بیماری پریودنتال یا بیماری لثه یکی از علل شایع بوی بد دهان، لق شدن دندان‌ها و جویدن دردناک است. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ایالات‌متحده (CDC) هشدار می‌دهد که اگر این بیماری درمان نشود، می‌تواند منجر به تحلیل لثه یا حتی از دست دادن دندان شود.
به گزارش ایسنا به نقل از هلث، در این تحقیق از بیماری پریودنتیت صحبت شده که از انواع شدیدتر بیماری پریودنتال است و تقریباً نیمی از بزرگسالان بالای ۳۰ سال در ایالات‌متحده را تحت تأثیر قرار می‌دهد. ژنژیویت نیز شکل خفیف‌تر بیماری پریودنتال، ممکن است باعث تورم یا خونریزی لثه شود، اما می‌توان با مراقبت صحیح از دهان و دندان آن را معکوس کرد.
این مرکز می‌گوید که هر دو شکل بیماری لثه حاصل التهاب هستند. با گذشت زمان، باکتری‌های دهان ممکن است لثه‌ها را آلوده کرده و باعث ایجاد پلاک شوند. پلاک درمان نشده می‌تواند در کمتر از ۴۸ ساعت سخت شود و ماده‌ای سخت به نام تارتار را تشکیل دهد. در دراز مدت، پلاک دندانی و جرم دندان ممکن است باعث التهاب لثه شود، بیماری که می‌تواند به پریودنتیت تبدیل شود.
استرس، سیگار کشیدن و مواد پرکننده آسیب‌دیده فقط اوضاع را بدتر می‌کنند. همین امر در مورد برخی شرایط و دارو‌ها نیز صدق می‌کند. به عنوان مثال، افراد مبتلا به دیابت کنترل نشده بیشتر از افراد سالم به بیماری لثه مبتلا می‌شوند. به نظر می‌رسد چاقی نیز در این مورد نقش داشته باشد، اما راه‌هایی برای کاهش تأثیر آن بر دندان‌ها و لثه‌ها وجود دارد.
نتایج تحقیق سال ۲۰۲۰ منتشر شده در نشریه پیشرفت‌های درمانی در غدد درون‌ریز و متابولیسم گزارش می‌دهد که چاقی معمولاً با بیماری قلبی، دیابت، اختلالات گوارشی و مشکلات کبدی مرتبط است.
همانطور که دانشمندان خاطرنشان کردند، بافت چربی بیش از حد، باعث التهاب می‌شود و بر قلب، کلیه‌ها، کبد و سایر اندام‌های حیاتی تأثیر می‌گذارد.
مطالعه اخیر ارائه شده در مجله تحقیقات دندانپزشکی نشان می‌دهد که التهاب ناشی از چاقی نیز ممکن است در ابتلا به بیماری پریودنتال کمک‌کننده باشد.
محققان دریافتند موش‌هایی که از رژیم غذایی پرچرب تغذیه می‌کردند، در مقایسه با موش‌هایی که رژیم غذایی کم‌چرب داشتند، به دلیل افزایش وزن، التهاب بیشتری را تجربه کردند. تعداد سلول‌های سرکوب کننده مشتق از میلوئید (MDSC) در بدن آن‌ها نیز افزایش یافت.
این سلول‌ها عملکرد سیستم ایمنی را تنظیم می‌کنند و می‌توانند در پاسخ به سرطان، عفونت یا التهاب گسترش پیدا کنند. برخی از آن‌ها می‌توانند به استئوکلاست تبدیل شوند، نوعی سلول که ممکن است بر تراکم و حجم استخوان تأثیر بگذارد. به گفته مجله تحقیقات دندانپزشکی، آن‌ها پتانسیل تشدید بیماری لثه و تخریب استخوان‌های نگهدارنده دندان را دارند.
چندین مطالعه دیگر نیز ارتباط بین چاقی و بیماری لثه را تایید می‌کنند. این ارتباط ممکن است به دلیل التهاب مزمن، مقاومت به انسولین، استرس اکسیداتیو و سایر عوارض چاقی باشد.
علاوه بر این، اضافه وزن بدن می‌تواند منجر به دیابت شود که یک عامل خطر برای بیماری پریودنتال است. از جنبه مثبت، می‌توان با کاهش وزن اضافی و مراقبت بهتر از دندان‌ها و لثه‌ها از این عوارض جلوگیری یا آن‌ها را معکوس کرد.
