سریال «پیشنهاد»؛ پیشنهادی جذاب از طرف «پدرخوانده»

یکی از معروفترین جمله‌های فیلم «پدرخوانده» این است: «پیشنهادی میدم که نتونه رد کنه». حالا سریال «پیشنهاد» (The Offer) با حال و هوایی شاداب و طنزآمیز ما را به دل ماجرا‌هایی می‌برد که در جریان ساخته شدن آن فیلم ماندگار اتفاق افتاد. این «پیشنهاد» از همان‌هایی است که نمی‌شود ردش کرد.

تاریخ انتشار: ۱۳:۳۳ - ۱۶ خرداد ۱۴۰۱

فرارو- «پدرخوانده» یکی از معروفترین و دیدنی‌ترین آثار تاریخ سینماست. اما شاید تا حالا نمی‌دانستید که ماجرای ساخته شدن این فیلم هم حکایت شنیدنی و جذابی برای خودش دارد. حالا همان کمپانی تولیدکنندۀ فیلم (پارامونت) سریالی دربارۀ ماجرا‌های ساختن این اثر ماندگار ساخته است؛ سریالی که در مجموع نظرات منتقدان را خیلی به خودش جلب نکرده، اما مخاطبان عام آن را به شدت پسندیده‌اند.

به گزارش فرارو؛ قهرمان اصلی سریال آلبرت رادی (تهیه‌کنندۀ فیلم «پدرخوانده») است که نقشش را مایلز تلر بازی می‌کند. داستان سریال متمرکز بر تلاش رادی برای غلبه بر مشکلات عجیب و غریبی است که سر راه ساختن فیلم قرار دارد. مهم‌ترین مشکلی که این وسط وجود دارد مخالفت مافیا و سنگ‌اندازی‌های آن‌ها است. وقتی ماریو پوزو رمان خودش با عنوان «پدرخوانده» را منتشر کرد، باند‌های مافیایی ایتالیایی‌های ساکن آمریکا این را یک جور خیانت و توهین به خودشان تلقی کردند و وقتی فهمیدند قرار است که فیلمی هم از روی این رمان ساخته شود سعی کردند هر طور که شده جلوی آن را بگیرند.

اما این تنها مشکل آلبرت رادی نبود. او علاوه بر مافیا باید با روسای کمپانی هم بر سر خیلی چیز‌ها مثل انتخاب فیلمنامه‌نویس و بازیگر و حتی محل فیلمبرداری کلنجار می‌رفت. اما رادی مصمم بود که این کار را انجام بدهد، چون پروژۀ قبلی‌اش شکست خورده بود و یک شکست دیگر می‌توانست به معنی از دست دادن کارش باشد.

سریال «پیشنهاد» در سایت راتن‌تومیتوز از منتقدان نمرۀ نسبتا ضعیف ۵۰ و از بینندگان نمرۀ عالی ۹۶ را گرفته است. در سایت Imdb هم این سریال از مجموع نزدیک به شش هزار نظر امتیاز خوب ۸.۶/۱۰ را گرفته است. شاید آن چیزی که باعث نگاه منفی منتقدان شده مقایسۀ سریال با خود فیلم است؛ بعضی از آن‌ها پیشنهاد کرده‌اند که بهتر است بینندگان به جای سریال یک بار دیگر خود فیلم را ببینند. این مقایسه شاید قابل درک باشد، اما اصلا منطقی نیست. این سریال هویت و داستان خاص خودش را دارد و اتفاقا داستانش را بسیار جذاب و مفرح و دیدنی روایت کرده است.

مهمترین ویژگی مثبت این سریال بازی‌های آن است. تقریبا همۀ بازی‌ها درخشان هستند و هیچ شخصیتی نیست که دلتان نخواهد بیشتر و بیشتر او را ببینید. اما این وسط قطعا مایلز تلر از بقیه یک سر و گردن بالاتر است. او سرسختی و مصمم بودن آلبرت رادی را خیلی باورپذیر و همدلی‌برانگیز به تصویر کشیده و ارتباطش با هر کدام از شخصیت‌های سریال (از جمله اعضای مافیا، روسای شرکت، دست‌اندرکاران فیلم و همسرش) کاملا متناسب و دوست‌داشتنی است.

این سریال دو جور «ستاره» دارد؛ یکی ستاره‌هایی که در سریال بازی می‌کنند و یکی ستاره‌هایی که شخصیتشان در سریال نشان داده می‌شود. یکی از جذابیت‌های سریال همین است که ما مثلا جاستین چمبرز را در نقش مارلون براندو یا آنتونی ایپولیتو را در نقش آل پاچینو می‌بینیم و یا سر و کله زدن‌های فرانسیس فورد کاپولا و ماریو پوزو را موقع نوشتن فیلمنامه تماشا می‌کنیم؛ در حالی که همۀ این‌ها این بار نه در یک دنیای تیره و تار گانگستری بلکه با حال و هوایی تقریبا طنزآمیز و در دنیای بریز و بپاش‌ها و عیش و نوش‌های هالیوودی اتفاق می‌افتد.

فضای سریال کاملا شوخ و شاداب است و این تقریبا در همۀ بازی‌ها و دیالوگ‌های فیلم جریان دارد. شاید بعضی از منتقدان از این حال و هوا خوششان نیامده باشد (مثلا منتقد «ایندین اکسپرس» از اینکه کاپولا در این سریال مثل یک دلقک نشان داده شده انتقاد کرده است)، اما باید توجه کرد که جذابیت سریال یک چیز است و مطابقتش با واقعیت تاریخی یک چیز دیگر. شاید شخصیت کاپولا آن چیزی نبوده که در این سریال هست؛ اما کاپولای این سریال قطعا یک شخصیت دوست‌داشتنی و جذاب است که در کنار سایر شخصیت‌ها ما را مشتاق می‌کند که بعد از تماشای هر قسمت بلافاصله به سراغ قسمت بعدی برویم.

دانلود

فیلم اصلی