فرارو- یکی از زیرشاخه‌های ژانر ترسناک فیلم‌های «ویدئوی پیداشده» (found footage) هستند که در آن‌ها همه یا بخشی از ماجرا از طریق ویدئو‌هایی که مثلا توسط شخصیت‌های فیلم ضبط شده‌اند روایت می‌شود. مشهورترین فیلم‌های این ژانر «پارانرمال اکتیویتی» و «پروژۀ جادوگر بلر» هستند. این ژانر خیلی سریع رشد کرد و تقریبا خیلی سریع هم رو به افول رفت. اما «داستان ترسناک مالیبو» تلاش کرده تا با ترفند‌هایی خلاقانه جان تازه‌ای به این ژانر ببخشد و باید گفت تا حد زیادی موفق هم عمل کرده است.
به گزارش فرارو؛ داستان فیلم ترکیبی از ماجرا‌هایی مرموز و ترسناک در دوره‌های زمانی متفاوت است. سال‌ها قبل چهار نوجوان در یک منطقۀ دور از شهر گم شده‌اند و معمای ناپدید شدنشان هرگز حل نشده است. حالا چهار فیلمساز جوان فیلمی را پیدا می‌کنند که آن نوجوانان در حین سفرشان ضبط کرده بودند. این چهار نفر با دیدن فیلم مطمئن می‌شوند که نیرویی اهریمنی در این ماجرای مرموز نقش داشته است؛ بنابراین آن‌ها تصمیم می‌گیرند که ردپای آن نوجوانان گمشده را تعقیب کنند و مستندی دربارۀ ناپدید شدن آن‌ها بسازند.
جاش که کارگردانی مستند را به عهده دارد به همراه سه عضو دیگر گروهش مت، اشلی و جسیکا به همان منطقه‌ای سفر می‌کنند که گمشده‌ها آخرین بار آنجا بوده‌اند. آن‌ها یک غار را برای اقامت شبانه انتخاب می‌کنند و در همین موقع تصمیم می‌گیرند در لپ‌تاپشان فیلمی را که با استفاده از ویدئوی پیدا شده تدوین کرده‌اند تماشا کنند. از اینجا به بعد ما هم از طریق همین فیلم ضبط شده، ماجرای گم شده‌ها و اتفاقاتی را که منجر به ناپدید شدن آن‌ها شد مشاهده می‌کنیم.
در واقع آنچه ما در فیلم «داستان ترسناک مالیبو» می‌بینیم ترکیبی از اتفاقات ترسناکی است که برای چهار نوجوان گمشده و این چهار مستندساز جوان می‌افتد؛ اتفاقاتی که در یک روایت کلی و منسجم با هم ترکیب شده‌اند. عامل اصلی وحشت در این فیلم موجود هیولاواری است که از دل افسانه‌های مردم بومی منطقه بیرون آمده است. چندین دهۀ قبل ساکنان این منطقه توسط سفیدپوستان قتل عام شده‌اند و حالا یک جادوگر بومی این موجود شریر را احضار کرده تا از هر بیگانه‌ای که پا در این سرزمین بگذارد انتقام بگیرد.
«داستان ترسناک مالیبو» از نقاط قوت زیادی بهره‌مند است که علی‌رغم جنبه‌های کلیشه‌ای و ضعف‌هایی که دارد آن را به یکی از نمونه‌های تماشایی و قابل قبول فیلم‌های «ویدئوی پیداشده» در سال‌های اخیر تبدیل می‌کند. سکانس‌های ترسناک فیلم اغلب پرتعلیق و اثرگذار از کار درآمده‌اند و نوع حرکت دوربین فضایی واقع‌گرایانه و طبیعی به داستان بخشیده است. بازی‌ها هم قوی و باورپذیر هستند و مخاطب را بیشتر در حال و هوای فیلم غرق می‌کنند. از هیولای فیلم نباید غافل شد که هم شکل و شمایلش و هم شیوۀ خزیدن و راه رفتنش واقعا بدن آدم را مورمور می‌کند احساس اضطراب و ترس را تا مغز استخوان به مخاطب انتقال می‌دهد.
اما بالاتر و چشمگیرتر از همۀ این موارد شیوۀ روایت فیلم است. اسکات اسلون کارگردان این فیلم به بهترین نحو روایت سنتی و معمول «سوم شخص» را با روایت «اول شخص» فیلم‌های «ویدئوی گمشده» درهم‌آمیخته و اثری باطراوت و پرهیجان پدید آورده که هم به اندازۀ کافی ما را با زاویۀ دید شخصیت‌های داستان آشنا می‌کند و هم داستان را از منظری کلی و وحدت‌بخش به ما نشان می‌دهد. به قول منتقد وبسایت (Dread Central)، این شیوه می‌تواند تصویری از آیندۀ سینمای ترسناک و خصوصا ژانر «ویدئوی پیداشده» باشد.
- کارگردان و فیلمنامه‌نویس: اسکات اسلون (Scott Slone)
- بازیگران: دیلان اسپرایبری (Dylan Sprayberry)، رابرت بیلی (Robert Bailey)، والنتینا دآنجلیس (Valentina de Angelis) و دیگران
- امتیاز: ۶.۸/۱۰
