داشتن یک برنامه مناسب برای خواب، ابتدا مستلزم این است که بدانیم دقیقا به چند ساعت خواب نیاز داریم؛ سپس می‌توانیم تعیین کنیم که برای برخورداری از یک سلامت خوب، چه زمانی باید بخوابیم و کی باید از خواب بیدار شویم.
شمار زیادی از افراد به اندازه کافی نمی‌خوابند. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های آمریکا برآورد می‌کند که حدود یک سوم از بزرگسالان بطور مداوم به اندازه مورد نیاز خود نمی‌خوابند.
همچنین ایجاد یک الگوی سالم برای خواب ممکن است به تعدیل برنامه یا شیوه زندگی نیاز داشته باشد. اگرچه این امر در ابتدا میتواند چالش برانگیز باشد، اما مزایای برخورداری از میزان مناسب خواب، ارزش این تلاش را دارد.
اگرچه راهنمایی‌های کلی برای میزان خواب افراد وجود دارد، اما برخی از افراد به دلیل سبک زندگی، وضعیت‌های سلامتی و آرایش ژنتیکی خود بیشتر از دیگران به خواب نیاز دارند.
توصیه بنیاد ملی خواب (NSF) برای خواب افراد سنین مختلف توصیه می‌کند در هر ۲۴ ساعت به شرح زیر است:
نوزادان (۰ تا سه ماهه): ۱۴ تا ۱۷ ساعت
اطفال (۴ تا ۱۱ ماهه): ۱۲ تا ۱۵ ساعت
کودکان نوپا (۱ تا دو ساله): ۱۱ تا ۱۴ ساعت
کودکان دبستانی (۶ تا ۱۳ ساله): ۹ تا ۱۱ ساعت
نوجوانان (۱۴ تا ۱۷ ساله): ۸ تا ۱۰ ساعت
جوانان (۱۸ تا ۲۵ ساله): ۷ تا ۹ ساعت
بزرگسالان (۲۶ تا ۶۴ ساله): ۷ تا ۹ ساعت
سالخوردگان (۶۴ ساله و مسن تر): ۷ تا ۸ ساعت
بر اساس گزارش بنیاد ملی خواب، بخواب رفتن افراد بطور متوسط ۱۰ تا ۲۰ دقیقه طول می‌کشد. جدولی که در زیر ارائه شده است میتواند کمک کند تا متوجه شوید که چه زمانی لازم است به رخت خواب بروید تا در شب هشت ساعت خواب داشته باشید.
محاسباتی که در این جدول ارائه شده است بر اساس این فرض است که یک فرد برای بخواب رفتن به ۱۵ دقیقه زمان نیاز دارد، اما اگر کسی زمان بیشتری طول می‌کشد تا به خواب رود باید زمان خوابیدن خود را بر این اساس تنظیم کنند.
بدن برای اینکه بتواند به خوبی استراحت کند باید در هر شب چند چرخه خواب را از جمله مرحله «حرکت سریع چشم» (REM) و مرحله «حرکت غیر سریع چشم» (non-REM) طی کند.
مرحله اول «حرکت غیر سریع چشم» (non-REM)، تنها چند دقیقه طول می‌کشد. در این مرحله تنفس، ضربان قلب و امواج مغزی شروع به کندشدن می‌کنند.
مرحله دوم «حرکت غیر سریع چشم» (non-REM)، قبل از اینکه بدن وارد خواب عمیق شود، رخ میدهد. در این مرحله عضلات شل می‌شوند و دمای بدن افت می‌کند.
مرحله سوم «حرکت غیر سریع چشم» (non-REM)، خواب عمیق است؛ فرد باید به این مرحله از خواب برسد تا احساس استراحت کند؛ تقریبا نیمی از کل زمان خواب ما در این مرحله سپری می‌شود. در این مرحله تنفس و ضربان قلب تا پایین‌ترین حد خود، کند می‌شود.
مرحله چهارم «حرکت سریع چشم» (REM)، نود (۹۰) دقیقه پس خواب روی میدهد. در این مرحله مغز فعال‌تر می‌شود و بیشتر رویا‌هایی که می‌بینیم در این مرحله رخ میدهد؛ در این مرحله از خواب بازو‌ها و پا‌ها بطور موقت فلج می‌شوند.
درصورتیکه بدن چند بار در شب این مراحل را طی نکند، ممکن است فرد احساس خستگی و عدم تمرکز داشته باشد.
تحقیقات اخیر نشان میدهد که کمبود خواب باعث افزایش وزن می‌شود. برای مثال بررسی ۳۰ مطالعه نشان داد که ارتباطی میان کمبود خواب و افزایش وزن در کودکان و بزرگسالان وجود دارد مطالعه دیگری نشان داد که احتمال چاق شدن در پرستارانی که ۵ ساعت و یا کمتر می‌خوابند نسبت به پرستارانی که بطور متوسط ۷ ساعت می‌خوابند بیشتر است.
یک دلیل احتمالی برای این ارتباط این است که خسته شدن میتواند فعالیت‌های مغز را به روشی تغییر دهد که به غذا خوردن بیشتر منجر شود. درضمن یک مطالعه نشان داد که کمبود خواب با غذا خوردن احساسی بیشتر و ایجاد مشکل در مدیریت وزن ارتباط دارد.
نتایج یک مطالعه دیگر نشان داد که ۴.۵ ساعت خواب با افزایش گرسنگی و اشتها در افراد شرکت کننده در این مطالعه ارتباط داشت. درحالیکه افرادی که ۸.۵ ساعت می‌خوابیدند این مشکل را نداشتند.
بطور کلی مد نظر قرار دادن شبی هفت تا ۹ ساعت خواب برای افرادی که به دنبال کاهش وزن هستند، ایده خوبی است.
برخورداری از خواب کافی به پیشگیری از ابتلا به برخی بیماری‌ها کمک می‌کند. موسسه ملی قلب، ریه و خون اعلام می‌کند که کمبود خواب میتواند خطر ابتلا به بیماری قلبی، دیابت، بیماری کلیه و افسردگی را افزایش دهد. همچنین نخوابیدن خطر آسیب پذیری فرد را افزایش میدهد.
بعلاوه خوابیدن بیش از اندازه نیز خوب نیست. یک مطالعه نشان داد درحالیکه کم خوابی خطر ابتلا به دیابت نوع دو را افزایش میدهد، خوابیدن بیش از هشت ساعت در شب نیز این خطر را بازهم بیشتر افزایش میدهد.
منبع: medicalnewstoday
بهه بهههه