فرارو- هر نوع فعالیت ورزشی برای شما خوب است، اما انجام تمرینات گروهی میتواند برایتان مفیدتر باشد.
آیا دوست دارید خودتان به ورزشگاه، پیادهروی و جاده بروید؟ یا در یک کلاس تناسباندام گروهی شلوغ و با حرکتها و ریتم تنفسی هماهنگ با دیگران پیشرفت میکنید؟
به گزارش فرارو، مهم نیست به چه نوع تمرینی گرایش دارید، درهرحال هیچ بهانهای برای نداشتن تحرک فیزیکی وجود ندارد. اما تحقیقات نشان میدهد اگر بهتنهایی ورزش میکنید، ممکن است برخی مزایای سلامتی تمرینات گروهی را از دست بدهید.
مدتهاست مشخصشده است که ورزش فواید بسیاری برای سلامت روان ازجمله بهبود خواب و خلقوخو، تقویت میل جنسی و افزایش سطح انرژی و هوشیاری ذهنی دارد.
در یک مطالعه جدید، محققان به بررسی این موضوع پرداختهاند که آیا ورزش گروهی میتواند به دانشجویان پزشکی، گروهی با استرس بالا که احتمالاً میتوانند تمرینات منظمی داشته باشند، کمک کند.
برای این تحقیق، 69 دانشجوی پزشکی به یکی از سه گروه ورزشی پیوستند. یک گروه حداقل یکبار در هفته یک برنامه تمرینی 30 دقیقهای تقویت ناحیه مرکزی و تناسباندام عملکردی گروهی را همراه با تمرینات اضافی در صورت تمایل انجام دادند. گروه دیگر ورزشکاران انفرادی بودند که حداقل دو بار در هفته بهتنهایی یا با حداکثر دو شریک ورزش میکردند. در گروه آخر، دانشجویان ورزش دیگری جز پیادهروی یا دوچرخهسواری برای رسیدن بهجایی که در نظر داشتند بروند، انجام ندادند.
محققان سطح استرس و کیفیت زندگی دانشجویان را ازلحاظ ذهنی، فیزیکی و عاطفی، در شروع مطالعه و هر چهار هفته یکبار اندازهگیری میکردند. همه دانشجویان موردمطالعه تقریباً در یک سطح این آزمایش روانی آغاز کردند.
پس از 12 هفته، ورزشکارانی که بهصورت گروهی تمرین میکردند شاهد بهبود در هر سه نوع کیفیت زندگی و همچنین کاهش سطح استرس خود بودند. در مقابل حتی اگر ورزشکاران انفرادی هر هفته یک ساعت بیشتر از ورزشکاران گروهی ورزش میکردند، فقط کیفیت ذهنی زندگیشان بهبود مییافت. برای گروه آخر، نه سطح استرس و نه کیفیت زندگی تا پایان مطالعه چندان تغییر نکرده بود.
البته این مطالعه دارای محدودیتهایی ازجمله اندازه کوچک جمعیت موردمطالعه و تنها بررسی دانشجویان پزشکی بود.
همچنین به دانشجویان اجازه دادهشده بود که گروه ورزشی خود را انتخاب کنند، بنابراین ممکن است تفاوتهای فیزیکی یا شخصیتی بین تمرین کنندگان گروهی و انفرادی وجود داشته باشد که میتواند بر نتایج تأثیر بگذارد. باآنکه نتایج را باید بااحتیاط به کاربرد اما این تحقیق به قدرت کار کردن گروهی اشاره دارد.
تمرین کردن هماهنگ
تحقیقات دیگری بر تأثیر ورزش گروهی - بهویژه تمرینات هماهنگ - بر پیوند اجتماعی، آستانه تحمل درد و عملکرد ورزشی متمرکز شده است. بهمنظور مطالعهای در سال 2013 توسط مجله بینالمللی روانشناسی ورزش و نرمش، محققان افرادی را استخدام کردند تا به مدت 45 دقیقه با استفاده از دستگاههای قایقرانی ورزش کنند.
پس از پایان جلسه، افرادی که بهصورت گروهی پارو میزدند و حرکات خود را هماهنگ انجام میدادند در مقایسه با قایقرانان انفرادی آستانه تحمل درد بالاتری داشتند. تحمل درد چه در تمرین با همتیمیها و چه با غریبهها، افزایش مییابد.
محققان بر این باورند که افزایش آستانه تحمل درد ممکن است ناشی از ترشح بیشتر اندورفین - هورمون احساس خوب - به دلیل هماهنگی افراد در حین ورزش با یکدیگر باشد.
این نوع حرکات هماهنگ بهعنوان همزمانی رفتاری شناخته میشود. همچنین میتواند در طول فعالیتهای گروهی دیگر مانند بازی، مراسم مذهبی و رقص رخ دهد و بعلاوه ممکن است عملکرد شما را افزایش دهد، بهخصوص اگر از قبل با افراد دیگر در گروه ارتباط نزدیکی دارید.
