حصار و ورودی یک بنای ساسانی در جریان کاوش در تپه «زروبند ۲» در اراک آشکار شد.
به گزارش ایسنا، محمدرضا نعمتی ـ سرپرست هیأت باستان‌شناسی محوطه داوودآباد در این‌باره گفت: کاوش تپه «زروبند ۲» از محوطه داودآباد، با هدف مطالعه لایه‌ها و توالی فرهنگی، مشخص کردن وضعیت تپه از نظر آثار و بقایای معماری و تعیین کارکرد بنای موجود در آن، با مجوز پژوهشگاه و حمایت مالی اداره کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان مرکزی انجام شد. پس از یک ماه کاوش در این تپه، بخشی از حصار و ورودی یک بنای ساسانی به دست آمد.
او افزود: دیوار‌های حصار شامل دو دیوار ضخیم به موازات هم و به عرض ۱۲۵ سانتیمتر و راهرویی است که در حد فاصل این دو دیوار قرار دارد. دیوار‌های این بنا از خشت‌هایی به ابعاد ۱۲×۴۰×۴۰ و ۱۲×۵۴×۵۴ سانتیمتر با ملات گِل به رنگ سفید ساخته شده‌اند. خشت‌های به‌کار رفته در دیوار‌ها نیز از خاک محل تهیه شده و اغلب دارای کیفیت پایین و به رنگ مایل به سفید و قرمز روشن است که مقدار زیادی شن درشت و سنگ ریزه دارند.
عضو هیأت علمی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری گفت: تمام سطح دیوار‌ها و کف راهرو با گچ اندود شده است و در قسمت شرقی ترانشه از طریق یک ورودی، راهرو به یک برج بیضوی شکل منتهی می‌شود که بخش‌هایی از سقف گهواره‌ای آن با تاق ضربی، سالم باقی مانده است.
این باستان‌شناس اضافه کرد: خشت‌های به کار رفته در برج به ابعاد ۱۲×۳۴×۳۴ سانتیمتر و کوچک‌تر از خشت‌های دیوار‌ها هستند و به منظور استحکام دیوار برج بخش بیرونی آن با چینه‌ای به رنگ مایل به سفید پر شده است.
سرپرست هیأت باستان‌شناسی زروبند۲ با بیان این‌که این بنا روی صفه‌ای از چینه بنا شده است که یک متر از سطح دشت ارتفاع دارد، گفت: با توجه به تصاویر هوایی و توپوگرافی، تپه حصار و برج مکشوفه بخش غربی ورودی به بنا بوده و احتمالا بخش شرقی ورودی نیز به همین شکل است.
این باستان‌شناس اظهارکرد: با توجه به ترک آگاهانه این بنا در کاوش‌های انجام شده، اشیاء و یافته‌های سالمی به‌دست نیامد و مهمترین یافته این فصل بقایای یک مجمر سفالی است که در سطح بدنه بیرونی آن تزئینات کنده زیادی وجود دارد. علاوه‌براین تعدادی شاخ قوچ، استخوان‌های مربوط به گراز، قاپ مخصوص بازی، ابزار‌های سنگی و تعدادی زیادی قطعات سفال به‌دست آمد.
او در نتیجه این کاوش گفت: براساس لایه‌نگاری انجام شده و شواهد به‌دست آمده این تپه، تک دوره و مربوط به دوره ساسانی است که در اواخر این دوره و اوایل دوره اسلامی با خشت، چینه و خاک پر شده و به طور کامل متروک شده است.
روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری به نقل از این باستان‌شناس اعلام کرد: با توجه به یافته‌های معماری و شواهد موجود، این بنا مسکونی نبوده و به نظر می‌رسد که بنایی با کارکرد مذهبی باشد.
نعمتی گفت: با توجه به موقعیت جغرافیایی این اثر، ادامه این کاوش‌ها می‌تواند اطلاعات تازه‌ای از دوره ساسانی شرق زاگرس و فلات مرکزی ایران و کارکرد قطعی بنا حاصل کند. از طرفی، با وجود سالم ماندن بنا، کاوش آن می‌تواند کمک زیادی به حضور گردشگران در منطقه کند.
محوطه داوودآباد در چهار و نیم کیلومتری شمال‌غرب شهر داودآباد از توابع شهرستان اراک و در میان زمین‌های کشاورزی و چهار رشته قنات قرار گرفته است. در ۴۰۰ متری شرق این تپه، محوطه‌ای بزرگ به مساحت تقریبی ۶۰ هکتار وجود دارد که دارای آثاری از دوره ساسانی تا اواسط دوره اسلامی است. این تپه در تاریخ ۱۸/۲/۱۳۸۷ با شماره ۱۳۸۷ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
