فرارو- در برخی از کشور‌های نیم کره شمالی، تغییر ساعت رسمی کشور در اول فصل بهار امری معمول است، اما برخی کارشناسان باور دارند که چنین تغییری واقعاً ضروری نیست و برخی از مردم نیز این موضوع را ناراحت کننده می‌دانند. اما اکنون که مردم کشور‌ها آماده می‌شوند تا ساعت رسمی خود را یک ساعت به جلو ببرند، یک یافته جدید پزشکی نشان می‌دهد که این تغییر ساعت ممکن است برای سلامتی افراد نیز زیان بار باشد.
به گزارش فرارو، یکی از کشور‌هایی که چنین تغییر ساعت رسمی را اعمال می‌کند، کشور ایالات متحده آمریکاست و تحقیق جدید نیز در این کشور صورت گرفته است. بر اساس این تحقیق حدود یک سوم آمریکایی‌ها می‌گویند که از تغییر ساعت رسمی کشور آن هم دوبار در ناراضی هستند. همچنین اکثریت قاطع یعنی ۶۳ درصد از مردم این کشور به طور کلی موافق حذف کامل این تغییر ساعت هستند. اما جدای از این نارضایتی عمومی، اکنون کارشاناسان علوم پزشکی نیز عنوان می‌کنند که این تغییر ساعت با اثرات منفی جدی بر سلامتی مرتبط است.
دکتر بث آن مالو، استاد عصب شناسی مرکز پزشکی دانشگاه واندربیلت در نشویل تنسی و مدیر بخش خواب این مرکز در تحقیقی که در سال ۲۰۲۰ در مجله JAMA Neurology منتشر کرد، به همراه همکارانش شواهدی را بررسی کرد که تغییر ساعت فصلی را با افزایش سکته‌های مغزی، حملات قلبی، و کم‌خوابی نوجوانان مرتبط می‌کرد. این دانشمندان اخیراً نیز با حضور در یک جلسه کنگره ایالات متحده، مجدداً و به طور جدی بر شواهدی تأکید کردند که خطر آفرین بودن تغییر ساعت رسمی بر سلامت افراد را نشان می‌داد.
رفتن از ساعت تابستانی به ساعت استاندارد در هر نوامبر (اول پاییز) با برگرداندن ساعت‌ها یک ساعت به عقب به گفته دانشمندان به نسبت اثرات منفی کمتری بر سلامت دارد. اگرچه برخی از افراد ممکن است با این تغییر احساس عدم تعادل کنند که آن هم با چند هفته استراحت برطرف می‌شود، اما واقعیت این است که تحقیقات جدید آن را با اثرات جدی بر سلامت مرتبط نکرده است. با این همه بردن ساعت به جلو گویا بدن را بیشتر دچار اختلال می‌کند. دانشمندان می‌گویند این امر بدان جهت است که بدن ما انطباق کمتری با این ساعت پیدا می‌کند. به عبارت دیگر، با وجود اینکه ساعت ما می‌گوید ۸ صبح است، احساس می‌شود ۷ صبح است. در واقع، بدن ما چند ماه را در حالتی سپری می‌کند که زمان را جلوتر زمان واقعی می‌بیند و این امر بر درک شبانه روز تأثیر می‌گذارد. این به ویژه قابل توجه است، زیرا نور صبح برای کمک به تنظیم ریتم طبیعی بدن ارزشمند است؛ ما را بیدار می‌کند و هوشیاری ما را بهبود می‌بخشد.
دانشمندان می‌گویند اگرچه دلایل دقیق این امر هنوز مشخص نیست، اما ممکن است به دلیل تأثیر نور بر افزایش سطوح کورتیزول، هورمونی که پاسخ استرس را تعدیل می‌کند، یا تأثیر نور بر آمیگدال، بخشی از مغز که درگیر احساسات است، باشد. در مقابل، قرار گرفتن در معرض نور بعد از ظهر، ترشح ملاتونین را در مغز به تاخیر می‌اندازد، هورمونی که باعث خواب آلودگی می‌شود. این می‌تواند با خواب تداخل داشته باشد و باعث شود ما در کل کمتر بخوابیم، و این اثر می‌تواند حتی پس از اینکه اکثر افراد به از دست دادن یک ساعت خواب در شروع وقت تابستانی عادت کنند، ادامه یابد.
همچنین مشخص شد که این موضوع می‌تواند بر بلوغ افراد نیز تأثیرگذار باشد. ما می‌دانیم که در دوران بلوغ، بدن شروع به ترشح هرمونی به نام ملاتونین می‌کند که به طور معمول فرآیند ترشح آن در اواخر شب شدت میگیرد. این تغییر ملاتونین در دوران بلوغ تا ۲۰ سالگی ادامه دارد. اما تغییر ساعت رسمی در نوجوانان سبب می‌شود تا در دریافت سیگنال طبیعی که به خوابیدن آن‌ها کمک می‌کند، تاخیر داشته باشند، چراکه در معرض مشکلات خواب ناشی از نور طولانی شبانه روز هستند. همچنین ممکن است نوجوانان به دلیل برنامه‌های مدرسه، ورزش و فعالیت‌های اجتماعی به طور مزمن دچار کمبود خواب شوند. به عنوان مثال، بسیاری از کودکان مدرسه را حدود ساعت ۸ صبح یا زودتر شروع می‌کنند. این بدان معناست که بسیاری از جوانان یا دیر از خواب بلند می‌شوند و یا در تاریکی مطلق به مدرسه می‌روند.
