، چون تلاش برای براندازی رژیم یا امنیت عمومی بوده است.
"دائویین" می‌گوید: «برای درک آرمان‌ها و اهداف شی برای آینده باید به دنبال سرنخ‌هایی در پنج سال گذشته باشیم. در پنج سال گذشته، او سیاست‌های مائو را دوباره بسته بندی کرده و سه دهه تحت رهبری مائو را را مورد تاکید قرار داده است. در بیستمین کنگره حزب، شی به طور کامل قدرت مطلق اش را تثبیت کرد و خود را با مائو همسان ساخت».
همان طور که مائو موقعیت عالی خود را در حزب از طریق حذف رقبا در کارزار یکسو سازی تثبیت کرد شی نیز دشمنان خود را در جریان کارزار‌های ضد فساد حذف کرده است. در کنگره اخیر حزب، شی کمیته دائمی دفتر سیاسی را به متحدان‌اش واگذار کرد و تمام رقبای خود را در جناح اتحادیه جوانان کمونیست حزب کنار گذاشت.
در حالی که مائو به اسلاف‌اش حمله می‌کرد تا اقتدار خود را اثبات کند شی نیز ژست‌های مشابهی از حملات پنهان به سیاست‌های اصلاحی پیشینیان‌اش تا اخراج "هو جین تائو" دبیرکل سابق حزب از کنگره گرفته است. او حتی نشان داد که از همان مسائلی که مائو در یانان با آن روبرو بود آزارش می‌دهد این که چگونه حزب کمونیست می‌تواند از سرنوشت فروپاشی در الگوی چرخه‌ای ظهور و سقوط سلسله‌ها اجتناب ورزد. در حالی که پاسخ مائو "اجازه دادن به مردم برای نظارت بر دولت" بود شی راه حل جدیدی ارائه کرد: «خویش انقلابی" حزب برای حفظ "خلوص" و تضمین حکومت ابدی حزب».
در مقاله‌ای در ماه ژوئن در روزنامه "خلق" ارگان حزب کمونیست چین آمده بود: «مسئله کلیدی که ذهن شی جین پینگ را به خود مشغول می‌کند این است که چگونه یک حزب سیاسی مارکسیست حاکم طولانی مدت بسازیم».
"هو پینگ" می‌گوید در طول این روند شی در سالیان آینده به طور فزاینده‌ای به ادامه دهنده راه و روش مائو تبدیل خواهد شد و آن را احیا می‌کند.
اگرچه شی در سخنرانی کنگره خود از "مدرنیزاسیون" به عنوان هدف یاد کرد تحلیلگران می‌گویند شی امنیت ملی را بیش از دغدغه‌های اقتصادی در اولویت دستورکار خود قرار داده است.
"ویلی لام" کارشناس ارشد بنیاد جیمز تاون در واشنگتن معتقد است که شی ۱۱ نوع امنیت ملی از جمله سیاسی و سرزمینی را طبقه بندی کرده است. او می‌گوید: «از دید شی اگر توسعه اقتصادی قادر باشد، امنیت ملی را به خطر بیندازد، امنیت ملی حق تقدم خواهد داشت».
"وو گوگوانگ" کارشناس چین در دانشگاه استنفورد که در دهه ۱۹۸۰ میلادی یکی از اعضای گروه سیاستگذاری مرکزی حزب کمونیست در مورد اصلاحات سیاسی بود می‌گوید که بیستمین کنگره حزب کمونیست چین پایانی بر کارزار "اصلاحات و گشایش" دنگ شیائوپینگ بود.
او می‌افزاید: «توسعه اقتصادی هم چنان می‌تواند برای رهبری شی مهم باشد، اما تنها با این پیش شرط که ثروت توسط رژیم کنترل شود و ارتباطات اقتصادی خارجی در خدمت اهداف غیراقتصادی رژیم از حمله اهداف سیاسی، ایدئولوژیک، نظامی، ملی گرایانه باشند».
