گریه نوزاد چه زمانی کاهش می‌یابد؟

پژوهشگران دانمارکی، دو مدل ریاضی ابداع کرده‌اند که ایده‌های کنونی مربوط به کاهش گریه نوزاد را به چالش می‌کشند.

به گزارش ایسنا و به نقل از ساینس دیلی، اگر پدر و مادری هستید که در مورد توقف گریه نوزاد خود در گوگل جستجو می‌کنید، یک پژوهش جدید می‌تواند به شما پاسخ دهد.

بسیاری از بازدیدکنندگان گوگل، شما را به یک پژوهش قدیمی ارجاع می‌دهند که نتیجه می‌گیرد گریه نوزادان معمولا در حدود ۶ هفتگی به اوج خود می‌رسد، پس از آن به صورت قابل توجهی کاهش می‌یابد و پس از سه ماه در سطح پایینی ثابت می‌شود.

والدین ممکن است با مراجعه به این روند که معمولا با عنوان "منحنی گریه" شناخته می‌شود، انتظار داشته باشند که نوزاد پس از اوج ابتدایی گریه، با شدت کمتری گریه کند. با وجود این، یک پژوهش جدید که در دانمارک انجام شده است، الگوی منحنی گریه را با ادغام داده‌های به دست آمده از ۱۷ کشور گوناگون به چالش می‌کشد.

"کریستین پارسونز" (Christine Parsons)، پژوهشگر بخش پزشکی بالینی "دانشگاه آرهوس" (Aarhus University) دانمارک، گفت: ما دو مدل ریاضی ابداع کرده‌ایم که داده‌های موجود را به طور منطقی نشان می‌دهند. هیچ کدام از آن‌ها نشان نمی‌دهند که مدت زمان گریه پس از پنج هفته به میزان قابل توجهی کاهش می‌یابد. در حالی که این همان چیزی است که در نمودار‌هایی که به والدین ارائه می‌شوند، وجود دارد. داده‌های موجود نشان می‌دهند که گریه همچنان بخش مهمی از کارنامه بسیاری از نوزادان پس از ۶ ماهگی است.

کاربرد گسترده منحنی گریه

پژوهشگران در این پروژه، داده‌هایی را از ۵۷ مقاله پژوهشی در سراسر جهان جمع‌آوری کرده‌اند که والدین در آنها، میزان گریه نوزادان خود را طی روز ثبت کرده‌اند.

الگوی عادی گریه در منحنی گریه که والدین اغلب به آن مراجعه می‌کنند، براساس یک پژوهش آمریکایی در سال ۱۹۶۲ ارائه شده است که تنها بر ۱۲ هفته نخست زندگی نوزاد تمرکز دارد.

"آرنو کوئنتین ورملت" (Arnault-Quentin Vermillet)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: این نموداری است که اغلب به والدین جدید ارائه می‌شود. اگر عبارت "گریه نوزاد" را در گوگل جستجو کنید، تصاویر زیادی از این نمودار خاص خواهید دید. ما باور داریم که مدل‌سازی همه داده‌های موجود، کار جالبی خواهد بود و قصد داریم آزمایش کنیم که آیا این داده‌ها با منحنی گریه اصلی سازگار هستند یا خیر.

یک روش مهم برای پزشکان

گریه یکی از نخستین راه‌های ارتباطی است که نوزادان برای جلب توجه والدین خود از آن استفاده می‌کنند. رشد شناختی و عاطفی نوزاد زمانی تحریک می‌شود که والدین به سیگنال‌های کودک، واکنش مناسبی نشان دهند.

اگر والدین جدید نگران گریه بیش از اندازه نوزاد خود باشند، اغلب از سیستم مراقبت‌های بهداشتی کمک می‌گیرند. به گفته "پارسونز"، به همین دلیل مهم است که هم متخصصان مراقبت‌های بهداشتی و هم والدین، درک درست و دقیقی از الگو‌های عادی گریه نوزادان داشته باشند.

وی افزود: این موضوع مخصوصا برای پزشکان مهم است؛ زیرا وظیفه آن‌ها کمک کردن، حمایت کردن و برآوردن انتظارات والدین نگران است. مهم است که پزشکان داده‌های به‌روزی را در مورد گریه طبیعی نوزاد داشته باشند تا بتوانند به بهترین شکل از والدین جدید حمایت کنند.

تنوع الگو‌های گریه

یک تعریف پرکاربرد برای گریه بیش از اندازه، زمانی است که نوزاد بیش از سه ساعت در روز و بیش از سه روز در هفته گریه کند. در ۶ هفته نخست پس از تولد، گریه بیش از اندازه بین ۱۷ تا ۲۵ درصد از نوزادان تخمین زده شده است.

پژوهشگران دانشگاه آرهوس، دو مدل جدید را برای الگوی گریه نوزاد طراحی کرده‌اند. یکی از آنها، اوج گریه نوزاد را پس از چهار هفته نشان می‌دهد. مدل دوم نشان می‌دهد که نوزادان در هفته‌های نخست، زیاد و در سطح ثابتی گریه می‌کنند و پس از آن، سطح پایین می‌آید. با وجود این، هیچ کدام از مدل‌ها کاهش شدید را نشان نمی‌دهند.

به گفته "پارسونز"، یکی دیگر از یافته‌های قابل توجه پژوهش حاضر این است که الگو‌های گریه در نوزادان کشور‌های مختلف چقدر متفاوت هستند. به عنوان نمونه، "پارسونز" خاطرنشان کرد که داده‌های محدود کنونی نشان می‌دهند کودکان کشور‌هایی مانند هند، مکزیک و کره جنوبی کمتر از کودکان کشور‌های انگلیسی زبان مانند آمریکا، انگلستان و کانادا گریه می‌کنند.