جغرافیا نیز می‌تواند در نحوه تأثیرگذاری تغییر ساعت فصلی بر افراد نقش داشته باشد. یک مطالعه نشان داد که افرادی که در لبه غربی یک منطقه زمانی زندگی می‌کنند، که دیرتر در صبح و بعد از ظهر روشن می‌شوند، نسبت به همتایان خود در لبه شرقی همان منطقه زمانی، خواب کمتری دارند. این مطالعه نشان داد که ساکنان حاشیه غربی نرخ بالاتری از چاقی، دیابت، بیماری‌های قلبی و سرطان سینه و همچنین درآمد سرانه کمتر و هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی بالاتری داشتند. تحقیقات دیگر نشان داده است که نرخ برخی سرطان‌های دیگر در لبه غربی منطقه زمانی نیز بالاتر است.
دانشمندان بر این باورند که این مشکلات سلامتی ممکن است ناشی از ترکیبی از کم خوابی مزمن و «ناهمترازی شبانه روزی» باشد. ناهماهنگی شبانه روزی به عدم تطابق در زمان بندی بین ریتم‌های بیولوژیکی ما و دنیای خارج اشاره دارد. به عبارت دیگر، زمان انجام کارهای روزانه، مدرسه یا خواب بر اساس ساعت است، نه بر اساس طلوع و غروب خورشید. این بدان معناست که ما وقتی از یک ساعت رسمی در یک محیط جغرافیایی با منطقه زمانی وسیع استفاده می‌کنیم، این خود به خود یک اختلاف در زمان واقعی ایجاد می‌کند. برای مثال کشوری که در یک ساعت زمانی کامل قرار دارد، اختلاف شرق و غرب آن به صورت واقعی یک ساعت خواهد بود، در حالی هر دو منطقه از یک ساهت رسمی پیروی می‌کنند. حال اگر همین موضوع را با تغییر ساعت فصلی همراه کنیم متوجه خواهیم شد که مثلا در مناطق غربی افراد چقدر باید زودتر و در تاریکی بیدار شوند.
کنگره ایالات متحده آمریکا در طول جنگ جهانی اول و بار دیگر در طول جنگ جهانی دوم، و بار دیگر در طول بحران انرژی در اوایل دهه ۱۹۷۰، طرحی را برای صرفه جویی انرژی در تابستان وضع کرد. ایده این بود که استفاده از نور اضافی بعدازظهر تابستان با کاهش نیاز به روشنایی الکتریکی، باعث صرفه جویی در مصرف انرژی می‌شود. این ایده تا حد زیادی نادرست است، زیرا نیاز به گرمایش ممکن است در صبح در زمستان افزایش یابد، در حالی که نیاز به تهویه مطبوع نیز می‌تواند در اواخر بعد از ظهر در تابستان افزایش یابد.
یکی دیگر از استدلال‌های طرفدار این موضوع این بود که در طول روز و روشنایی آن، نرخ جرم و جنایت کاهش می‌یابد. در حالی که این حقیقت ثابت شده است، این تغییر بسیار ناچیز است و به نظر می‌رسد اثرات منفی سلامتی آن بر میزان کمتر جرم و جنایت غلبه دارد. پس از جنگ جهانی دوم، تعیین تاریخ شروع و پایان برای ساعات تابستانی به عهده دولت‌های ایالتی گذاشته شد. از آنجایی که این امر مشکلات بسیاری را در برنامه ریزی و ایمنی راه آهن ایجاد کرد، کنگره قانون زمان یکنواخت را در سال ۱۹۶۶ تصویب کرد. این قانون تاریخ‌های سراسری ساعت تابستانی را از آخرین یکشنبه آوریل تا آخرین یکشنبه اکتبر تعیین کرد.
در سال ۲۰۰۷، کنگره قانون زمان یکنواخت را اصلاح کرد تا ساعت تابستانی را از دومین یکشنبه ماه مارس به اولین یکشنبه ماه نوامبر افزایش دهد، تاریخ‌هایی که تا به امروز به قوت خود باقی است. با این حال، این قانون به ایالت‌ها اجازه می‌دهد تا از انجام تغییر ساعت خودداری کنند. برای مثال، آریزونا و هاوایی به همراه پورتوریکو، جزایر ویرجین ایالات متحده، جزایر ماریانای شمالی، گوام و ساموآی آمریکایی در زمان استاندارد دائمی هستند. اکنون، بسیاری از ایالت‌های دیگر در حال بررسی این موضوع هستند که آیا آن‌ها هم باید به ساعت دائمی و بدون تغییر بپیوندد.
با این همه آمریکایی‌ها در مورد اینکه آیا زمان دائمی تابستانی را باید ترجیح داد یا زمان استاندارد دائمی، اختلاف نظر دارند. دکتر بث آن مالو و همکارانش معتقدند علم مرتبط با سلامت، از ایجاد زمان استاندارد دائمی حمایت می‌کند. زمان استاندارد تقریباً نزدیک به نور طبیعی است و خورشید مستقیم در ظهر یا نزدیک ظهر، درست در بالای سر ما قرار میگیرد. در مقابل، در زمان تابستان از مارس تا نوامبر، نور طبیعی یک ساعت بعد به طور غیر طبیعی تغییر می‌کند. بر اساس شواهد فراوان مبنی بر اینکه ساعت تابستانی غیرطبیعی و ناسالم است، دانشمندان معتقدند که باید ساعت تابستانی را لغو کنیم و زمان استاندارد دائمی را اتخاذ کنیم.
منبع: sciencealert
ترجمه: مصطفی جرفی-فرارو
حتما توی شرایط الان ایران و عرض جغرافیایی ما تغییر به نفعه.