گروهی از محققان دانشگاه غرب انگلستان (University of the West of England) روشی برای شارژ موبایل با استفاده از ادرار اختراع کردند.
به گزارش ایندیپندنت، کلید این پیشرفت، ایجاد سلول سوختی میکروبی جدید «امافسی» (MFC) است که مواد آلی -در این مورد، ادرار- را به برق تبدیل میکند.
امافسیها مملو از باکتریهاییاند که مشخصا طوری رشد داده شدهاند که مواد شیمیایی موجود در ادرار را در بخشی از فرایند سوختوساز طبیعی خود تجزیه کنند. باکتریها هنگام مصرف این ماده، الکترون تولید میکنند. بار الکتریکی کوچکی که طی این فرایند طبیعی ایجاد میشود، در امافسی ذخیره شود.
دکتر ایوانیس ایروپولوس، مهندس آزمایشگاه رباتیک بریستول، جایی که این سلولهای سوختی آنجا ساخته شدهاند، میگوید: «هیچ کس برای این کار از قدرت ادرار استفاده نکرده است از این رو، این یک کشف هیجانانگیز است.»
«زیبایی این منبع سوخت این است که ما به طبیعت نامنظم باد یا خورشید تکیه نمیکنیم. ما در واقع برای تولید انرژی از زباله استفاده مجدد میکنیم. یکی از محصولاتی که میتوانیم از عرضه بیپایان آن مطمئن باشیم، ادرار خودمان است.»
پس از پردازش ادرار در امافسی ها، بار الکتریکی در یک خازن ذخیره میشود. در اولین آزمایش این اختراع جدید، محققان بهسادگی یک شارژر تلفن تجاری سامسونگ را به برق وصل کردند و توانستند گوشی را شارژ کنند.
اگرچه مقدار الکتریسیتهای که با این پیل سوختی تولید شد، نسبتا کم و فقط برای یک تماس تلفنی کافی بود، محققان معتقدند که ممکن است در آینده این دستگاه در حمامها نصب شود و به برقرسانی به ریشتراش برقی، مسواک و چراغها کمک کند.
این دستگاه تقریبا به اندازه یک باتری ماشین است، اما مهندسان معتقدند که نسخههای بعدی کوچکتر و قابل حملتر خواهند بود. با توجه به اینکه برای تولید چنین دستگاههایی هر پیل سوختی تنها حدود یک پوند هزینه دارد، این میتواند راهی جدید و ارزانتر برای تولید برق فراهم کند.
این پژوهش با بودجه عمومی که در اختیار شورای تحقیقات مهندسی و علوم فیزیکی است و همچنین با مشارکت بنیاد گیتس (موسسه خیریهای که بیل گیتس بنیانگذار مایکروسافت آن را اداره میکند) حمایت مالی شده است و دانشمندان امیدوارند که این فناوری بتواند برای کشورهای در حال توسعه مفید باشد.
دکتر ایروپولوس گفت: «یکی از [کاربردها]قرار دادن این دستگاهها در داخل خانهها است یا میتوان از آن در مناطق دورافتاده جهان در حال توسعه استفاده کرد.»
«پیلهای سوختی که ما برای شارژ موبایل استفاده کردهایم، حدود ۵۰ میلیلیتر ادرار را در خود جای میدهد، اما کوچکترین سلولهایی که در آزمایشگاه داشتهایم، یک میلیلیتر است؛ بنابراین میتوانیم آنها را بسیار کوچکتر کنیم. هدف ما این است چیزی داشته باشیم که بتوان آن را بهراحتی به هر کجا حمل کرد.»
«این مفهوم آزمایش شده است و کار میکند. اکنون بر ما است که این فرایند را توسعه دهیم و اصلاح کنیم تا بتوانیم امافسیها را برای شارژ کامل باتری توسعه دهیم.»