بر اساس مطالعهای در سال 2015، محققان دریافتند بازیکنان راگبی که در حین گرم کردن حرکات خود را با یکدیگر هماهنگ میکنند، در آزمون استقامتی بعدی عملکرد بهتری دارند. این ورزشکاران از پیش نیز اعضای نزدیک یک تیم راگبی بودند. محققان بر این باورند که حرکات هماهنگ در حین گرم کردن، پیوندهای اجتماعی موجود بین افراد را تقویت میکند. آنها میگویند که ممکن است این امر درک ورزشکاران از درد و ناراحتی مرتبط با خستگی را تغییر داده باشد ... این موضوع به شرکتکنندگان اجازه میدهد تا بیشتر به خود فشار بیاورند و عملکرد بهتری داشته باشند.
بنابراین هنگامیکه با دوچرخهسواران دیگری احاطه میشوید که همگام با ضربآهنگهای ثابت رکاب میزنند، یا در یک رقص هماهنگ، ممکن است بتوانید از قدرت همگامی استفاده کنید.
همه کلاسهای گروهی یکسان نیستند
پل استبروکس، استاد بهداشت رفتاری در مرکز پزشکی دانشگاه نبراسکا، دریافته است که زمینه ورزشی میزان تأثیر آن بر کیفیت زندگی، تعاملات اجتماعی، فواید فیزیکی و افرادی که به تمرینات خود پایبند هستند را شکل میدهد.
استبروکس و همکارانش طی یک بررسی در سال 2006، 44 مطالعه قبلی را بازنگری کردند که مزایای حاصل از زمینههای مختلف ورزشی را مقایسه کرده بودند.
این زمینهها شامل تمرینات خانگی، بهتنهایی یا در تماس با یک متخصص بهداشت، کلاسهای تمرینی استاندارد و کلاسهای گروهی واقعی که در آنها تکنیک های خاصی برای افزایش پیوند اجتماعی میان افراد حاضر در کلاس وجود داشت.
کلاسهای گروهی مزایای بسیار بیشتری در برداشتند. کلاسهای تمرینی استاندارد بدون اعضای جدید شبیه تمرینات خانگی به کمک یک متخصص بود. تنها در خانه تمرین کردن هم در رتبه آخر قرار داشت.
به باور محققان و متخصصان سلامت بهطورکلی هرچه افراد تماس یا حمایت اجتماعی بیشتری در طول ورزش داشته باشند از مزایای بیشتری بهرهمند خواهند شد.
استبروکس معتقد است کلاسهای تناسباندام مبتنی بر گروه معمولاً زمانی مؤثرتر هستند که از استراتژیهای پویایی گروهی استفاده کنند. این امر شامل تعیین اهداف گروهی، به اشتراک گذاشتن بازخوردها، صحبت با سایر افراد در کلاس، استفاده از رقابت دوستانه و ترکیب فعالیتهایی است که به افراد کمک میکند احساس کنند بخشی از چیزی هستند - احساس متمایز بودن، میگردد. ممکن است همه این شرایط را در هر کلاس ورزشی پیدا نکنید.
استبروکس میگوید این شرایط معمولاً در بیشتر کلاسهای تناسباندام گروهی صدق نمیکند، جایی که افراد حاضر میشوند، یک مربی را دنبال میکنند، زیاد با یکدیگر صحبت نمیکنند و سپس آنجا را ترک میکنند.
اگرچه کلاسهای تناسباندام گروهی ممکن است مزایای بیشتری به همراه داشته باشد، اما همه افراد اهل یک نوع کلاس بدنسازی، ایروبیک یا کلاس یوگا قدرت نیستند.
نتایج یک مطالعه نشان میدهد که برونگراها بیشتر از افراد درونگرا فعالیتهای بدنی مبتنی بر گروه و با شدت بالا را ترجیح میدهند که البته جای تعجب ندارد.
افراد درونگرایی هستند که یوگای گروهی تدریس میکنند اما خود تقریباً هیچوقت در کلاسهای گروهی شرکت نکردهاند. آنها ترجیح میدهند بهتنهایی در خانه تمرین کنند زیرا اغلب برایشان یوگا در مورد تنهایی و رفتن به درون است - مانند یک درونگرای واقعی.
اما برای دیگران یوگا میتواند بیشتر در مورد اجتماع و پیوند اجتماعی باشد.
درنهایت، فعال ماندن بهتر از بیتحرکی است؛ بنابراین آن فعالیت بدنی که دوست دارید انجام دهید را پیدا کنید و به آن پایبند باشید - چه اینکه در یک کلاس تناسباندام شرکت کنید یا بهتنهایی در طبیعت گشتوگذار کنید.
منبع: healthline