محققان دانشگاه "راتگرز" آمریکا در مطالعه اخیرشان اظهار کرده‌اند، افراد بی‌خواب بیشتر از افرادی که به موقع می‌خوابند در معرض خطر ابتلا به دیابت و بیماری قلبی قرار دارند.
به گزارش ایسنا و به نقل از اس اف، تا دیروقت بیدار ماندن می‌تواند سرگرم کننده باشد، اما نتایج یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که می‌تواند برای قلب و سلامت کلی شما نیز مضر باشد. محققان دریافته‌اند افرادی که شب‌ها تا دیروقت بیدار می‌مانند نسبت به افرادی که زود به رختخواب می‌روند و زود از خواب بیدار می‌شوند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ یا بیماری قلبی هستند.
محققان نه تنها متوجه شدند که افراد شب زنده دار نسبت به افراد سحرخیز فعالیت کمتری دارند، بلکه متوجه شدند که این افراد حساسیت کمتری به انسولین دارند که هر دو این موارد به عنوان عوامل پیش‌بینی کننده دیابت نوع ۲ و بیماری‌های قلبی عروقی عمل می‌کنند.
یافته‌های این مطالعه همچنین نشان داد بدن کسانی که شب‌ها تا دیر وقت بیدار می‌مانند، در استفاده از چربی برای انرژی عملکرد خوبی ندارد و این چربی می‌تواند در بدن تجمع پیدا کند و در نتیجه خطر بیماری‌های ذکر شده را افزایش دهد. در همین حال، به نظر می‌رسد که افراد سحرخیز برای کسب انرژی بیشتر به چربی متکی هستند و در طول روز نیز فعال‌تر هستند.
محققان دانشگاه راتگرز شرکت کنندگان را بر اساس "کرونوتایپ" (chronotype) به دو گروه شب زنده دار و سحرخیز تقسیم کردند. محققان این مطالعه از تصویربرداری پیشرفته استفاده کردند و توده بدن و ترکیب بدن و حساسیت افراد به انسولین را ارزیابی کردند و متابولیسم چربی و کربوهیدرات آن‌ها را نیز با استفاده از نمونه‌های تنفسی برای روند خواب هر شرکت‌کننده استفاده کردند.
این تیم طی یک هفته شرکت کنندگان را زیر نظر گرفتند تا الگو‌های فعالیت روزانه آن‌ها را مشخص کنند.
برای به حداقل رساندن رژیم‌های غذایی که بر نتایج تاثیر می‌گذارند، نویسندگان مطالعه همچنین از گروه‌ها خواسته‌اند که رژیم‌های غذایی کنترل‌شده از لحاظ کالری و تغذیه را دنبال کنند و یک شب را نیز غذا نخورند.
محققان هر گروه را در حالت استراحت قبل از انجام دو جلسه ورزش ۱۵ دقیقه‌ای روی تردمیل، یکی با شدت متوسط و دیگری با شدت بالا، آزمایش کردند.
دانشمندان دریافتند که افراد سحرخیز چه در زمان استراحت و چه در حین ورزش، از چربی بیشتری برای انرژی استفاده می‌کنند. آن‌ها همچنین حساسیت بیشتری به انسولین داشتند.
در همین حال، افراد شب زنده دار به انسولین مقاوم بودند و بدن آن‌ها به انسولین بیشتری برای کاهش سطح گلوکز خون نیاز داشت. بدن افراد بی خواب نیز کربوهیدرات‌ها را به عنوان منبع انرژی خود به جای چربی ترجیح می‌دهد. تفاوت در متابولیسم چربی بین افراد این دو گروه نشان می‌دهد که ریتم شبانه روزی بدن ما (چرخه بیداری/خواب) می‌تواند بر نحوه استفاده بدن از انسولین تأثیر بگذارد.
پروفسور استیون مالین، نویسنده ارشد این مطالعه از دانشگاه راتگرز گفت: این مشاهدات درک ما را از اینکه چگونه ریتم‌های شبانه‌روزی بدنمان بر سلامت ما تأثیر می‌گذارد، افزایش می‌دهد. تحقیقات بیشتری برای بررسی این ارتباط نیاز است.
